ေနာက္တစ္ေန ့မွာHans ေရာက္လာသည္။ သူက Anette ကိုၿပံဳးျပရင္းေျပာသည္ ။

“ ထြက္မေျပးတာေက်းဇူးပဲကြာ “

“ က်မ မိဘေတြက ရွင့္ကိုလာခိုင္းၿပီးေတာ့ သူတို ့ရြာထဲထြက္သြားၾကတယ္၊
က်မရွင္နဲ ့ စကားေသခ်ာေျပာစရာရွိတယ္ ၊ ထိုင္ပါအံုး “

Hans က အေပၚဝတ္ ကုတ္ႏွင့္ သံခေမာက္ကိုခြ်တ္လိုက္ၿပီး ၊ထိုင္ခံုတစ္လံုးဆြဲကာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။

“ က်မ မိဘမ်ားက ရွင့္ကို လက္ထပ္ေစခ်င္ၾကတယ္ ၊
ရွင္က ရွင့္မိဘေတြ ကိုလည္းေျပာၿပီး ကတိေတြလည္းေပးတာကိုး “
“ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မဘယ္ေတာ့မွ ရွင့္ကိုလက္မထပ္ဘူးဆိုတာပဲ ၊
က်မတစ္သက္မွာဘယ္သူ ့ကိုမွ ရွင့္ကို မုန္းသလို မမုန္းခဲ့ဘူးဖူး “

“ ဒါေပမယ့္ Anette ရယ္ ၊ မင္းကေလးအတြက္ အေဖမလိုခ်င္ဘူးလား“

“ ရွင္ဟာ ဂ်ာမန္တစ္ေယာက္လိုပဲ မတံုးဘူးဆိုရင္ သေဘာေပါက္သင့္တယ္ ၊
ဒီကေလးဟာက်မအသက္ရွင္ေနသ၍ အရွက္ရေစမယ့္အရာပဲ ။
ဂ်ာမန္စစ္သားနဲ ့ရတဲ့ကေလးကိုပိုက္ၿပီးေတာ့ က်မမိတ္ေဆြေတြမ်က္နွာကို ဘယ္လို ၾကည့္ရပါ့မလည္း ။ “
“ တစ္ခုပဲေတာင္းဆိုပါရေစရွင္ ၊ က်မ ဘဝနဲ ့က်မရွိပါေစေတာ့ ၊
ရွင္က်မဆီကိုေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမလာပါနဲ ့ေတာ့ “

“ ဒါေပမယ့္ ၊ ဒီကေလးက ကိုယ့္ကေလးေလ ၊ သူ ့ကို ကိုယ္လိုခ်င္တယ္ ၊ ေယာက်္ားေလးဆိုတာကိုယ္သိေနတယ္
ဒီေကာင္ေလးအရြယ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ္တတ္သမွ်အားလံုးသင္ေပးခ်င္တာ ၊
ဘယ္လုိဆိုင္ကယ္စီးရတယ္ ၊ ေသနတ္ဘယ္လိုပစ္ရတယ္သင္ေပးမွာ ၊
မင္းတို ့နားကစမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ငါးေတြရွိတယ္မွလား၊
ငါးဖမ္းတာလည္းသင္ေပးမယ္ ၊
ကိုယ္ဟာကမ ၻာေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုး ဂုဏ္အယူဆံုးအေဖလုပ္မွာကြ “

သူမက သူ ့ကို ေအးစက္တင္းမာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
အလြန္ဆိုးဝါးေသာ ၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အႀကံအစည္တစ္ခုက
သူမေခါင္းထဲမွာျဖစ္တည္လာေနၿပီ။
သူမ၏အၾကည့္တြင္ေအာင္ပြဲခံအရိပ္အေယာင္ေတြပါလာသည္။

“ ကိုယ့္ အတြက္ၾကင္ၾကင္နာနာ စကား ေလးတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာႏိုင္ဘူးလားကြာ “ သူကေမးလိုက္သည္။

