Vista


ေနာက္တစ္ေန ့မွာHans ေရာက္လာသည္။ သူက Anette ကိုၿပံဳးျပရင္းေျပာသည္ ။

“ ထြက္မေျပးတာေက်းဇူးပဲကြာ “

“ က်မ မိဘေတြက ရွင့္ကိုလာခိုင္းၿပီးေတာ့ သူတို ့ရြာထဲထြက္သြားၾကတယ္၊
က်မရွင္နဲ ့ စကားေသခ်ာေျပာစရာရွိတယ္ ၊ ထိုင္ပါအံုး “

Hans က အေပၚဝတ္ ကုတ္ႏွင့္ သံခေမာက္ကိုခြ်တ္လိုက္ၿပီး ၊ထိုင္ခံုတစ္လံုးဆြဲကာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။

“ က်မ မိဘမ်ားက ရွင့္ကို လက္ထပ္ေစခ်င္ၾကတယ္ ၊
ရွင္က ရွင့္မိဘေတြ ကိုလည္းေျပာၿပီး ကတိေတြလည္းေပးတာကိုး “
“ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မဘယ္ေတာ့မွ ရွင့္ကိုလက္မထပ္ဘူးဆိုတာပဲ ၊
က်မတစ္သက္မွာဘယ္သူ ့ကိုမွ ရွင့္ကို မုန္းသလို မမုန္းခဲ့ဘူးဖူး “

“ ဒါေပမယ့္ Anette ရယ္ ၊ မင္းကေလးအတြက္ အေဖမလိုခ်င္ဘူးလား“

“ ရွင္ဟာ ဂ်ာမန္တစ္ေယာက္လိုပဲ မတံုးဘူးဆိုရင္ သေဘာေပါက္သင့္တယ္ ၊
ဒီကေလးဟာက်မအသက္ရွင္ေနသ၍ အရွက္ရေစမယ့္အရာပဲ ။
ဂ်ာမန္စစ္သားနဲ ့ရတဲ့ကေလးကိုပိုက္ၿပီးေတာ့ က်မမိတ္ေဆြေတြမ်က္နွာကို ဘယ္လို ၾကည့္ရပါ့မလည္း ။ “
“ တစ္ခုပဲေတာင္းဆိုပါရေစရွင္ ၊ က်မ ဘဝနဲ ့က်မရွိပါေစေတာ့ ၊
ရွင္က်မဆီကိုေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမလာပါနဲ ့ေတာ့ “

“ ဒါေပမယ့္ ၊ ဒီကေလးက ကိုယ့္ကေလးေလ ၊ သူ ့ကို ကိုယ္လိုခ်င္တယ္ ၊ ေယာက်္ားေလးဆိုတာကိုယ္သိေနတယ္
ဒီေကာင္ေလးအရြယ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ္တတ္သမွ်အားလံုးသင္ေပးခ်င္တာ ၊
ဘယ္လုိဆိုင္ကယ္စီးရတယ္ ၊ ေသနတ္ဘယ္လိုပစ္ရတယ္သင္ေပးမွာ ၊
မင္းတို ့နားကစမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ငါးေတြရွိတယ္မွလား၊
ငါးဖမ္းတာလည္းသင္ေပးမယ္ ၊
ကိုယ္ဟာကမ ၻာေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုး ဂုဏ္အယူဆံုးအေဖလုပ္မွာကြ “

သူမက သူ ့ကို ေအးစက္တင္းမာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
အလြန္ဆိုးဝါးေသာ ၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အႀကံအစည္တစ္ခုက
သူမေခါင္းထဲမွာျဖစ္တည္လာေနၿပီ။
သူမ၏အၾကည့္တြင္ေအာင္ပြဲခံအရိပ္အေယာင္ေတြပါလာသည္။

“ ကိုယ့္ အတြက္ၾကင္ၾကင္နာနာ စကား ေလးတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာႏိုင္ဘူးလားကြာ “ သူကေမးလိုက္သည္။

“ ရွင္ ဟာက်မရန္သူပဲ ၊အၿမဲတမ္းရန္သူပဲ ၊ က်မအသက္ဆက္ရွင္ေနတာဟာလည္း
က်မတို ့ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရတာကို ျမင္သြားခ်င္ေသးလို ့ရွင့္ ၊
က်မတို ့လြတ္လပ္မွာပါ ၊ ေနာင္ႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ၊
ေနာက္အႏွစ္ ၃၀ လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လိမ့္မယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေပါက္လြတ္လပ္မွာရွင့္ ၊
အဲဒီက်ရင္ က်မႏိုင္ငံကို က်ဳးေက်ာ္သူေတြနဲ ့ဘာမွ ပတ္သက္ေနစရာမလို ေတာ့ဘူး။“

“ က်မရွင့္ကိုမုန္းတယ္ ၊ ရွင့္ကေလးကိုလည္း မုန္းတယ္ ။
က်မတို ့ဟာ စစ္ရံွုးခဲ့တယ္ မွန္ပါတယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ဘယ္ေတာ့မွ အရွုံးမေပးဘူးရွင့္ ၊ အရွုံးမေပးသူမ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွုံးနိမ့္ဘူး ၊ ဒါကိုရွင္ေနာက္ေတာ့သိလာရမယ္ ၊ကဲျပန္ပါေတာ့“

သူ အေတာ္ၾကာတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ထရပ္လိုက္သည္။

သူလမ္းဖက္ေလွ်ာက္ ထြက္သြားသည္ကို သူမက ျပဴတင္းေပါက္မွရပ္ၾကည့္ေနသည္။
သူလမ္းေလွ်ာက္သြားစဥ္ သူမတို ့အိမ္မွာေမြးထားတာၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာေခြးအိုတစ္ေကာင္က ၊ အတင္းလိုက္လာၿပီး ထိုးေဟာင္ေတာ့သည္။
Hans က ဒီေခြးနဲ ့မိတ္ေဆြျဖစ္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာႀကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ေပ။ ဘယ္လို လုပ္လုပ္ သူ ့ကို မရင္းႏွီးလာခဲ ့။
အခုလည္း သူ ့ထံေျပးလာရင္ ထိုးေဟာင္ျပန္ေတာ့၊
ေဒါသထြက္လာၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ ကန္ထည့္ပစ္လိုက္သည္။

သူမက ဒါကိုေတြ ့ေနရသည္။ “ တိရိစ ၦာန္ “ “အလိမ္ေတြ ၊ အညာေတြ “ သူမကငိုေၾကြးလိုက္သည္။


----------------------------------------------------


မတ္လပင္ေရာက္ခဲ ့ေလၿပီ။ Soissons ရွိ သူတို ့တပ္မမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာသည္။
စစ္ေဆးမွုေတြ စစ္သင္တန္းေတြ တက္ၾကရသည္။
ဘယ္ေနရာလို ့မသိေသးေသာ္လည္း ၊ တစ္ေနရာေရႊ ့ၾကရမည္မွာ ေသခ်ာေနၿပီ။
တစ္ခ်ိဳ ့ကသူတို ့အဂၤလန္ကို တက္သိမ္းမည့္ တပ္ဖြဲ ့တြင္ပါဝင္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ဟုထင္သည္။
တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း Balkans သို ့ေျပာင္းရေတာ့မည္လိုလို Ukraine သို ့လိုလိုေျပာေနၾကသည္။
Hans မွာအလြန္ အလုပ္မ်ားေနရာ ၂ ပတ္ၾကာမွ လယ္တဲသို ့တစ္ေခါက္သြားႏိုင္သည္။


“ အမေလး မင္းလာတာ အေတာ္ပဲ “ မဒမ္ Périer က ေအာ္လိုက္သည္ ။

“ ဒီမနက္ပဲကေလးေလးေမြးတယ္ ၊ ေယာက်္ားေလး ေတာ္ေရ ့“

“ ဟာ ၊ ေယာက်္ားေလးဟုတ္လား ၊ ရွန္ပိန္ေဖာက္ရေအာင္ဗ်ိဳ ့၊ Anette ေရာ ဘယ္လိုေနလည္း “

“ သူ အလြယ္ေလးေမြးတာေတာ့ ၊ ကေလးက ဆံပင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ ေရႊေရာင္ဆံပင္ မ်က္လံုးျပာနဲ ့ “

“ က်ေနာ္ Anette ကိုေတြ ့ခ်င္တယ္ “

“ ေနအံုး ၊ သူမင္းကို ေတြ ့ခ်င္လား မေတြ ့ခ်င္လားမသိဘူး ၊ ကေလးကို မင္းကို ျပမယ္ ခဏေစာင့္ “

မဒမ္ Périer က အေပၚထပ္သို ့တက္သြားသည္ ၊ ထို ့ေနာက္ ခ်က္ျခင္းျပန္ဆင္းလာကာ

“ဘယ္ေရာက္ သြားၾကၿပီလည္း ၊ မရွိေတာ့ဘူး “ ဟု ေအာ္သည္။

သူတို ့၃ ဦး သူမနာမည္ကို ေခၚကာ တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ရွာၾကသည္။
အဘိုးႀကီးက အေရွ ့တံခါးမွၾကည့္ကာ

“ အေရွ ့ဘက္လမ္းကေန အျပင္သြားတာ “ ဟုဆိုသည္။

“ အမေလး ၊ ဘုရားဘုရား ေသေတာ့မွာပဲ လုပ္ၾကပါအံုး “ မဒမ္ Périer ကေအာ္ေတာ့သည္။

“က်ေနာ္တို ့လိုက္ရွာမွ ျဖစ္မယ္ ဘယ္ကိုလိုက္ရမွာလည္း “ Hans ေျပာသည္။

“ စမ္းေခ်ာင္းေလးဘက္ “ အဘြားႀကီးကေအာ္သည္ ။

“ က်ဳပ္ေၾကာက္လာၿပီ ၊ ေၾကာက္လာၿပီ “

Hans က တံခါးကို ဆြဲဖြင္ ့လိုက္ေတာ့ Anette က တံခါးဝ ကေနျပန္ဝင္လာသည္။
သူမ တစ္ကိုယ္လံုး အေသေကာင္လို ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။
မဒမ္ Périer က ေျပးသြားၿပီး ဖက္ထားလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ Anette က သူမကို တြန္းပစ္လိုက္ကာ Hans ကိုၾကည့္သည္။

“ ရွင္ေရာက္လာတာ အခ်ိန္ေကာင္းပဲ “

“ ကေလးေရာ ၊ ကေလးေလးေရာ “ မဒမ္ Périer က ေအာ္ငိုရင္းေမးေနသည္။

“ က်မ ခ်က္ခ်င္းလုပ္မွ ျဖစ္မွာမို ့လုပ္လိုက္တယ္ ၊ ေစာင့္ေနရင္ လုပ္ရက္မွာ မဟုတ္ေတာ့လို ့“

“ Anette ကေလးကို နင္ဘာလုပ္လိုက္ၿပီလည္း ?? !! “

“ က်မလုပ္သင့္သလိုလုပ္လိုက္တယ္ ၊
အဲဒါေလးကို စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ေသတဲ ့အထိ ႏွစ္ထားၿပီး သတ္ပလိုက္တယ္ေလ “

Hans သည္ ေသကြင္းေသကြက္ကို ထိမွန္ခံရေသာ တိရိစ ၦာန္တစ္ေကာင္၏ ေသငယ္ေဇာျဖင့္နာက်င္စြာေအာ္လိုက္သကဲ့သို ့ အသံနက္ႀကီးျဖင့္တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ၿပီးေနာက္
သူ ့မ်က္ႏွာကို လက္မ်ားျဖင့္အုပ္ကာ အိမ္ထဲ မွ ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။



------------------------------------------------------------------------------------------------
ၿပီးပါၿပီ။

W. Somerset Maugham ၏ The Unconquered ကိုက်ေနာ္ နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
(Image from Google )

၁၂ ႏွစ္သမီးမွာ ပထမဆံုး English လုိဖတ္ဖူးတဲ ့ Somerset Maugham၏ ဝတၳဳတိုမို ့အမွတ္တရ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေန ့တစ္ပိုင္းတင္ျဖစ္ေအာင္ တုတ္ထမ္းေစာင့္ၿပီး အားေပးေသာ သူငယ္ခ်င္း ေရႊငါး၊ မအားတဲ့ၾကားလာလာဖတ္ၿပီး သတ္ပံုအမွား၊ စာအမွား ေတြျပင္ေပးေသာ ငါးေျပမ နွင့္ ကိုဘ ၊ သည္းခံဖတ္ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ း)