“ ရွင္ ဟာက်မရန္သူပဲ ၊အၿမဲတမ္းရန္သူပဲ ၊ က်မအသက္ဆက္ရွင္ေနတာဟာလည္း
က်မတို ့ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရတာကို ျမင္သြားခ်င္ေသးလို ့ရွင့္ ၊
က်မတို ့လြတ္လပ္မွာပါ ၊ ေနာင္ႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ၊
ေနာက္အႏွစ္ ၃၀ လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လိမ့္မယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေပါက္လြတ္လပ္မွာရွင့္ ၊
အဲဒီက်ရင္ က်မႏိုင္ငံကို က်ဳးေက်ာ္သူေတြနဲ ့ဘာမွ ပတ္သက္ေနစရာမလို ေတာ့ဘူး။“

“ က်မရွင့္ကိုမုန္းတယ္ ၊ ရွင့္ကေလးကိုလည္း မုန္းတယ္ ။
က်မတို ့ဟာ စစ္ရံွုးခဲ့တယ္ မွန္ပါတယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ဘယ္ေတာ့မွ အရွုံးမေပးဘူးရွင့္ ၊ အရွုံးမေပးသူမ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွုံးနိမ့္ဘူး ၊ ဒါကိုရွင္ေနာက္ေတာ့သိလာရမယ္ ၊ကဲျပန္ပါေတာ့“

သူ အေတာ္ၾကာတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ထရပ္လိုက္သည္။

သူလမ္းဖက္ေလွ်ာက္ ထြက္သြားသည္ကို သူမက ျပဴတင္းေပါက္မွရပ္ၾကည့္ေနသည္။
သူလမ္းေလွ်ာက္သြားစဥ္ သူမတို ့အိမ္မွာေမြးထားတာၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာေခြးအိုတစ္ေကာင္က ၊ အတင္းလိုက္လာၿပီး ထိုးေဟာင္ေတာ့သည္။
Hans က ဒီေခြးနဲ ့မိတ္ေဆြျဖစ္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာႀကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ေပ။ ဘယ္လို လုပ္လုပ္ သူ ့ကို မရင္းႏွီးလာခဲ ့။
အခုလည္း သူ ့ထံေျပးလာရင္ ထိုးေဟာင္ျပန္ေတာ့၊
ေဒါသထြက္လာၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ ကန္ထည့္ပစ္လိုက္သည္။

သူမက ဒါကိုေတြ ့ေနရသည္။ “ တိရိစ ၦာန္ “ “အလိမ္ေတြ ၊ အညာေတြ “ သူမကငိုေၾကြးလိုက္သည္။


----------------------------------------------------


မတ္လပင္ေရာက္ခဲ ့ေလၿပီ။ Soissons ရွိ သူတို ့တပ္မမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာသည္။
စစ္ေဆးမွုေတြ စစ္သင္တန္းေတြ တက္ၾကရသည္။
ဘယ္ေနရာလို ့မသိေသးေသာ္လည္း ၊ တစ္ေနရာေရႊ ့ၾကရမည္မွာ ေသခ်ာေနၿပီ။
တစ္ခ်ိဳ ့ကသူတို ့အဂၤလန္ကို တက္သိမ္းမည့္ တပ္ဖြဲ ့တြင္ပါဝင္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ဟုထင္သည္။
တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း Balkans သို ့ေျပာင္းရေတာ့မည္လိုလို Ukraine သို ့လိုလိုေျပာေနၾကသည္။
Hans မွာအလြန္ အလုပ္မ်ားေနရာ ၂ ပတ္ၾကာမွ လယ္တဲသို ့တစ္ေခါက္သြားႏိုင္သည္။