Vista



အခ်ိန္ေတြတစ္ေျဖးေျဖးေရႊ ့လွ်ားကုန္ဆံုးသြားသည္။
ဂ်ာမန္သတင္းစာမ်ားက နာဇီေလတပ္ Luftwaffe ေၾကာင့္ အဂၤလန္ကြ်န္း ပ်က္စီးရပံု ၊
လူေတြထိန္ ့လန္ ့ေၾကာက္ရြံ ့ၾကပံု မ်ားကို ေဝေဝဆာဆာေဖာ္ျပၾကသည္။
ေရငုတ္သေဘၤာမ်ားကလည္း အဂၤလိပ္ေရတပ္ကို ဖ်က္ဆီးပံု ၊
အဂၤလန္မွာ ငတ္ေနၿပီ စသည္ျဖင့္ သတင္းမ်ားဖတ္ရသည္။
ေႏြဦးေပါက္မတိုင္ခင္မွာပင္ ဂ်ာမန္တပ္မေတာ္က ေအာင္ပြဲခံၿပီး
ကမ ၻာကိုအုပ္စုိးေတာ့မည္မွာေသခ်ာေနေလၿပီ။
သူက ျပင္သစ္မေလးႏွင့္လက္ထပ္မည္ ၊ သူမ ၏လယ္ကိုလုပ္ကိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
သူ ့အိမ္သို ့စာေရးထည့္လိုက္သည္။
သူတစ္ကယ္လည္း သူမတို ့လယ္ေျမကို သေဘာက်ၿပီး Anette မိဘမ်ားနွင့္ပင္
သူဂ်ာမနီက မွာယူမည့္ ေနာက္ဆံုးေပၚထြန္စက္အေၾကာင္း၊
တစ္ျခားအေထာက္အကူျပဳပစၥည္းမ်ား အေၾကာင္းမၾကာခဏေျပာျဖစ္ၾကသည္။
သူက လယ္ထဲတြင္ Anette မကူညီနိုင္သည္မ်ားကို ပင္ကူလုပ္ေပးေသးသည္။
ဒီလိုနည္းနဲ ့သူမကို အနားရေစသည္။

Anette ကေတာ့ ဒီပံုစံသာ။ အရင္လိုရန္လို ၿမဲ ။
စကားလည္းဘယ္ေတာ့မွ မေျပာ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူမအခန္းထဲမွာပဲသူမေနသည္။

တစ္ေန ့ သူလယ္တဲသို ့အသြား မဒမ္ Périer ကို လမ္းတြင္ေတြ ့ရာ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္သည္။

“ မင္း ျပန္အံုး ၊မလာနဲ ့အံုး Pierre ေသၿပီ “

“ ဘယ္သူတံုး Pierre ဆိုတာ “

” Anette လက္ထပ္မယ့္ ေက်ာင္းဆရာဆိုတာေလကြယ္ “

“ ဟယ္ ငါတယ္ ကံေကာင္း “ Hans ေတြးလိုက္သည္။

“ ဒါဆို က်ေနာ့္အတြက္ အခြင့္အလမ္း ပြင့္တာေပါ့“ သူကေျပာလိုက္သည္။

“ သူလံုးဝမငိုဘူးကြဲ ့“ မဒမ္ Périer ကေျပာသည္ ။
“ ဒါေပမယ့္ ဒီေန ့သာမင္းကိုေတြ ့လို ့ကေတာ့ ဓါးနဲ ့ထိုးသတ္လိမ့္မယ္ “

“ အာ ၊ က်ေနာ္နဲ ့ဘာဆိုင္လို ့လည္း အဲဒီလူေသတာ ၊ ဒါနဲ ့သူေသတာ ဘယ္လိုသိတံုး“
“ ဆြစ္ဇာလန္ဖက္ကေနလြတ္ေျပးလာတဲ ့ သံုပန္းတစ္ေယာက္က Anette ကို စာေရးလိုက္တာ “
ဒီမနက္ပဲစာ ေရာက္လာတယ္ေလ“
“ အက်ဥ္းစခန္းမွာ အစားအစာမဝလို ့သပိတ္ေမွာက္မွုျဖစ္တယ္တဲ့ ၊ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပစ္သတ္ခံရတယ္တဲ့၊ အဲဒီထဲမွာ Pierre ပါသြားတယ္တဲ့ေလ “

Hans ၿငိမ္သြားသည္။ ဒီေကာင္ကေသသင့္တာေပါ့လို ့သူကေတြးမိသည္။
သူတို ့က ဆႏၵျပရေအာင္ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားဘာမွတ္ေနလို ့တုံး ၊
Ritz ဟုိတယ္မ်ားမွတ္ေနလား။
“သူ ့ကိုခဏေလာက္လႊတ္ထားလိုက္အံုး“ မဒမ္ Périer ကဆိုသည္။

“စိတ္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါ က်ဳပ္ေျဖာင္းျဖေပးမယ္ “
“လာလို ့ရၿပီဆိုရင္ မင္းကို စာထည့္လိုက္မယ္ေလ“

“ အင္း၊ ေကာင္းၿပီေလ ၊ က်ေနာ့္ကို ကူညီမယ္မဟုတ္လား “

“ အိုး စိတ္ခ်စမ္းပါေတာ္ ၊ က်ဳပ္ေယာက်္ားနဲ ့လည္းတိုင္ပင္ၿပီးၿပီ၊
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ျဖစ္လာတာကို
လက္ခံဖုိ ့ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။
က်ဳပ္ေယာက္်ားကလည္း အရူးမဟုတ္ပါဘူး၊
အခုအခ်ိန္မွာ ျပင္သစ္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးက ပူးေပါင္းဖုိ ့ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီးသားပါ။
ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း Anette အတြက္ ေတာ့
ေက်ာင္းဆရာထက္ ၊ မင္းဟာခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ပိုျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေလ၊ ၿပီးေတာ့ကေလးကလည္းရွိေသးတယ္မွလား “

“ က်ေနာ္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ “ Hans ကဆိုသည္။

“ ေယာက်္ားေလးပါ ေသခ်ာတယ္ “ ငါေဗဒင္ခ်ပ္ေတြၾကည့္တိုင္းေယာက်္ားေလးပဲက်တယ္“

“ ေၾသာ္ ေမ့ေတာ့မလို ့၊ဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို ့အတြက္ သတင္းစာေတြ “
Hans က ဆိုင္ကယ္ အဖုံးကို လွန္လိုက္သည္။
သူက အဘြားႀကီးကို Paris-Soir သတင္းစာ ၃ ေစာင္ေပးလိုက္ရာ သူမကေသခ်ာဖတ္ေနသည္။
သူက ျပင္သစ္ေတြ သည္ ဟစ္တလာ၏ ဥေရာပအတြက္ခ်မွတ္မည့္ “ အမိန္ ့သစ္“ ကိုလက္ခံရမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္း၊
ပင္လယ္ျပင္ကိုစိုးမိုးထားေသာ ဂ်ာမန္ ေရငုတ္သေဘၤာမ်ား၏ အေၾကာင္း ၊
အဂၤလန္ကို ဒူးေထာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာတိုက္ခုိက္မွုမ်ားအေၾကာင္း ႏွင့္
အကူအညီေပးမည္ဆိုေသာ အေမရိကန္မ်ားမွာလည္း အသင့္မျဖစ္ေသးေၾကာင္း မ်ားကို ၿခံဳငံုဖတ္ျပလိုက္သည္။ျပင္သစ္သည္ အဖဂ်ာမနီနိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ပူးေပါင္းပါက
အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားအနက္
ဂုဏ္ျပဳဖြယ္အဆင့္အတန္းတစ္ခုေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားတာေတြလည္းဖတ္ျပသည္။
ထုိေဆာင္းပါးသည္ ဂ်ာမန္ကေရးျခင္းမဟုတ္ပဲ ျပင္သစ္တစ္ဦးကေရးထားျခင္းျဖစ္သည္ ။

--------------------------------------------


Pierre နာေရးသတင္းၾကားအၿပီး ၁၀ ရက္ ခန္ ့ၾကာၿပီးေနာက္ ညစာစားအၿပီးမွာ
မဒမ္ Périer က Anette ကို
“ အေမ Hans ဆီကို စာေရးလိုက္တယ္ မနက္ျဖန္လာခဲ ့ဖို ့“

“ ေျပာျပတာ ေက်းဇူးပဲ အေမ ၊ က်မ အခန္းထဲမွာေနလို ့ရတာေပါ့“

“ ကဲ ၊ သမီးေလးရယ္ ၊ Pierre လည္းဆံုးၿပီပဲကြယ္ ၊
Hans က သမီးကိုလည္းခ်စ္တယ္ ၊လက္ထပ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာကို ၊
သူမရွိပဲ အေမတို ့လယ္ကိုလည္းဘယ္လိုဆက္ထိန္းသိမ္းမလည္း။
သူက ထြန္စက္ေတာင္ သူ ့ပိုက္ဆံနဲ ့ဝယ္ေတာ့မလို လုပ္ေနၿပီ ၊ ၿပီးခဲ့တာေတြၿပီးပါေစေတာ့သမီးရယ္ “

“ အေမ သမီးကို သေဘာမေပါက္ေသးပဲကိုး ၊ က်မသူ ့ကိုအရမ္း မုန္းတယ္အေမ ၊
သူ ့ရဲ ့ဘဝင္ေလဟပ္ေနတဲ ့ပံုစံ ၊ ဆရာႀကီး ပံုစံကိုလည္း ရံြတယ္ ။
သူ ့ကို က်မသတ္လိုက္လို ့ရတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ သူေသတာနဲ ့တင္မေက်နပ္ႏိုင္ေသးလို ့။
က်မ ရင္ထဲမွာ တစ္ႏံု ့ႏံု ့ခံစားေနရသလို သူ ့ကိုခံစားေစခ်င္တာ၊
အဲဒီလိုသာသူ ့ကိုျပန္ခံစားရေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္ဆို က်မေသေပ်ာ္ၿပီအေမ “

“ မိုက္လွေခ်လား သမီးေလးရယ္ “

“ နင့္အေမေျပာတာမွန္တယ္သမီး “ အဘိုးၾကီးက ဝင္ေျပာသည္။

“ တို ့ေတြဟာ စစ္ရံွုးၾကၿပီ ၊ ေအာင္ႏိုင္သူေတြနဲ ့ အဆင္ေျပေအာင္ေပါင္းရေတာ့မွာ “
အလိမၼာသံုးၿပီး ေပါင္းထားရင္းနဲ ့မွအႏိုင္ျပန္ယူရမယ္ေလ။
ဂ်ဳးေတြနဲ ့ျဗဴရိုကရက္ေတြ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးခဲ့လည္း ၾကည့္ပါလား သတင္းစာမွာ “

“ ဒီသတင္းစာထဲက ဟာေတြက်မ ယံုမယ္ထင္ေနလား အေဖ ၊ ဒါေတြက အလုိေတာ္ရိေတြေရးတာ ၊ သစၥာေဖာက္ေတြေရးထားတာအေဖရဲ ့။ သူတို ့ကို ဂ်ာမန္ေတြက ေငြနဲ ့ေပါက္ထားတာ “

“ ဘာလို ့ဒီကေလးကို ဒီေလာက္ေတာင္မုန္းေနရတာလည္း သမီးရယ္ ၊
သူက သမီးကို အတင္းသိမ္းပိုက္တာ ဟုတ္ပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္အဲဒီတုန္းက မူးေနလို ့ပါ၊ ၿပီးေတာ့လည္း
ဒါကို ျပန္ဆယ္နုိင္ဖို ့အတတ္နိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေနတဲ ့ဟာပဲကြယ္ “

မဒမ္ Périer ကေျပာရင္းနဲ ့ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာသည္။

“ သူက ညည္း အေဖကို ေဆးတံေသာက္ေဆးဆုိလည္းယူလာေပးတယ္ ၊ အစားအစာေတြလည္းယူလာေပးတယ္။
ညည္းက ခ်ိစ္ေတြ ၊ေထာပတ္ေတြ မစားတာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ ၊
ဒီေန ့ညည္းစားတဲ ့စြပ္ျပဳတ္က အသားက သူယူလာတာ ၊ အသုပ္လုပ္တဲ့အထဲကဆီကလည္းသူ ့ဟာပဲ “

Anette က သူမမ်က္နွာကို လက္မ်ားျဖင့္အုပ္ထားလိုက္သည္။

“က်မသိတယ္ ၊ မစားဘဲေနတာပဲ မတတ္ႏိုင္လို ့ဆာလြန္းလို ့စားမိတာ “

“ ေအး ၊ စားၿပီးဘီေလ “

“ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ စားမိပါတယ္ ၊ ရွက္ရွက္နဲ ့ပဲစားမိတာပါ။
သူတို ့ေတြက တင့္ကားေတြ ၊ ေလယာဥ္ေတြနဲ ့က်မတို ့လူအင္အားကို ၿဖိဳခြင္းၿပီး ၊
အခု စိတ္ဓါတ္ကို ပါ အငတ္ထားလို ့ရိုက္ခ်ိဳးေနၿပီေပါ့ “

-----------------------------------------------------------------------------

(Image from Google )
ေနာက္တစ္ပိုင္းသာက်န္ပါေတာ့သည္

Vista


ေနာက္ ၃ရက္ခန္ ့Soissions မွ မခြာနိုင္ဘဲျဖစ္ေနရသည္။
အားလွ်င္အားျခင္း လယ္တဲသို ့ေျပးသြားလိုက္သည္။
အဘြားႀကီး မဒမ္ Périer ကို အသြားလမ္းတြင္ေတြ ့ရာ ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္လိုက္သည္။
အဘြားႀကီး ၏သူ ့အေပၚခင္မင္မွဳဆိုသည္မွာလည္း
သူေထာက္ပံ့ေပးကမ္းမွုေတြေၾကာင့္သာဆိုတာကို သူေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါသည္။
ဒါေပမယ့္ သူဂရုမစိုက္ပါ။
သူက စကားေျပာစရာရွိသည္ဟုေျပာလိုက္သည္။

“ က်ေနာ္ Anette အေၾကာင္းသိၿပီးၿပီ “

“ ဘယ္လိုမ်ား သိသြားသတံုးကြဲ ့၊ သူက မင္းကိုလံုးဝမသိေစခ်င္ဘူး “

“ သူပဲက်ေနာ့္ကို ေျပာျပတာပဲ ၊ဘာလို ့ ခင္ဗ်ားက အေစာကမေျပာတာလည္းဗ်ာ “

အဘြားႀကီးက ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ျပန္ေျပာျပေလေတာ့သည္။

ထို ျပႆနာႀကီး ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ Anette မွာ အိပ္ရာထက္တြင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာလဲၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည္။
သူမက နာရီေပါင္းမ်ားစြာ
ေအာ္လိုက္ ငိုလိုက္နဲ ့ျဖစ္ေနရာ ၊မိဘမ်ားက သူမရူးသြားေတာ့မည္လားေတာင္ထင္ၾကရသည္။
ပင့္စရာ ဆရာဝန္ကလည္း ရြာတြင္မရွိေတာ့ ၊
Soissons မွာေတာင္ ဆရာဝန္ ၂ ေယာက္ပဲရွိေတာ့သည္။
သူတို ့ႏွစ္ဦးလံုး သက္ၾကားအိုမ်ားျဖစ္ရာ ၊ ရြာအထိ ေျခမၾကြနိုင္ေပ။
ဂ်ာမန္မ်ားကလည္းၿမိဳ ့ေပၚကလူမ်ားကို ထြက္သြားခြင့္မေပး ။
Anette မွာထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာေသာလည္း ၊စိတ္မူမမွန္ေသး ၊ ေရွာ့ခ္ျဖစ္သလိုျဖစ္ေနသည္။
တစ္လ ၿပီးတစ္လ ကုန္ဆံုးသြားၿပီးေနာက္ မဒမ္ Périer က သကၤာမကင္းျဖစ္လာသျဖင့္
သူ ့သမီးကို စစ္ေမးသည္။
သူတို ့ေတြသံသယႏွင့္ လန္ ့ျဖန္ ့ကုန္ၾကၿပီး အဘိုးႀကီး Périer ကို အသိမေပးရဲၾက ။

Soissons သို ့သူတို ့၏ကားစုတ္ႀကီးျဖင့္ သားအမိတစ္ေတြေမာင္းသြားၾကသည္။
တစ္ၿမိဳ ့လံုး ဂ်ာမန္စစ္သားေတြ အျပည့္ ၊
ေနရာတိုင္းမွာလည္း ဂ်ာမန္ဆိုင္းဘုတ္ေတြပြထလို ့။
ဆရာဝန္ဆီေရာက္ေတာ့ သူတို ့သံသယကို အတည္ျပဳေပးလိုက္သည္ ။
ဒါေပမယ့္သူက ကက္သလစ္ဘာသာဝင္မို ့သူတို ့ကိုမကူညီႏိုင္ေၾကာင္းေျပာေလသည္။

သူတို ့က ေနာက္ဆရာဝန္တစ္ ဦးကိုလည္းသိေသးရာ ထိုဆရာဝန္ထံသြားၾကျပန္သည္။
တံခါးဘဲလ္ကို တီးေနရာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာအထိဘယ္သူမွ မဖြင့္ေပး။
ေနာက္ဆံုးမွ အမည္းေရာင္ ဝမ္းနည္းမွုဝတ္စံုဝတ္ထားေသာ အမ်ိဳးသမီးက လာဖြင့္ေပးသည္ ။
ဆရာဝန္ အေၾကာင္းေမးလုိက္ရာ သူမက ငိုေတာ့သည္။
ဆရာဝန္မွာ ဂ်ာမန္မ်ားကဓါးစာခံအျဖစ္ ထိန္းသိမ္းခံေနရသည္။
တစ္ေန ့က ဂ်ာမန္ အမ်ားအျပားရွိေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္တြင္ေပါက္ကြဲမွဳတစ္ခုျဖစ္ပြားရာ ၊ အရာရွိနွစ္ေယာက္ေသၿပီး ၊ အမ်ားအျပား ထိခိုက္ဒါဏ္ရာရသည္။

“ ဘယ္သူခြဲတာလည္း မေပၚရင္ သူတို ့က ဓါးစာခံေတြကို ပစ္သတ္မယ္တဲ ့ “ အမ်ိဳးသမီးကဆိုသည္။

အမ်ိဳးသမီး ကၾကင္နာတတ္ပံုေပၚရာ မဒမ္ Périer က သူတို ့အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္သည္။
“ သနားစရာမိန္းကေလး ပါလား “ ဒါေပမယ့္သူမလည္းမကူညီႏိုင္ေပ။

ဒါကေတာ့ အဘြားႀကီး မဒမ္ Périer က Hans ကို ဇတ္စံုခင္းျပခဲ့တာျဖစ္သည္။

Hans အတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္သြားသည္။

ေနာက္မွ “ နက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန ့ပဲ ၊ က်ေနာ္အားတယ္ လာခဲ ့မယ္ ၊
တစ္ခုခု ေကာင္းေကာင္းေလးလည္းယူခဲ ့မယ္ “

တနဂၤေႏြေန ့တြင္ သူတို ့ေတြအားလံုးအိမ္မွာ ရွိေနေစခ်င္ေသာေၾကာင့္
သူ အတန္ၾကာေနာက္က်ခံၿပီးမွ သြားလိုက္သည္ ။
သူက အထုပ္ခပ္ႀကီးႀကီး ယူလာသည္ ၊ ရွန္ပိန္ အရက္တစ္ပုလင္းလည္းပါသည္။

“ ဒီမွာၾကည့္ ၊ မင္းအတြက္ပစၥည္းေတြ ပါလာတယ္ “ Anette ကိုေျပာလိုက္သည္။

“ မလုိခ်င္ပါဘူး “

“ အဟုတ္လား “ သူက စပ္ၿဖီးၿဖီးၿပံဳးလိုက္သည္ ။ “ ကေလးအတြက္ လုိတယ္ေလ “

“ မွန္တယ္ Anette ၊ တို ့မွာဘာမွ မရွိဘူးေလ “ အဘြားႀကီးက ဝင္ေျပာသည္။

ထုိ ့ေနာက္ ပုလင္းကို ျမင္သြားကာ “ ဟယ္ ရွန္ပိန္ပုလင္းပါလား “

“ ရွန္ပိန္ ဘာလို ့ယူလာတာလည္းဆိုေတာ့ .. က်ေနာ္ အႀကံရလာလို ့ေလ။
ဟိုေနညက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ၊ ကိုယ္တမင္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာပါ ၊ ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္လို ့မရဘူးလား “

သူမက မုန္းတီးစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။

“ ေသေတာင္ ခြင္ ့မလႊတ္ဘူး ၊ ဘာျဖစ္လို ့က်မနဲ ့လာပတ္သတ္ေနရတာလည္း ၊
က်မ ဘဝကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တာနဲ ့မလုံေလာက္ေသးဘူးလား ဟင္ “

“ မင္းဘဝ ကို ဖ်က္ဆီး လိုက္တယ္လို ့ေျပာမရပါဘူးကြာ ၊
မင္းမွာကေလးရွိေနၿပီဆိုတာသိတာ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ဝမ္းသာတယ္ သိလား ၊
ဂုဏ္လည္းယူတယ္ “

“ ဂုဏ္ယူတယ္ ?? “

“ ကိုယ့္ ကေလးကို ေမြးေပးေစခ်င္တယ္ Anette “

“ ေအာင္မာ ရွင္ကဘာေလသံနဲ ့ေျပာေနတာလည္း “

“ ဒီမယ္ ၊ စစ္ႀကီး ကေနာက္ ၆ လေလာက္ဆိုၿပီးေတာ့မွာ ၊ ေႏြဦးေပါက္ဆို အဂၤလိပ္ေတြ ဒူးေထာက္ေတာ့မွာ၊
အဲဒီက်ရင္ ကိုယ္တပ္ကထြက္လို ့ရၿပီ ၊ ကိုယ္မင္းကို လက္ထပ္မယ္ေလ “

“ ရွင္က ၊ က်မကိုလက္ထပ္မယ္ ၊ ဘာလို ့တုန္း “

သူက ျပင္သစ္လုိ ေျပာမထြက္ သျဖင့္ ဂ်ာမန္လို ေျပာခ်လိုက္သည္ ။

သူမနားလည္မည္မွာေသခ်ာသည္။

“ Ich liebe dich .“

“ ဟဲ ့၊ သူဘာေျပာတာတုန္း “ အဘြားႀကီးက ေမးသည္။

“ သူက က်မကို ခ်စ္တယ္လို ့ေျပာတာ “

Anette က ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ ခါလိုက္ၿပီး စရယ္ေတာ့သည္။
သူမ ကရယ္လို ့မဆံုးႏိုင္ျဖစ္ေနၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာသည္။

“ ဂရုစိုက္မေနနဲ ့ ၊ ဟစ္စတီးရီးယားေလ ၊ သိတယ္မွလား ၊ စိတ္ကမွန္ေသးတာမဟုတ္ဘူး “ အဘြားႀကီးကဆိုသည္။

Anette က စိတ္ကိုထိိန္းကာ အရယ္ရပ္လိုက္သည္။

“ ကိုယ္ရွန္ပိန္ယူလာတာက ကိုယ္တို ့ေစ ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းတဲ ့အေနနဲ ့ေလ “

“ ဒါမွ အဆိုး တက အဆိုးဆံုးပဲ ၊ အရူးအလုပ္ခံရတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပဲ “ Anette က ဆိုသည္။

Hans ကဂ်ာမန္လို မေျပာေတာ့ ျပင္သစ္လိုေျပာင္းေျပာသည္။
သူေနာက္ေျပာမယ့္စကားေတြကို Anette မိဘေတြနားလည္ေစခ်င္သည္။

“ အခုလည္း လက္မထပ္ႏိုင္ေသးဘူးေလ၊ စစ္ၿပီးေတာ့မွ လက္ထပ္လို ့ရမယ္ ၊
ကိုယ္က ျခဴးတစ္ျပားမွ မရွိတဲ ့ေကာင္မဟုတ္ပါဘူး ၊ ကိုယ့္အေဖဆိုလည္း ခ်မ္းသာတယ္ ၊ မင္းလိုေလေသးမရွိေစရဘူး “

“ မင္း ၊ ကက္သလစ္ ဘာသာဝင္လား “ အဘြားႀကီးကေမးသည္။
“ ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ် ၊ က်ေနာ္ကက္သလစ္ပါ “

“ ဒါဆို တစ္မ်ိဴးပဲ “

“ ကိုယ့္တို ့မွာ လယ္ေတြလည္းရွိတယ္ ၊ ကား ၊ေရဒီယို ၊တယ္လီဖုန္းလည္းရွိတယ္ “

သူမက သူမအေဖထံလွည့္ေျပာလိုက္သည္ ။
“ အားလံုးျပည့္စံုတဲ ့ လူၾကီးလူေကာင္း ကိုျပည့္စံုႀကီးေပါ့ဟုတ္လား “
“ က်မေတာ့ေနရာက်တာပဲေပါ့ ၊ ဟင္ ၊ စစ္ ရွံုးႏိုင္ငံက မိန္းမ ၊ လက္မထပ္ပဲေမြးထားတဲ ့ကေလးနဲ ့
ဟားဟား ၊ေပ်ာ္စရာ ႀကီး “ သူမက ငိုရင္းေျပာသည္။


စကားနည္းသူ အဘိုးႀကီး Périer ထံမွ အသံထြက္လာသည္။

“ မင္း သေဘာေကာင္းတာ ငါသိပါတယ္ ။ ငါလည္း စစ္ကိုႀကံဳဖူးပါတယ္ ၊ ဒီလိုပဲဗရုတ္သုတ္ခေတြဆိုတာျဖစ္ၾကတာပါပဲ ၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို ့မွာ သားကေသသြားၿပီ
Anette ပဲက်န္ေတာ့တယ္၊ သူ ့ကိုမင္းနဲ ့ထည့္လိုက္လို ့ေတာ့မရဘူး “