“ အမေလး မင္းလာတာ အေတာ္ပဲ “ မဒမ္ Périer က ေအာ္လိုက္သည္ ။

“ ဒီမနက္ပဲကေလးေလးေမြးတယ္ ၊ ေယာက်္ားေလး ေတာ္ေရ ့“

“ ဟာ ၊ ေယာက်္ားေလးဟုတ္လား ၊ ရွန္ပိန္ေဖာက္ရေအာင္ဗ်ိဳ ့၊ Anette ေရာ ဘယ္လိုေနလည္း “

“ သူ အလြယ္ေလးေမြးတာေတာ့ ၊ ကေလးက ဆံပင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ ေရႊေရာင္ဆံပင္ မ်က္လံုးျပာနဲ ့ “

“ က်ေနာ္ Anette ကိုေတြ ့ခ်င္တယ္ “

“ ေနအံုး ၊ သူမင္းကို ေတြ ့ခ်င္လား မေတြ ့ခ်င္လားမသိဘူး ၊ ကေလးကို မင္းကို ျပမယ္ ခဏေစာင့္ “

မဒမ္ Périer က အေပၚထပ္သို ့တက္သြားသည္ ၊ ထို ့ေနာက္ ခ်က္ျခင္းျပန္ဆင္းလာကာ

“ဘယ္ေရာက္ သြားၾကၿပီလည္း ၊ မရွိေတာ့ဘူး “ ဟု ေအာ္သည္။

သူတို ့၃ ဦး သူမနာမည္ကို ေခၚကာ တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ရွာၾကသည္။
အဘိုးႀကီးက အေရွ ့တံခါးမွၾကည့္ကာ

“ အေရွ ့ဘက္လမ္းကေန အျပင္သြားတာ “ ဟုဆိုသည္။

“ အမေလး ၊ ဘုရားဘုရား ေသေတာ့မွာပဲ လုပ္ၾကပါအံုး “ မဒမ္ Périer ကေအာ္ေတာ့သည္။

“က်ေနာ္တို ့လိုက္ရွာမွ ျဖစ္မယ္ ဘယ္ကိုလိုက္ရမွာလည္း “ Hans ေျပာသည္။

“ စမ္းေခ်ာင္းေလးဘက္ “ အဘြားႀကီးကေအာ္သည္ ။

“ က်ဳပ္ေၾကာက္လာၿပီ ၊ ေၾကာက္လာၿပီ “

Hans က တံခါးကို ဆြဲဖြင္ ့လိုက္ေတာ့ Anette က တံခါးဝ ကေနျပန္ဝင္လာသည္။
သူမ တစ္ကိုယ္လံုး အေသေကာင္လို ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။
မဒမ္ Périer က ေျပးသြားၿပီး ဖက္ထားလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ Anette က သူမကို တြန္းပစ္လိုက္ကာ Hans ကိုၾကည့္သည္။

“ ရွင္ေရာက္လာတာ အခ်ိန္ေကာင္းပဲ “

“ ကေလးေရာ ၊ ကေလးေလးေရာ “ မဒမ္ Périer က ေအာ္ငိုရင္းေမးေနသည္။

“ က်မ ခ်က္ခ်င္းလုပ္မွ ျဖစ္မွာမို ့လုပ္လိုက္တယ္ ၊ ေစာင့္ေနရင္ လုပ္ရက္မွာ မဟုတ္ေတာ့လို ့“

“ Anette ကေလးကို နင္ဘာလုပ္လိုက္ၿပီလည္း ?? !! “

“ က်မလုပ္သင့္သလိုလုပ္လိုက္တယ္ ၊
အဲဒါေလးကို စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ေသတဲ ့အထိ ႏွစ္ထားၿပီး သတ္ပလိုက္တယ္ေလ “

Hans သည္ ေသကြင္းေသကြက္ကို ထိမွန္ခံရေသာ တိရိစ ၦာန္တစ္ေကာင္၏ ေသငယ္ေဇာျဖင့္နာက်င္စြာေအာ္လိုက္သကဲ့သို ့ အသံနက္ႀကီးျဖင့္တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ၿပီးေနာက္
သူ ့မ်က္ႏွာကို လက္မ်ားျဖင့္အုပ္ကာ အိမ္ထဲ မွ ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။



------------------------------------------------------------------------------------------------