“ ဒါဆိုလည္း ၊ က်ေနာ္ဒီမွာေနမွာေပါ့ “

Anette က သူ ့ကို ျဖတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္သည္။

“ ဘယ္လို ကြဲ ့ “ အဘြားႀကီးက ေမးသည္။

“ က်ေနာ့္မွာ ညီရွိေသးတယ္ ၊ ညီက အေဖ့ကိုကူလို ့ရတယ္ေလ ။ က်ေနာ္ ဒီႏိုင္ငံမွာေနရတာလည္းသေဘာက်တယ္ ၊
အင္တိုက္အားတိုက္လုပ္မယ့္သူသာရွိရင္ ဒီလယ္ေတြက လယ္ေကာင္းေတြ ပဲ။
စစ္ႀကီးၿပီးရင္ ဒီမွာ အေျခခ်မယ့္ဂ်ာမန္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။
ျပင္သစ္မွာ ရွိတဲ ့ေျမေတြနဲ ့လယ္လုပ္မယ့္သူေတြ ေလာက္မွ မေလာက္တာ “

Anette က သူမ မိဘေတြ ဘာေတြးေနၿပီဆုိတာ ရိပ္မိလိုက္သည္။
သူတို ့မွာ သားလည္းေသသြားၿပီ ၊ အားေကာင္းေမာင္းသန္
သားမက္တစ္ေယာက္လိုခ်င္ေနသည္ဆိုတာ ေသခ်ာၿပီ။

မဒမ္ Périer က “ ဒီလို သာဆိုရင္ေတာ့ စဥ္းစားရေတာ့မယ္ “

“ အေမ ေလွ်ာက္ မေျပာနဲ ့“ သူမက တင္းမာစြာေျပာလိုက္သည္။

ထုိ ့ေနာက္ Hans ဖက္လွည့္ကာ ၊

“ က်မက က်မအရင္အလုပ္လုပ္တဲ ့ၿမိဳ ့က ေယာက္်ားေလးေက်ာင္း
ဆရာနဲ ့ေစ့စပ္ထားၿပီးသား၊ စစ္ၿပီးရင္လက္ထပ္ဖို ့ပဲ ၊
သူကရွင့္လိုေတာ့မထြားႀကိဳင္းဘူးေပါ့ ၊
ဒါေပမယ့္ ရွင့္လိုအရိုင္းအစိုင္းမဟုတ္ဘူး ၊
အရမ္းယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့တယ္ ၊သူ ့ကိုက်မ ခ်စ္တယ္ ၊ အသည္းနင့္ေအာင္ကိုခ်စ္တာ “

“ သူအခုဘယ္မွာလည္း “

“ ဘယ္မွာလည္း ? ။ ဘယ္သိႏိုင္မလည္း ၊ ဂ်ာမနီတစ္ေနရာရာမွာေပါ့ ၊ သံု ့ပန္းေလ ၊
အငတ္အျပတ္ စစ္သံုပန္းေပါ့ ၊
ရွင္က က်မတို ့အစားေတြ စားၿပီး ဇိမ္ယစ္ေနခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ငတ္ေနရတယ္ေလ ၊
က်မရွင့္ကိုမုန္းတယ္ ဆိုတာ ဘယ္နွစ္ခါေလာက္ေျပာရမလည္းဟင္ ၊
ရွင့္ကို ခြင့္လႊတ္ဖုိ ့မ်ားေျပာရဲေသးတယ္ ၊ လံုးဝပဲ။
သူလား ဒီကိစၥအတြက္ က်မကို ခြင့္လႊတ္မွာေပါ့ ေသခ်ာတယ္ “
“ ေနာက္ၿပီး ရွင္နဲ က်မေစ့စပ္တယ္ ဆိုတာသာ သိရင္ ၊ ရွင့္ရဲ ့ပိုးေျခအိတ္ေတြ ၊ ေထာပတ္ေတြ ၊ ခ်ိစ္ေတြ အတြက္ က်မ ကိုယ္က်မေရာင္းစားတယ္ ဆိုတာသာသူသိရင္ေလ ၊သူဘယ္လို ေနရွာမလည္း
“ ၿပီးေတာ့ ရွင့္ကေလး ၊ ရွင့္လိုပဲထြားထြား ၊ေရႊေရာင္ဆံပင္ ၊ မ်က္လံုးျပာနဲ ့ ၊ အမေလး ဘုရားေရ “

သူမက မီးဖိုထဲမွေျပးထြက္သြားေတာ့ သည္။

အတန္ၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။
Hans က ရွန္ပိန္ပုလင္းကိုၾကည့္ေနရင္း ထရပ္လိုက္သည္။
အဘြားႀကီးက လမ္းမေရာက္ေအာင္လိုက္ပို ့ရင္း

“ ေနာက္မွ ထပ္လာခဲ့ေနာ္။“

သူ ့ဘက္က အဘြားႀကီးရွိေၾကာင္း Hans သေဘာေပါက္သြားသည္။


-------------------------------------------------------------------------
( Image from Google )

Vista

သူ ေနာက္ ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကာမွ လယ္တဲသို ့တစ္ေခါက္ျပန္သြားနိုင္သည္။
သူ အိမ္ထဲေလွ်ာက္ဝင္သြားေတာ့ လယ္သမားႀကီးနွင့္သူ ့ဇနီးတို ့ ထိုင္ေနၾကသည္။
ညေနေစာင္းခါနီးျဖစ္ၿပီးအဘြားႀကီးက မီးဖိုမွာ ဟင္းခ်က္ေနသည္။
အဘုိးႀကီးက အနားကခံုမွာထိုင္ေနသည္။

သူဝင္လာတာကို ၾကည့္ေနေသာ္လည္း သူတို ့မ်က္နွာမွာ
အ့ံၾသပံုမရေသာေၾကာင့္ ၊သူလာသြားသည့္အေၾကာင္းကို မိန္းကေလး
ေျပာျပထားၿပီးဘီလို ့သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
သူတို ့က စကားမေျပာၾကေပ ၊ အဘြားႀကီးက ဟင္းအိုးေမႊရင္း အဘုိးႀကီးက စားပြဲခံုကို စုိက္ၾကည့္ေနသည္။

သူတို ့တိတ္ဆိတ္မွဳကို Hans က မသိသလိုနွင့့္

“ ေကာင္းေသာေန ့ပါခင္ဗ်ာ ၊ က်ေနာ္ လက္ေဆာင္ေတြယူလာပါတယ္“

သူယူလာတာေတြက ခ်ိစ့္အႀကီးတစ္တံုး ၊ အသားတစ္တံုး နွင့္ ငါးေသတၱာ နွစ္ဗူး ျဖစ္သည္။
အဘြားႀကီးက လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူမမ်က္လံုးေတြကို ေတြ ့လိုက္သည့္အခိုက္ သူၿပံဳးလိုက္သည္။ ထုိမ်က္လံုးမ်ားတြင္ တက္မက္မွဳအျပည့္ပါသည္ ။
အဘုိးႀကီးကေတာ့ အစားအေသာက္ေတြကို တိတ္ဆိတ္စြာ ၾကည့္ေနသည္။
Hans က ျပံဳးုျပလိုက္သည္။

“ က်ေနာ္အရင္တစ္ခါတံုးက နားလည္မွဳလြဲၾကရတာကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ၊ ဒါကို လည္းစိတ္ထဲမထားသင့္ေတာ့ပါဘူး “

ထုိ အခုိက္အတံ့မွာ မိန္းကေလး အခန္းထဲဝင္လာသည္။

“ ရွင္ဘာလာလုပ္ျပန္တာလည္း “ သူမက စူးရွစြာေအာ္လိုက္သည္။

ထုိ ့ေနာက္ သူ ယူလာေသာအရာမ်ားသို ့အၾကည့္ေရာက္သြားကာ ၊
ပစၥည္းေတြကို ေကာက္ယူၿပီး သူ ကိုပစ္ေပါက္ရင္း

“ ယူသြား ၊ ျပန္ယူသြား “

သူ ့အေမႀကီးက ေရွ ့သုိ ့တိုးလာကာ

“ Annette ၊ မရူးစမ္းနဲ ့ “

“ သူ ့လက္ေဆာင္ေတြ က်မလက္မခံနိုင္ဘူး အေမ “

“ ဒါ ငါ့ တုိ ့အစားအစာေတြပဲ သူတို ့ေတြ က ငါတို ့ဆီကယူသြားတာ၊
ငါးေသတၱာကိုၾကည့္ပါလား Bordeaux ကလုပ္တာ “

ဆိုရင္းအစားအစာေတြကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။

Hans က မိန္းကေလးကို ေလွာင္ၿပံဳးပါေသာ မ်က္လံုးျပာျပာမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

“ Anette ဆိုတာ မင္းနာမည္ကိုး ၊ ခ်စ္စရာပဲ ၊ ဘာလို ့မင္းက မင္းမိဘေတြကို အစားအေသာက္ေတြမယူေစခ်င္တာတုန္း ၊
မင္းပဲေျပာေတာ့ ခ်ိစ့္ မစားရတာ ၃ လေက်ာ္ၿပီဆို ။ ငါအတတ္နိုင္ဆံုးလုပ္ေပးတာပဲကြာ “

အဘြားၾကီးကေတာ့ အသားတုံုးကိုေကာက္ယူက ဖက္ထားလိုက္သည္ ။ နမ္းမ်ားပင္ နမ္းမိေတာ့မတတ္။
Anette ပါးျပင္ေပၚမ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။

“ ရွက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ “ သူမကငိုရင္းေျပာသည္။

“ ဘာရွက္ရမွာတုံး ၊ အသားေလး ခ်ိစ္ေလးအတြက္နဲ ့ဘာမွရွက္စရာမရွိဘူး “

Hans ကေျပာလိုက္သည္။

သူက ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး စီးကရက္တစ္လိပ္မီးညိွ ဖြာလုိက္သည္ ။
ထို ့ေနာက္ စီးကရက္ဗူးကို အဘိုးႀကီးကို လွမ္းတည္လိုက္သည္ ။
အဘိုးႀကီးက ရုတ္တရက္ဘာလုပ္ရမည္မသိျဖစ္ေနၿပီးမွ စီးကရက္တစ္လိပ္ယူကာ ဗူးကို Hans ကိုျပန္ေပးသည္။

“ ယူထားလိုက္ပါ “ “ က်ေနာ္က လိုခ်င္သေလာက္ ယူလို ့ရတယ္ “

ထုိ ့ေနာက္ သူတို ့ထိုင္ကာ စီးကရက္ေသာက္ေနၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Hans ကေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဘာလို ့က်ေနာ္တို ့မိတ္ေဆြမျဖစ္နိုင္ရမွာလည္း “
“ ျဖစ္ၿပီးတာေတြက ျပင္လုိ ့မရေတာ့ဘူးမဟုတ္လား ၊ စစ္ၾကီးကစစ္ၾကီး ပဲေလ ။
က်ေနာ္လည္း Soissons မွာေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေနရအံုးမယ့္ဘေဘာရွိတယ္ ။
ေနာက္အခါေတြလည္း က်ေနာ္ အစားေလး အေသာက္ေလးယူလာေပးလို ့ရတယ္။
က်ေနာ္တို ့က ျပင္သစ္ေတြနဲ ့ မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို ့အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနတာပါ ။
ဒါေပမယ့္ လမ္းမွာေတြ ့ရင္ေတာင္မွ ဘယ္သူမွက်ေနာ္တို ့ကို မၾကည့္ၾကဘူးဗ်ာ ။
ေနာက္တစ္ခါက်ေနာ္လာရင္ စိမ္းမေနပါနဲ ့၊ ဟုတ္လား “

“ ဘာလို ့ရွင္ကဒီကိုလာခ်င္ေနရတာလည္း ၊ က်မတို ့ဘာသာေနပါရေစ “
Anette ကဝင္ေျပာလိုက္သည္။

သူ ့ကိုသူလည္းမသိေပ။သူက မိတ္ေဆြလိုခ်င္ေနသည္။
Soissons မွာမိတ္ေဆြမရွိပဲ ေနရေသာ ဂ်ာမန္ေတြဘဝ
ေဖာ္ေရြမွဳကင္းမဲ့တဲ ့ေအးစက္စက္ပတ္ဝန္းက်င္က သူ ့ကိုစိတ္ကုန္ေစသည္။
သူတို ့ကို ေတြ ့ရင္မေတြ ့သလိုအၾကည့္လႊဲေနတတ္ေသာာ ျပင္သစ္ မ်ားကိုေတြ ့ရင္ ေဆာင့္ကန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိသည္။
ဒါေပမယ့္သူက Anette ကိုေတာ့ မေျပာျပပါ။
သူေျပာသည့္အထဲက အမွန္တရားကေတာ့ သူ Anette နဲ ့မိတ္ေဆြျဖစ္လိုတယ္ဟုေျပာတာပဲျဖစ္သည္။
သူမက သူဘေဘာက်တဲ ့မိန္းကေလးပံုစံမဟုတ္ပါ။
သူဘာလို ့ဒီေကာင္မေလးကို ဒီလို လုပ္မိလည္းလို ့သူ ့ကိုယ္သူ အၾကိမ္ႀကိမ္ျပန္ေမးခဲ့ဖူးသည္။ အေျဖကေတာ့ရွင္းရွင္းေလး ၊ သူက ဂ်ာမန္တပ္မေတာ္ရဲ ့
ေအာင္ပြဲအတြက္ရစ္မူးေနသည္ ၊ အရက္လည္းမူးေနသည္ ၊
မိန္းကေလးကလည္း ေအာင္နိုင္သူ သူ ့အေပၚမွာ ကလန္ကဆန္ လုပ္ခဲ့လို ့ပဲျဖစ္သည္။

၂ ပတ္ေလာက္Hans မအားရာ လယ္တဲဖက္ေျခမလွည့္နိုင္ျဖစ္ေနသည္။
ဒါေပမယ့္ သူေက်ာခိုင္းလိုက္တာနဲ ့အစားအေသာက္ေတြကို ေျမေခြးငတ္ေတြလို စားပစ္မယ့္ လယ္သမားႀကီးလင္မယားကို ျမင္ေယာင္မိသည္။
Anette ကေရာ ၊ သူမလည္းမေသခ်ာ ။ သူမက သူ ့ကို မုန္းသည္ ။ မုန္းလိုက္တာမွ .. ဒါေပမယ့္လည္းဘယ္ေျပာနိုင္မလည္း ခ်ိစ္က ခ်ိစ္ ၊ အသားက အသား၊ မုန္းတာက မုန္းတာပဲ။

သူက သူမအေၾကာင္း မၾကာမၾကာေတြးျဖစ္သည္။ ဘာကိစၥ ဒင္းေလးက ငါ့ကို မုန္းရတာလည္း။
သူငါ့ကို ခ်စ္လာေအာင္လုပ္ရမယ္ ။
သူကလူေခ်ာတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ရာ
မိန္းကေလးေတြ ခ်စ္ေအာင္လုပ္ရာတြင္ အၿမဲေအာင္ျမင္ခဲ ့သူျဖစ္သည္။

-------------------

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူလယ္တဲသို ့သြားဖို ့အခြင့္ရလာေတာ့သည္။
သူက ခ်ိစ္ ၊ ေထာပတ္ ၊ သၾကား ၊ အသားဗူးအခိ်ဳ ့နွင့္ ေကာ္ဖီတို ့ကိုယူသြားသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ Anette ကိုမေတြ ့ရေပ ၊ သူမကလယ္ထဲမွာ ဖခင္ကိုကူေနသည္။
အဘြားႀကီးက ၿခံထဲေရာက္ေနသည္ ၊သူယူလာသည့္အထုပ္ကိုေတြ ့ေတာ့ သူမ မ်က္နွာလင္းလက္သြားသည္။ သူမက မီးဖိုထည္းကို ေခၚသြားသည္။
သူယူလာတာေတြျမင္ေတာ့ အဘြားႀကီးမ်က္ရည္ေတြဝဲလာေတာ့ သည္။

“ မင္းက သိပ္ေတာ္တာပဲကြယ္ “

“ က်ေနာ္ထိုင္မယ္ေနာ္ “ သူက ယဥ္ေက်းစြာေျပာလိုက္သည္။

“ ထိုင္ပါ ထိုင္ပါ “ အဘြားႀကီးက ဆိုရင္ းျပဴတင္းေပါက္ကလွမ္းၾကည့္သည္။
Anette မလာတာ ေသခ်ာေတာ့မွ
“ ဝိုင္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္မလား “ ဟုဆိုသည္။

“ ဟာသိပ္ေကာင္းတာေပါ့ ဗ်ာ “

သူမ၏ အစားအေသာက္ ငတ္မြတ္ျခင္းက တစ္ျဖည္းျဖည္းနွင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာေစမွန္းသူသေဘာေပါက္လာသည္။

သူ ့ကို အဘြားႀကီးလက္ခံလာနိုင္ဖို ့သူေမွ်ာ္လင့္လို ့ရသည္။
ေစာေစာက ျပဴတင္းေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည့္ပံုကိုၾကည့္ရင္
သူတို ့နွစ္ေယာက္ႀကံေဖာ္ႀကံဖက္ျဖစ္လာနိုင္ေခ်ရွိသည္။

“ အသားကိုႀကိဳက္ပါလား ခင္ဗ်ာ “ သူကေမးလိုက္သည္။

“ အိုး၊ ႀကိဳက္တာေပါ့ကြယ္ “

“ ေနာက္တစ္ခါ မ်ားမ်ားယူလာပါအံုးမယ္ ၊ Anette ေရာႀကိဳက္လားဟင္ “

“ ထိေတာင္မထိပါဘူးကြယ္ ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မစားဘူးဆိုပဲ “

“ မိုက္လိုက္တာ “ Hans ကေျပာသည္။

“ ဒါ က်ဳပ္သူ ့ကိုေျပာတာပဲ ၊ အစားေတြရွိေနမွ မစားဘဲေနမလားလို ့“

ထို ့ေနာက္သူတို ့ေထြရာေလးပါးေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။

အဘြားႀကီးနာမည္ မဒမ္ Périer ဟုသိလာရသည္။
သူတိုမိသားစုဝင္ အေၾကာင္းေမးေသာအခါ အဘြားႀကီးမွာ သားတစ္ေယာက္ရွိေၾကာင္း၊
စစ္ျဖစ္ေတာ့ စစ္သားစုေဆာင္းေရးထဲပါၿပီး ေသဆံုးေၾကာင္း။
တိုက္ပြဲမွာ က်တာမဟုတ္ဘဲ နမိုးနီးယားျဖစ္ကာ Nancy ရွိေဆးရံုတစ္ရံုမွာကြယ္လြန္ေၾကာင္းသိရသည္။

“ ေသတာပဲခပ္ေကာင္းေကာင္းထင္ပါရဲ ့ကြယ္ “ အဘြားႀကီးက ဆိုသည္၊
သူက သူ ့ညီမ Anette လိုပဲ ၊
လက္နက္ခ် လို ့၊ စစ္ရံွဳးရတာသာသိရင္ သစၥာေဖာက္ခံရတာ မ်ိဳးျဖစ္မွာ “

“ ဘာလို ့ခင္ဗ်ားတို ့က ပိုလန္ဘက္ကူတိုက္ေပးရတာလည္း ၊ ဘာမွလည္း မဆိုင္ပဲနဲ ့“

“ အင္း၊ မင္းေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္ေလ ၊
က်ဳပ္တိုပိုလန္ကို ့ဟစ္တလာ သိမ္းတာ ဘာမွဝင္မစြက္လိုက္ရင္
က်ဳပ္တို ့ကိုလည္း သိမ္းမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး “

သူ ျပန္ခါနီးမွာ ထပ္လာပါအံုးမယ္ဟုေျပာခဲ့သည္။

“ အစားအေသာက္ေတြယူခဲ့ ဖုိ ့လည္းမေမ ့ပါဘူး “

--------------------


မၾကာမွီ Hans ကို ေတာဘက္အတြက္ တာဝန္တစ္ခုေပးလိုက္ရာ ၊
သူ လယ္တဲသို ့မၾကာမၾကာလာလည္လို ့ရသြားသည္။
သူက လက္ခ်ည္းပဲ ဘယ္ေတာ့မွမလာေပ။
ဒါေပမယ့္လည္းသူနွင့္ Anette ဆက္ဆံေရးမွာထူးမျခားနား ။
သူမက သူ ့ကိုစကားလည္းမေျပာ ၊ ၾကည့္ပင္မၾကည့္။
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္တိုလြန္း၍ သူမကို အသက္ထြက္ေအာင္ ကိုင္ေဆာင့္လိုက္ခ်င္သည့္အထိပင္။

တစ္ေန ့သူမနွင့္နွစ္ေယာက္တည္းေတြ ့ခ်ိန္ သူမကထထြက္သြားမည္အၿပဳ သူတားလိုက္သည္။

“ ေနအံုး ၊ ကိုယ္မင္းနဲ ့ေျပာစရာရွိတယ္ “

“ ေနဆိုလည္းေနပါတယ္ ၊ က်မကဘာလုပ္နိုင္မွာလည္း ၊ အားႏြဲ ့သူ မိန္းမသား “

“ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာက ၊ ကိုယ္ဒီမွာ ၾကာၾကာေနရဖုိ ့ကေတာ္ေတာ္ေလးေသခ်ာတယ္ ၊
မင္းတို ့ျပင္သစ္ေတြ ေနရထိုင္ရခက္ခဲလာၾကတာလည္း အသိသားနဲ ့၊
ကိုယ္ကူညီလို ့ရေနတဲ့ဟာကို ၊
ဘာလို ့မင္းက မင္း မိဘေတြလို ကိုယ့္နဲ ့မိတ္ေဆြမျဖစ္ခ်င္ရတာလည္း “

သူေျပာတာ အမွန္ ၊
အခုဆို Périer အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးနဲ ့သူကေတာ္ေတာ္ အလြမ္းသင့္ေနၿပီ။
အဘိုးႀကီး ကအဘြားႀကီးေလာက္ေတာ့ အေရာမဝင္ ၊
ဒါေပမယ့္ သူ ့ကိုေဆးတံေသာက္ေဆးေတြဘာေတြေတာင္ယူလာခိုင္းတတ္သည္။
သူက ပိုက္ဆံမယူေသာအခါအဘိုးႀကီးကေက်းဇူးတင္တတ္သည္။


“ ရွင္က က်မ မိဘေတြလို ရွင့္ကို မခင္ႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လည္းေမးတယ္လား ၊ ဟုတ္လား “

Anette ကေျပာလိုက္သည္။

သူမက ဝတ္ထားေသာ ဂါဝန္ကို ေနာက္သို ့ဆြဲက သူမကိုယ္ကို Hans ကိုျပလုိက္သည္။

သူ ့မ်က္လံုးပင္သူမယံုနိုင္ေခ် ။

“ ဟင္ ၊ မင္း မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ !! “

သူမက ခံုေပၚအရုပ္က်ိဳးျပတ္ ထုိင္ခ်လိုက္ၿပီး မ်က္နွာကို လက္မ်ားျဖင့္အုပ္ခါ ငိုေၾကြးလိုက္သည္။

“ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာမွ ၊တစ္ကယ့္ကိုပဲ “

သူက ေရွ ့တိုးသြားၿပီး မိန္းကေလးကို ဖက္ထားရန္ၾကံလိုက္ေသာ္လည္း သူမက ထရပ္လိုက္ခါ

“ က်မကို မထိနဲ ့ မထိနဲ ့ ၊ ရွင္သြားပါေတာ့ “

ဟုေျပာကာအခန္းထဲမွာ ငိုရိွဳက္ရင္းထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။

သူ အတန္ၾကာေအာင္ေစာင့္ေနၿပီးမွ ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ ၿပီး Soissons သို ့ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ညအိပ္ေတာ့လည္းနာရီေပါင္းမ်ားစြာအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေခ်။
သူက Anette နွင့္သူမ၏ ေမြးဖြားလာမည့္ကေလးအေၾကာင္းေတြးေနမိသည္။
ထိုကေလးက သူ ့ကေလးမဟုတ္ပါလား။
ထို ့ေနာက္တျဖည္းျဖည္းသေဘာေပါက္လာသည္မွာ
သူ က သူမကို ခ်စ္ေနမိၿပီဆိုတာပဲျဖစ္ေတာ့သည္။

ဒီကိစၥဟာ အင္မတန္ဆန္းၾကယ္သလို လန္ ့စရာလည္းေကာင္းလွသည္ ။
သူမသည္ သူသေဘာက်ေသာပံုစံလည္းမဟုတ္ ၊ ေခ်ာလည္း အရမ္းမေခ်ာ ၊
ဘာမွႀကိဳက္စရာ စြဲလမ္းလည္းမေကာင္းပါေခ်။
ဘာလို ့သူက ဒီလိုခံစားေနရမွန္းကို မသိေပ ။
ထုိခံစားခ်က္သည္ ခံစားလို ့မေကာင္းပါ ၊ ရင္ထဲမွာလည္းနာက်င္ေနသည္ ၊
ဒါေပမယ့္ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို ့လည္းမရနိုင္ေပ။
ဒါဟာ အခ်စ္ပဲဆိုတာကိုသူသေဘာေပါက္ပါသည္။
သူ Anette ကို ခ်စ္ေနၿပီ။

---------------------------------------------
(Image from Google )



Vista

ေနာက္ ၃လ ခန္ ့ၾကာၿပီးေနာက္ Hans မွာ Soissons သို ့ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။
ေအာင္ပြဲခံတပ္မေတာ္နွင့္အတူ သူက ပါရီသို ့လည္းေရာက္ခဲ့သည္ ။ Arc de Triomphe ကိုပင္
သူ ့ဆိုင္ကယ္နွင့္ပတ္ စီးခဲ့ ၿပီးၿပီ။ Tours နွင့္ Bordeaux သို ့လည္းေရာက္ခဲ့ ျပန္ေသးသည္။
တိုက္ပြဲဆိုလို ့ နည္းနည္းသာေတြ ့ခ့ဲရသည္။
သူေတြ ့ခဲ ့ဖူးေသာ ျပင္သစ္စစ္သား အမ်ားစုမွာ စစ္သံုပန္းမ်ားသာျဖစ္သည္။

ေအာင္ပြဲႀကီးကေတာ့သူၾကံဳခဲ ့ရဖူးသမွ်တြင္ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးပင္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီအၿပီးမွာ သူကပါရီမွာတစ္လ တာဝန္က်သည္။
ေနာက္ေတာ့ သူတို ့တပ္စုကို Soissons ကို သိမ္းပိုက္ထားေသာ တပ္ခြဲနွင့္ပူးေပါင္းရန္ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။
Soissons က လွပေသာျမိဳ ့ေလးျဖစ္ၿပီး ၊ အစားအေသာက္ ၊ ဝိုင္အရက္ေပါမ်ားရာ
Hans အတြက္ေနရထိုင္ရေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပသည္။

သူတို ့တပ္စု Soissons သို ့ျပန္ပူးေပါင္းရမည့္သတင္းကိုသိရေသာအခါ
သူက “ ဟိုလယ္တဲကမိန္းကေလးကို သြားေတြ ့ရင္ေကာင္းမွာပဲ “ ဟုေတြးမိလိုက္သည္။
ထို ့ေနာက္ ေျပေျပလည္လည္ျဖစ္ေစဖို ့ သူမအတြက္ ပိုးေျခအိတ္တစ္စံုဝယ္ လိုက္သည္။


ဒီလိုနဲ ့ အလုပ္ပါးတဲ ့ တစ္ညေန သူက ပိုးေျခအိတ္္ကို အိပ္ကပ္ထဲထည့္ကာ ဆိုင္ကယ္နွင့္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
အခ်ိန္မွာ ေဆာင္းဦးေပါက္ျဖစ္ရာ ေတာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဆိုင္ကယ္စီးလာရသည္မွာ အရသာရွိလွသည္။
နာရီဝက္ခန္ ့ေမာင္းၿပီးမွ လယ္တဲသို ့ေရာက္သည္။
သူက တံခါးပင္မေခါက္ပဲ လက္ကိုင္ကို လွည့္ဖြင့္ဝင္လုိက္သည္။
မိန္းကေလးက စားပြဲမွာထိုင္ၿပီး အာလူးသင္ေနသည္ ။
သူမက ယူနီေဖာင္းဝတ္ စစ္သားကိုျမင္ေတာ့ လန္ ့ၿပီး ခုန္ထလိုက္သည္။


“ ရွင္ဘာလိုခ်င္လို ့လည္း “

ေနာက္ေတာ့ သူမက သူ ့ကိုမွတ္မိသြားကာ နံရံထိ ထိုးကပ္သြားၿပီး လက္ထဲမွာ ဓါးကို ကိုင္ထားသည္။

“ ေအာ ၊ ရွင္ကို း ၊ ဝက္မ်ိဳး “

“ မေၾကာက္ပါနဲ ့ ၊ကိုယ္မင္းကို ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး ၊
ဒီမွာ မင္းအတြက္ ပိုးေျခအိတ္ေတာင္ဝယ္လာေသးတယ္ ၾကည့္ပါအံုး “

“ ရွင့္ ဟာရွင္ယူၿပီး ျပန္ ၊ ခုထြက္သြား “

“ မဆိုးပါနဲ ့ကြာ ။ဓါးကို ခ်လိုက္ေလ ၊ ကိုယ့္ကို မေၾကာက္ပါနဲ ့ “

“ ရွင့္ကုိ မေၾကာက္ေသးဘူး “ သူမက ဓါးကိုၾကမ္းေပၚလႊတ္ခ်လိုက္သည္။

သူက သံခေမာက္ကို ခႊ်တ္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ ၿပီး ဓါးကို သူ ့နားေရာက္ေအာင္ေျခေထာက္နွင့္ဆြဲယူလိုက္သည္။

“ ကိုယ္အာလူးကူခြာေပးရမလား “ သူမထံမွာ စကားျပန္မရ။

သူက ဓါးကို ယူ၍ အာလူးကို စခြာသည္။

သူမမ်က္နွာက တင္းမာေနကာ ရန္လိုေသာမ်က္လံုးအစံု နွင့္ နံရံကိုကပ္မွီရင္း သူ ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

“ ဘာလို ့ဒီေလာက္ရန္လို ေနတာလည္းကြာ “

“ ကိုယ္က မင္းကို ဒီလိုျဖစ္ဖို ့မရည္ရြယ္ပါဘူး ၊ ဒါေတာ့ သေဘာေပါက္ပါ ၊ အဲဒီတုန္းက စိတ္တိုေနၾကတာေလ ၊ မင္းေရာ ကိုယ္ေရာပဲ ၊ မရံွုးနိမ့္နိုင္တဲ ့ျပင္သစ္ တပ္မေတာ္ၾကီးနဲ ့ Maginot Line အေၾကာင္းလဲပါတယ္ေလ “
သူက ရယ္လိုက္သည္ ။

“ ေနာက္ ကိုယ္က မူးေနတယ္ေလ ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းကိုယ့္ကိုရတာ မဆိုးပါဘူးကြာ ၊

ကိုယ္က ရုပ္မဆိုးဘူးလို ့ေကာင္မေလးေတြေျပာၾကပါတယ္ ဟဲဟဲ“

သူမ က အမုန္းမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ရင္ း

“ ရွင္ အခုထြက္သြားစမ္း “

“ ကိုယ္သြားခ်င္မွ သြား မွာေပါ့ “

“ ရွင္မသြားရင္ အေဖ ့က Soissons က ရွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆီသြားတိုင္မွာေနာ္ “

“ တိုင္ေလ ၊ ဘာမွ မထူးဘူး ကိုယ္တို ့ကို ေဒသခံေတြနဲ ့ခင္မင္ေအာင္ေပါင္းသင္းဖို ့အမိန္ ့ခ်ၿပီးသား “

“ မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလည္းကြ “

“ ရွင့္ အရာမဟုတ္ဘူး “

သူမ ၏ စိတ္ဆိုးေနေသာ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။
သူမွတ္မိ ေသာပံုစံထက္ ပင္သူမက အမ်ားၾကီးပို လွလို ့ေနသည္။
ေတာ္ေတာ္ေသးေတာ့သည္ ။
သူမ အေမႀကီးက သူမ ဆရာမလို ့ေျပာခဲ့ဖူးတာ ဆိုေတာ့ သူမဟာ မိန္းမပ်ိဳအရြယ္ေပါ့။
ဒီလိုဆိုေတာ့သူကပိုလို ့ေတာင္သေဘာက်ေသးေတာ့ ။
သူစိတ္ေတြရႊင္လန္းလာသည္ ၊ သူကလည္းေခသူမဟုတ္ပါေခ် ၊
မိန္းကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူနဲ ့တြဲရတာကို သေဘာက်ၾကရေသာသူပဲ။

“ မင္း အေဖ နဲ ့အေမေရာ “

“ လယ္ထဲ မွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ “

“ ကိုယ္ ဗိုက္ဆာတယ္ကြာ ၊ ေပါင္မုန္ ့ေလး ခ်ိစ္ေလးနည္းနည္းေပးေနာ္ ၊ ပိုက္ဆံေပးပါ့မယ္ “

သူမက ေဒါသနဲ ့ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္။

“ ဒီမယ္ ၊ ခ်ိစ့္ ဆိုတာ မျမင္ဖူးတာ ၃ လေလာက္ရွိပီရွင့္ ၊ ေပါင္မုန္ ့ကလည္း ေလာက္ေတာင္မေလာက္ဘူး။
က်မ တို ့ျမင္းေတြကိုလည္း ျပင္သစ္စစ္တပ္ကို လြန္ခဲ့တဲ့တစ္နွစ္ေလာက္ကတည္းကေပးလိုက္ရတယ္။
အခု မ်ိဳးေကာင္း ဂ်ာမန္စစ္သားေတြက က်မတို ့ႏြားေတြ ၊ ဝက္ေတြ ၊ ၾကက္ေတြကို ယူသြားျပန္ပီ “

“ သူတို ့ပိုက္ဆံေပးတယ္မလား “ သူကေျပာလိုက္သည္။

“ ပိုက္ဆံက ဘာလုပ္ရမလည္းရွင့္ ၊ ပိုက္ဆံက စားလို ့မရဘူး “

“ မင္း ဗိုက္ဆာေနတာလား “

သူမ ငိုေတာ့ သည္။

“ မလိုပါဘူး ၊ ေပါင္မုန္ ့နဲ ့အာလူးရွိရင္ျဖစ္တယ္ ၊ မနက္ျဖန္အေဖက Soissons သြားၿပီး ျမင္းအသားေလးဘာေလး ဝယ္လို ့ရရင္သြားဝယ္လိမ္ ့မယ္ “

“ ကဲ ဒီမွာ မိန္းကေလး “ “ ကိုယ္ ခ်ိစ္တိ ု ့အသားတို ့ယူလာ ခဲ့ေပးမယ္ “

“ ဘာ ၊ ရွင့္ ရဲ ့ခ်ိစ့္တို ့အသားတို ့ေတာ့မစားဘူး ၊ ငတ္လို ့သာအေသခံသြားမယ္ ၊ ရွင္တို ့ေပးတဲ ့ အစားကို မထိဘူး က်မတို ့ဆီက ရွင္တို ့ဝက္မ်ိဳးေတြ ခိုးသြားတာ “

“ အင္း ၊ ၾကည့္ေသးတာေပါ့ေလ “

သူက သံခေမာက္ကို ေကာက္ေဆာင္းရင္း ထရပ္လိုက္ကာ

“ သြားပါအံုးမယ္ မိန္းကေလး ေနာက္ေတြ ့တာေပါ့ “

ဟုျပင္သစ္လို နုတ္ဆက္ရင္းထြက္သြားေတာ့သည္။


-----------------------------------------------------------------------------------


(Image from Google )


Vista


သူနဲ ့Willi တို ့လမ္းေပ်ာက္ၿပီးေနာက္ ၊ လယ္သမားတစ္ေယာက္ကိုလမ္းေမးရာ
ထို္လယ္သမားက လမ္းမွားကို ညြန္လိုက္သည္။
ထိုလမ္းအတိုင္းသြားျပန္ေတာ့ေနာက္ဆံုး ဒီေနရာပဲ ဟိုဘက္လမ္းတစ္ဖက္မွာျပန္ေရာက္ေနျပန္ေရာ။
ဒါနဲ ့ သူတို ့လယ္တဲတစ္ခုသို ့ဝင္ၿပီး လမ္းေမးရေတာ့သည္။
သူတို ့အတတ္နိုင္ဆံုးယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာဆိုသံုးနွဳံးၾကသည္ ၊
အထက္အရာရွိမ်ားကလည္း ျပင္သစ္ေတြကို ယဥ္ေက်းစြာဆက္ဆံဖို ့
အမိန္ ့ေပးထားသည္မဟုတ္လား။
ျပင္သစ္ေတြကလည္း သူတို ့အေပၚမွာယဥ္ေက်းခဲ ့ရင္ေပါ့ေလ။

တံခါးေခါက္ေတာ့လာဖြင့္သူက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ သူမက လမ္းမသိဘူးလို ့ေျပာသည္၊
သူတို ့ကတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္ၾကေတာ့မွ ေကာင္မေလး အေမက လမ္းကိုေျပာျပသည္။
ၾကည့္ရသည္မွာသားအမိသားအဖ သံုးေယာက္ ညစာစားၿပီးခါစေလး ပဲ၊
စားပြဲေပၚမွာ ဝိုင္ပုလင္းတစ္လံုးနွင့္။
ရာသီဥတုအလြန္ပူေသာေန ့ျဖစ္သည့္အျပင္ ေန ့ခင္းထဲက ဘာမွ မေသာက္ရေသးမွန္း Hans သတိရသြားသည္။
သူကဝိုင္ပုလင္းတစ္လံုးေတာင္းရာ Willi ကသူတို ့ေဈးေကာင္းေကာင္းေပးမွာပါ ဟု ထပ္ေျပာလိုက္ေသးသည္။
Willi ကလူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၊ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြန္းေနသည္။
သူတို ့ဒီေလာက္ခိ်ဳသာေနစရာမလိုဘူးမလား၊ သူတို ့ကစစ္နိုင္သူမ်ားေလ ၊
ဘယ္မွာလည္းျပင္သစ္စစ္တပ္ ?
လစ္ၿပီ မလား၊ အဂၤလိပ္ေတြေရာ ၊
အကုန္ထားခဲ ့ၿပီး သရဲေဘာေၾကာင္ေၾကာင္နဲ ့ဆုတ္ေျပးလိုက္တာမွတန္းလို ့။
ဒီေတာ့ ေအာင္နိုင္သူေတြက လုိတာယူခြင့္ရွိတယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေပမယ့္ Willi ကေတာ့ ျပင္သစ္မွာ ၂ နွစ္တိတိ အဝတ္အစား ဒီဇိုင္းနာလုပ္ခဲ ့ဖူးသူ ပီပီ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာသည္၊ ျပင္သစ္စကားေတာ့ကြ်မ္းက်င္ပါရ ဲ ့ေပ်ာ့လြန္းတာခက္ေနသည္။
ျပင္သစ္ေတြၾကားမွာ ဂ်ာမန္ေတြ ဒီပံုစံနဲ ့ေနလို ့မျဖစ္နိုင္ေပ။


လယ္သမား ဇနီးၾကီးက ဝိုင္ပုလင္းတစ္ခ်ိဳ ့စားပြဲေပၚတင္ေပးရာ ၊
Willi က ဖရန္ ့ေငြ ၂၀ထုတ္၍ လက္ထည္းထည့္လိုက္သည္။
အဘြားၾကီးက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ပင္မေျပာ။
Hans ျပင္သစ္စကားက Willi ေျပာသလိုမေကာင္း၊
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း သူက Willi နဲ ့ဆိုျပင္သစ္လို မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္သည္ ။
အမွားေတြ ျပင္ျပင္ေပးတတ္လို ့ သူနဲ ့တြဲေနတာလည္းျဖစ္သည္။
သူက အခြင့္သာတိုင္းျပင္သစ္လို ေျပာျခင္ေနေပရာ အခုလည္း ႀကိဳးစားေျပာဖို ့စကားစေတာ့ သည္။

သူလည္း လယ္သမားတစ္ဦးသားျဖစ္ေၾကာင္း ကစသည္ ။
“ စစ္ႀကီးၿပီးသြားရင္ ၊လယ္ထဲျပန္ဆင္းမွာ ခင္ဗ် “ သူကေျပာလိုက္သည္။

“ ကဲ ၊ရွင္တို ့လမ္းေမးဖို ့လာတယ္မလား ၊ အခုလမ္းသိပီ ၊
ေသာက္စရာရွိေသာက္ၿပီး ျမန္ျမန္ၾကြၾကေတာ့ “
မိန္းကေလးက ဝင္ေျပာလိုက္သည္။

သူက သူမကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူမ က လွတယ္မဆိုနိုင္ေသာ္လည္း ေတာက္ပေသာ အနက္ေရာင္မ်က္လံုးမ်ားရွိသည္။ မ်က္နွာက ျဖဴေျဖာ့ေျဖာ့။နွစ္သက္စရာေတာ့ေကာင္းသည္။
သူ ့သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာစကားအရ ျပင္သစ္မေလးေတြမွာ
ဂ်ာမန္မေလးေတြတြင္မေတြ ့ရေသာ အရာတစ္ခုရွိသည္တဲ့။
Willi ကေတာ့ အဲဒါခန္ ့ညား သိုက္ျမိဳက္ျခင္းဆိုလားေျပာသည္။

ဘာဆိုလိုတာလည္းဆိုေတာ့ Willi က ရွင္းမျပတတ္ ၊ ေတြ ့ေတာ့ သိလိမ့္မယ္ လို ့ပဲေျပာသည္။
အင္း ၊ သူတို ့ပါရီကို သြားေတာ့မွာ ဆိုေတာ့လည္း အဲဒီေတာ့မွ သူကိုယ္တိုင္ၾကည့္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ။

“ ကဲ၊ ေသာက္ၿပီးရင္ သြားရေအာင္ “ Willi ကဆိုသည္။

ဒါေပမယ့္လည္း Hans ကမသြားခ်င္ေသး ။
“ မင္းက လယ္သမား သမီးနဲ ့လည္းမတူပါလား “ သူကမိန္းကေလးကို ေျပာလိုက္သည္။

“ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း “ အေျဖက ခတ္ျပတ္ျပတ္။

“ သူက ဆရာမေလ “ အေမၾကီးက ဝင္ေျပာသည္။

“ ေၾသာ္ ဒီလိုလား ဒါဆို ပညာတတ္ေပါ့ ကြ “

ေကာင္မေလးက ပုခုန္းတြန္ ့လိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ Hans က မရပ္ေသး ၊ မေကာင္းမကန္း ျပင္သစ္စကားနဲ ့ ဆက္ျပန္သည္။

“ ဒါဆိုမင္း နားလည္ရမွာေပါ့ ၊ အညံ့ခံတာ အေကာင္းဆံုးဆိုတာကို ၊ ငါတို ့ကစစ္စေၾကညာတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းတို ့ကစတာ ၊ ငါတုိ ့က အခုဆို ျပင္သစ္ကို နိုင္ငံေကာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမွာ ၊ ဘယ္လို အလုပ္လုပ္ရတယ္ ၊စည္းကမ္းဆိုတာဘယ္လိုစသျဖင့္ သင္ေပးမွာ ၊ အရိုအေသေပးတတ္ေအာင္လည္း သင္ရမယ္ “

မိန္းကေလး က အမုန္းတရားေတြ ျပည့္ေနေသာ မ်က္လံုးနက္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၿပီးစကား တစ္ခြန္းမဆို။

“ Hans မင္းမူးေနၿပီ “ Willi ကဂ်ာမန္လို ေျပာသည္။

“ မမူးပါဘူး ၊ ငါကအမွန္တစ္ရားေတြေျပာေနတာ ၊ သူတို ့က နားေထာင္ရမယ္ “

မိန္းကေလးက “ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ရွင္မူးေနၿပီ ၊ကဲ သြားပါေတာ့ “

“ အိုး မင္းဂ်ာမန္လို လည္းတတ္တယ္ကိုး ၊ ေကာင္းပါပီ ဗ်ာ သြားပါ့မယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ မသြားခင္ ကိုယ့္ကို ေမႊးေမႊးတစ္ခ်က္ေပးေနာ္ “

သူမကေနာက္ဆုတ္လိုက္ရာ သူက လက္ကို ဖမ္းဆြဲထားလိုက္သည္ ။

“ အေဖေရ “ “ အေဖ “ သူမကေအာ္သည္။

လယ္သမားႀကီးက Hans ကို ခုန္အုပ္လိုက္ရာ သူက မိန္းကေလးကို လြတ္လိုက္ၿပီး
အဘိုးႀကီး ကို ထိုးခ်လိုက္သည္။
သူမထြက္မေျပးနိင္မီလက္ကို ဖမ္းမိလိုက္ရာ သူမက သူ ့မ်က္နွာကို လွမ္းခ်သည္။

“ ဟ မင္းကဒီလိုလား ၊ ဂ်ာမန္စစ္သားက မင္းကို ေမႊးေမႊးေပးခိုင္းတာ ကို မင္းက ဒီလို လုပ္တယ္လား ၊
ေအး သိရေစ့မယ္ “
သူကအားကုန္သံုးကာ မိန္းကေလးကို အခန္းထဲမွာဆြဲထုတ္ရန္ျပင္သည္။
အဘြားႀကီးက သူ ့ကို အက်ၤ ီမွဆြဲထုတ္ဖုိ ့ႀကိဳးစားသည္။
Hans ကမိန္းကေလးကို လက္တစ္ဖက္မွ ဖမ္းထားၿပီး အဘြားႀကီးကို နံရံေရာက္ေအာင္ေဆာ့င့္တြန္းပစ္လိုက္သည္။

“ Hans .. Hans !!“ Willi က အတင္းေအာ္သည္။
“ ေဟ့ေကာင္ ၊ ပါးစပ္ပိတ္ထား “

သူက မိန္းကေလးကို မေအာ္နိုင္ေအာင္ပါးစပ္ကို လက္နွင့္ပိတ္ကာ အခန္းထည္းမွ ဆြဲထုတ္သြားေတာ့သည္။

ဒီလိုနဲ ့ ဒီကိစၥျဖစ္ပြားခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

သူ ့အေနနဲ ့ကေတာ့ မိန္းကေလးက သူ ့ဒုကၡ သူရွာတာပဲျဖစ္သည္။
သူ ့ကိုေမႊးေမႊးေပးခဲ ့မည္ဆိုပါက သူထြက္သြားခဲ ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးက သူ ့ကိုပါးခ်ခဲ ့သည္။

သူက ၾကမ္းေပၚလဲေနသည့္ အဖိုးႀကီးနွင့္ နံရံမွာကပ္ေနသည့္ အဘြားႀကီးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ အိပ္ကပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံတစ္ခ်ိဳ ့ထုတ္သည္။
“ ဒီမွာ ဖရန္ ့၁၀၀ ၊ မိန္းကေလး အက်ၤ ီ အသစ္ဝယ္ဖို ့
အေဟာင္းကေတာ့ စုတ္သြားၿပီ “
သူက ပိုက္ဆံကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး သံခေမာက္ကို ေကာက္ေဆာင္းလိုက္ၿပီးေနာက္
“ သြားမယ္ Willi “
သူတို ့က တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ခဲ့ကာ ဆိုင္ကယ္နဲ ့ထြက္သြားေတာ့ သည္။




-----------------------------------------------------------------
W. Somerset Maugham ၏ The Unconquered ကို က်ေနာ္နားလည္သလိုဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
(image from Google )





Vista

Hans မီးဖိုေဆာင္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ အဖိုးႀကီးမွာ သူလက္သီးနဲ ့ထိုးခ်ခဲ ့ေသာေနရာတြင္လဲေနဆဲ။
မ်က္နွာမွာလညး္ေသြးစက္ေတြနဲ ့။ အဘြားႀကီးက ေတာ့ နံရံကို ေက်ာမွီကပ္ၿပီး
ထိပ္လန္ ့ေျခာက္ျခားေသာမ်က္လံုးမ်ားနွင့္ သူ ့သူငယ္ခ်င္း Willi ကိုၾကည့္ေနသည္။
Willi ကစားပြဲတြင္ထိုင္ကာ ေဘးနားမွာဝုိင္တစ္ခြက္ ၊ လက္ထည္းမွာေျခာက္လံုျပဴးနဲ ့။
Hans က စားပြဲသို ့ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီးသူ ့ဖန္ခြက္ကို ျဖည့္ကာ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။
သူက Willi ကို သြားျဖည္းျပရင္းေျပာလိုက္သည္။

“ ၾကည့္ရာတာစိတ္ညစ္ေနပံုပဲ ခ်ာတိတ္ “

Hans မ်က္နွာမွာလည္း ေသြးစေတြရွိေနသည္။ ခြ်န္ထက္ေသာလက္သည္း ၅ေခ်ာင္းနွင့္ကုတ္ဆြဲထားမွန္းသိသာေစေသာ အစင္းငါးခုက ထင္ထင္ရွားရွား။
သူက မ်က္နွာကို အသာေလး တို ့ထိကိုင္လိုက္သည္။

“ ဒီေကာင္မက ငါ့မ်က္လံုးေတာင္ ျဖစ္နိုင္ရင္ကုတ္ထုတ္အံုးမလို ့ ၊ အိုင္အိုဒင္းထည့္အံုးမွပါပဲ။
ဒါေပမယ့္သူ အခုေတာ့ ၿငိမ္သြားပါပီ ၊ မင္းသြားေလ Willi “ ။

“ အင္း .. ဟို .... အခုေနာက္က်ေနၿပီ Hans “

“ အရူးမထစမ္းပါနဲ ့ ၊မင္းေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလားကြ ၊ ေနာက္က်ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးလည္း ၊
ငါတို ့လမ္းေပ်ာက္ေနတယ္ေျပာလိုက္ရင္ ရတာပဲ “

ပတ္ဝန္းက်င္ကတစ္ကယ္ေတ့ာမေမွာင္ေသးေပ ။ အလင္းေရာင္ပင္ရွိေသးသည္၊
လယ္တဲထည္းက မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေနေရာင္ေတြပင္လင္းေနေသးသည္။
Willi မွာ ဘာလုပ္ရမလည္းမသိပါေခ်။ သူကလူေကာင္ေသးေသး ညိဳညိဳသြယ္သြယ္မ်က္နွာနွင့္။အရပ္သားဘဝက အဝတ္အစားဒီဇိုင္းနာတစ္ဦးျဖစ္သည္။
သူကို Hans က သရဲေဘာနည္းသူလို ့ထင္သြားမွာလည္းစိုးလွသည္။
သူကထိုင္ရာမွ ထကာHans ထြက္လာခဲ ့ေသာ အခန္းသို ့ဝင္သြားဖို ့လုပ္သည္။

သူဘယ္သြားမည္ကို ရိပ္မိေသာအဘြားႀကီးက ေရွ ့သိုခုန္ထြက္ကာ
“ ဟင့္အင္း ၊ ဟင့္အင္း “ ဆိုအတင္းေအာ္ေတာ့သည္။
Hans က သူ ့ေရွ ့မွာ တစ္လွမ္းပိတ္ရပ္ကာ အဘြားႀကီး ကို ပုခံုးမွဆြဲကိုင္၍ပစ္ပလိုက္သည္။

Willi ထံမွေျခာက္လံုးျပံဳးကို လွမ္းယူကာ သူ၏ဂ်ာမန္သံအေတာ္ဝဲေသာ ျပင္သစ္စကားျဖင့္

“ နွစ္ေယာက္စလံုး ၿငိမ္ျငိမ္ေနစမ္ း “ ။

ထို ့ေနာက္တံခါးကို ညြန္ျပရင္း “ သြား Willi ငါၾကည့္ထားလုိက္မယ္ ။

Willi ထြက္သြားသည္ ၊ သို ့ေသာ္ ခ်က္ျခင္းပင္ျပန္ဝင္လာသည္။

“ သူသတိေမ ့ေနတယ္ “

“ ဘာျဖစ္လည္း ေမ့ေတာ့ “

“ မျဖစ္ဘူးေလကြာ၊ သူကသတိလစ္ေနတာကို “

“ဒါပဲ ၊ မင္းကေတာ့ အရူးပဲ ၊ မိန္းမက်ေနတာပဲ ”

Willi မ်က္နွာ နီရဲ သြားၿပီးေနာက္ ၊ “ သြားရေအာင္ပါ Hans “

“ ဒီ ဝိုင္ပုလင္းကုန္ေအာင္ေသာက္အံုးမယ္ ၊ ျပီးမွသြားမယ္ “

သူက ေနလို ့ထိုင္လို ့ေကာင္းေနရာအရင္စလို မသြားခ်င္ေပ။
မနက္ထည္းက ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းလာရ သျဖင့္ ေမာလည္းေမာေနသည္ ။
သူတို ့က ၁၀ ( သို ့) ၁၅ ကီလုိမီတာ အကြာမွာရွိသည့္ Soissons
သို ့သြားၾကရန္ျဖစ္သည္။

ေသခ်ာတာ ကေတာ့ ဒီေန ့ကိစၥေတြ အကုန္လံုးသည္ ထုိေကာင္မေလး မမိုက္မဲ ခဲ ့ပါက ျဖစ္လာခဲ့မည္မဟုတ္ပါေခ်။

-------------------------------------------------------------------------------------------
W. Somerset Maugham ၏ The Unconquered ကို က်ေနာ္နားလည္သလိုဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
( image from google )


Vista


“ ေမႀကီး ေမ့ပံုကို ဒီေန ့အေမမ်ားေန ့မွာ ဘေလာ့တင္မလို ့“
“ဟဲ ့ဘယ္ပံုတံုး “
“ ဟို စံပါယ္ပန္းေတြနဲ ့ပံုေလ ၊ အမီးသိမ္းထားတဲ ့ဟာေလ “
“ဟယ္ ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါ အငယ္ေလးရယ္ ၊ ရွက္စရာ သူမ်ားေတြလာေျပာေနအံုးမယ္“
“ ေျပာေျပာေပါ့ ေမ ့ပံုတင္တာပဲဟာ ၊ တင္မယ္ေနာ္ “
“ေအး ေအး ၿပီးေရာ တင္ေစ တင္ေစ “
...........................................

ခုေလးတင္ဖုန္းဆက္ၿပီး ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ေျပာျဖစ္တဲ့စကားေတြပါ။
ဒီပံုက ေမေမအပိ်ဳတံုးကပံုတဲ ့၊ က်ေနာ္နဲ ့မ်ားတစ္ျခားစီ။
ႏြဲ ့ႏြဲ ့ေနာင္းေနာင္း ေမေမက ေယာက်္ားေလးလိုလိုပံုစံ ကို ဘယ္လိုမ်ားေမြးထုတ္ထားလည္းမွတ္ရ။
သနပ္ခါးေျခဆံုးေခါင္းဆံုးလိမ္းတတ္တဲ ့၊ ပန္းႀကိဳက္တဲ ့ေမေမ ၊
မ်က္နွာေျပာင္နဲ ့ေနတတ္တဲ ့က်ေနာ္နဲ ့တစ္ဘာသာ ။
ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ သနပ္ခါးန ံ့ေလးဟာ ေမေမ ့့ကိုယ္လံုးမွာ အၿမဲတမ္း ယဥ္ယဥ္ေလးေမြးပ်ံ ေနတတ္တာ။
ေမေမ ခြ ံ့ေကြ်းတဲ ့ထမင္းဆိုပိုစားေကာင္းလို ့ငယ္ငယ္က ေမေမအားခ်ိန္ကိုေစာင့္ၿပီးစားခဲ့တာ။
ႀကီးလာေတာ့ ေမေမ့ ေနာက္ကသြားေလရာ အၿမဲပါလို ့
ေမေမ့ မိတ္ေဆြေတြက ဟိုမွာလာပါပီ မမနဲ ့ဒရိုင္ဘာေလးတဲ ့။
ငယ္ငယ္က ေမေမ့က ေစာင့္ေရွာက္။
ႀကီးလာေတာ့ က်ေနာ္ကျပန္ေစာင့္ေရွာက္။
တစ္ခုခု အေရးႀကီးတာလုပ္မယ္ဆို ေမေမ့ကို ဆုေတာင္းခိုင္းေနၾက ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အားရွိလို ့။
ေမေမက ဆုေတာင္းၿပီးၿပီ အငယ္ေလး စိတ္မပူနဲ ့ဆို အကုန္အဆင္ေျပမယ္ ယံုၾကည္တာ။
အဟုတ္လည္း အဆင္ေျပခဲ့တယ္။
..........
............

ေရးမယ္ဆို မၿပီးနိုင္တာမို ့လို ့ေတာ္ပါေတာ့မယ္။

ေမေမက်န္းမာပါေစ ။


Vista

က်ေနာ့္ ကေဖေဖနဲ ့ရုပ္ကလြဲရင္က်န္တာေတြ တူတာမ်ားတယ္။
ေမြးေန ့လည္းတူတယ္ ။ စကားအပိုေတြသိပ္မေျပာခ်င္တာလည္းတူတယ္။
စာဖတ္တာ ပန္းခ်ီဆြဲတာ၊ဓါတ္ပံုဝါႆနာပါတာ ၊ စစ္ကားေတြ ၾကည့္ရတာသေဘာက်တာ၊ ေလယာဥ္ေတြစိတ္ဝင္စားတာ အကုန္တူတယ္။ေျခေခ်ာင္းေလးေတြရဲ့ပံုစံကအစတူတယ္။ ဆံပင္ညိဳတိုတိုလည္းတူတာပဲ။
ေမေမ နဲ ့မမကေတာ့ ပိတုန္းေရာင္ေကသာေတြေလ။က်ေနာ္တို ့နွစ္ေယာက္ကို ေျပာင္းဖူးေမြးေတြ
လို ့စတတ္တယ္။ ေဖေဖက အၿမဲေခါင္းလိမ္းဆီလိမ္းတာမို ့မသိသာဘူး။ေရခ်ိဳးပီးကစဆိုရင္ေတာ့ ညိဳေနတာ အရမ္းသိသာတယ္။
က်ေနာ္ ့ေခတ္က်ေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့အၾကိဳက္ေပါ့ ကာလာဆိုးထားရင္ အၾကာႀကီးခံတာ၊ျပန္ဆိုးရတာေတာင္သက္သာေသး ။
ေဖေဖ့ဆီက အေမြရလိုက္တဲ ့ဝါႆနာေတြမွာက်ေနာ္အခုတစ္ထိလုပ္ျဖစ္ေနတာက စာဖတ္တာပဲ။
စာအုပ္ျမင္ဝယ္ခ်င္ တာ ေရာက္ရာ အရပ္မွာစာဖတ္ေနတာ ေတြက အတူဆံုးေပါ့။ ႀကိဳက္တဲ့စာအုပ္ေတြစုစုထားတတ္တာလည္းတူတယ္။

ေဖေဖငယ္ငယ္ကတည္းက စုထားတဲ ့စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။
နယ္က အဘိုးတို ့အိမ္မွာ ထားထားတာ။ ျမန္မာစာအုပ္ေတြကို ကြ်န္းေသတၱာေတြ၊ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြကို သံေသတၱာေတြနဲ ့ထည့္ထားတယ္။
က်ေနာ္တို ့မိသားစုက အေျပာင္းအေရြ ့မ်ားတာမို ့လို ့၊ အဘိုးအိမ္ပို ့ထားရတာ။
အဘိုးကလည္း စာအုပ္သမားကိုး။
က်ေနာ္က နယ္က အဘိုးအိမ္အလည္သြားတိုင္း ေဖေဖ့စာအုပ္ေတြ သြားေမႊေလ့ရွိတယ္၊
ၾကိဳက္တာ ေတြ ့ရင္သယ္လာတာေပါ့ေလ။ တစ္ေန ့ၾကေတာ့ ျမန္မာစာအုပ္ေတြ ထားတဲ ့ကြ်န္းေသတၱာေတြကို ဖြင့္လိုက္တာ အထဲမွာ စာအုပ္ေတြက အမြအမြအထပ္လုိက္ေတြျဖစ္ေနတာ ၊
ေသခ်ာၾကည့္မွ ကိုေရႊၾကြက္ေတြက ေသတၱာေတြကိုေနာက္ကေဖာက္ပီး အထဲမွာ စာအုပ္ေတြကိုကုိက္ျဖတ္၊ အိမ္လုပ္ေနတာကိုး။
အေနာက္ကအေပါက္ကေသးေတာ့ အခန္းရွင္းတဲ့သူေတြကလည္းသတိမထားမိၾကဘူးေလ။
ဒီလိုနဲ ့ေဖေဖ့ျမန္မာစာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘဝဆံုးပီးေတာ့
က်ေနာ္ ၾကိဳက္လို ့ရန္ကုန္အိမ္သယ္သယ္လာတာေတြပဲက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ ့သံေသတၱာေတြနဲ ့ထည့္တဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြေတာ့က်န္ခဲ့ရွာတယ္။
ဒါေတာက္ရိုေဘာ့ၾကြက္ေတြမဟုတ္ေပလို ့။

ေဖေဖက က်ေနာ္တို ့ငယ္ငယ္တည္းက စာဖတ္ဖို ့အားေပးတယ္။
အထူးသျဖင့္အဂၤလိပ္စာ ၊ဝတၳဳတိုေလးေတြက စဖတ္ခိုင္းတယ္ ၊ မသိတဲ့စာလံုးေတြလိုင္းတား Dictionary ၾကည့္ ၊ အဲနားမွာပဲေရးမွတ္ခိုင္းတယ္။ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္ရင္ အကုန္သိသြားမွာတဲ့။ျမန္မာစာအုပ္ကေတာ့ တိုက္တြန္းစရာကို မလိုတာေလ။ အဂၤလိပ္စာအုပ္က်ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာမဟုတ္ေတာ့နားမလည္တာမ်ားရင္ မဖတ္ခ်င္ၾကဘူးကိုး။ တစ္ေန ့၂မ်က္နွာေတာ့အနည္းဆံုးဖတ္ရတယ္ ၊ျပန္ေျပာျပရတယ္။





ဒီတစ္ေခါက္ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ စာအုပ္ေဟာင္းေတြျပန္ဖြရင္း က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္ေလးေတြ သယ္လာခဲ့တယ္။မဖတ္ရတာၾကာေတာ့ အသစ္လိုပဲ။ စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္းငယ္ငယ္က လိုင္းတားမွတ္ထားတဲ့ စာလံုးေလးေတြျမင္ေတာ့ၿပံဳးမိတယ္ ။ အက်င့္လုပ္ေပးခဲ့တဲ ့ေဖေဖ့ကို အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ အဲလိုဖတ္ရတာေတာ္ေတာ္ေလတာ ၊
မမဆိုပိုဆိုးတယ္ သူက Time တို ့Newsweek တို ့novels
တို ့ဖတ္ျပရတာ ။မသိတဲ့စာလံုးေတြက အမ်ားႀကီးေလ ၊
က်ေနာ္က ကေလးမိုလို ့Short stories ေလာက္နဲ ့ၿပီးတာ။
အဲဒီက ေဖေဖအက်င့္လုပ္ခဲ့တာေတြ အခုဆို မမကိုလည္းအရမ္းအက်ိဳးျပဳတာေပါ့။
အဆင့္အတန္းမွီမွီ အဂၤလိပ္စာ နဲ ့စကားကို ေဖေဖ guide လုပ္ ေပးခ့ဲလို ့အခုဆို
သူ ့အလုပ္မွာအရမ္းအဆင္ေျပတာေပါ့။အဲတံုးကေတာ့ မ်က္ရည္တစ္ရြဲရြဲေလ ။ဟိဟိ။



က်ေနာ့္အတြက္အဲဒီတံုးက မွတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ရွည္ၿပီး သေဘာက်ခဲ ့တဲ ့စာလံုးတစ္လံုးရွိတယ္ ၊
Archipelago တဲ့ ။
အဲစာလံုးကို W. Somerset Maugham ရဲ ့The Narrow Corner မွာျပန္ေတြ ့လို ့
သတိရသြားရင္း နဲ ့ဒီပိုစ့္ကိုေရးမိတာပါ။

စာဖတ္ေအာင္ ၊ စာမွတ္တတ္ေအာင္ က်င့္ေပးခဲ့တဲ ့ေဖေဖ့ကို ဦးခ်ပါတယ္။