Vista's Colorful Planet: 2010

Vista

ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ သူမႏွင့္ ေနာက္ထပ္ခရီးသည္ ၁ ဦးပဲက်န္ေတာ့ တာသတိျပဳမိခ်ိန္မွာ
အိမ္ေရာက္ဖို ့၄ မွတ္တိုင္ေလာက္ လိုေသးသည္။
သူမက ဘတ္စကားစီးရင္ စာဖတ္ေနတတ္တာမို ့မွတ္တိုင္ေက်ာ္မသြားေစရန္သတိထားၿပီး
မၾကာမၾကာ အျပင္ကို ၾကည့္ေပးရသည္။
ေရွ ့တမွတ္တိုင္မွာ ေနာက္ဆံုး အေဖာ္ခရီးသည္ ဆင္းသြားျပန္သည္ ။
အိမ္ေရာက္ဖို ့ ၂ မွတ္တိုင္အလိုမွာ ခရီးသည္ဟူ၍ သူမတေယာက္တည္း ၊သူမ ျပံဳးလိုက္မိသည္ ။
ဘတ္စ္ကား ႀကီးတစ္စီးလံုး ကိုယ္တေယာက္တည္းစီးလာရတာ ရယ္စရာ။ဘတ္စ္ကား လံုးခ်င္းငွားတာေပါ့ ။ အျပင္မွာက မိုးေမွာင္က်ေနသည္ ။
စာအုပ္ကို သိမ္းရန္ ကတ္ျပားေလးကို ဖတ္လက္စစာမ်က္ႏွာမွာ ညွပ္လိုက္သည္။
သူမက စာရြက္ကိုေခါက္ၿပီးမွတ္တာလံုးဝမႀကိဳက္သူမို ့ ဖတ္လက္စ စာမ်က္နွာမွတ္ရန္ ကတ္ျပားလွလွေလးေတြေဆာင္ထားတတ္သည္။
စာအုပ္ကိုေပါင္ေပၚက ေဘးလြယ္အိတ္ထဲ ထည့္သိမ္းအၿပီးမွာဘယ္ဘက္မ်က္နွာနား ေအးခနဲ ျဖစ္သြားတာ ခံစားလိုက္ရသည္။ aircon ကေအးသလိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မ်က္ႏွာတဝိုက္မွာပဲ စိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ လည္ဂုတ္ေတြမွာပါ ၾကက္သီးမ်ားထသြားသည္။ သူမကေရွ ့သို ့ပံုက်ေနေသာ ဆံပင္အေခြမ်ားကို
ေနာက္သို ့စုတင္လိုက္ရင္း ေဘးဘီကိုလွည့္ၾကည့္သည္ ။ သူမနားမွာ ျမဴေတြ ဆိုင္းေနသလိုလို ။
သူမထိုင္ရာမွ ထလိုက္ကာ အေရွ ့ဘက္ တံခါးေပါက္နား ကထိုင္ခံုကို ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္ ။ ဆင္းရေတာ့မွာပဲေလ ။ ခဏေနေတာ့ၾကက္သီးေတြ ထသလိုျဖစ္လာျပန္သည္ ။ ေအးလိုက္တာ ။
ရုတ္တရက္ ေက်ာေပၚမွ သူမဆံပင္ေခြတေခြက အေရွ ့ကို က်လာသည္ ။ သူမလန္ ့သြားသည္ ၊ ေဘးနားမွာျမဴေတြလိုလို အေငြ ့ေတြ ဝိုင္းေနျပန္ၿပီ ၊
သူမ မေနနိင္ေတာ့ ခ်က္ျခင္းထ ကာ ကားေမာင္းသူ နားေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။

Bus Captain တရုတ္ဦးေလး ႀကီး နားေရာက္ေတာ့ ေနာက္လွည့္အၾကည့္လိုက္မွာ ရင္ထဲက်ဥ္ခနဲျဖစ္သြားရသည္ ။ သူမထိုင္ခဲ့ ေသာ ေနရာနားမွာ ရပ္ေနေသာ ပံုရိပ၊္
ျမဴေတြလိုပဲ မကြဲျပား ဒါေပမယ့္ သူမကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္ ့လူလိုလို သဏၭာန္
ဆိုတာ ကေတာ့ အေသအခ်ာပင္။

“ ဘာလည္း မိန္းကေလး “ ကားေမာင္းသူ ဦးေလးက ေမးသည္။

“ အန္ကယ္ အေနာက္မွာ တခုခုပဲ “

“ ဘာလည္း ဟင္ “ ထုိစဥ္ ကားက မီးပြိဳင့္မွာ ရပ္လိုက္သည္ မို ့ကားေမာင္းသူ ဦးေလးက
ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္သည္ ။

“ ဘာမွလည္း မရွိပါလား ဘာလို ့လည္း Miss ရဲ ့“

ဟင္ ၊ ဘုရားေရ သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ ထိုျဖဳျဖဴ အေငြ ့သဏၭာန္ကို ထိုဦးေလး မေတြ ့ဘူးလား ။

“ ဟိုမွာေလ ၊ အန္ကယ္ ၊ အေနာက္မွာေလ .. အေငြ ့ေတြ သရဲလို ပဲ .. “

သူမက ေျပာရင္း ထိုသဏၭာန္ ကို ၾကည့္မိျပန္သည္။ သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အေငြ ့ေတြက ေပ်ာက္ပ်ယ္မသြားပါ။ပိုေတာင္ပီျပင္လာသလို လို။

“ သရဲလိုပဲ ဟုတ္လား ၊သရဲလိုပဲတဲ့ ၊ သရဲလိုပဲတဲ့ .. ဟားဟား “

“ ဟင္“ သူမက ထိုအေငြ ့သဏၭာန္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရာမွာ Bus Captain ၏ ထူးျခားေသာရယ္သံေၾကာင့္
သူ ့ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည္ ။

“ ဘုရား ေရ“ ၊ Bus Captain လူႀကီးက ဟားတိုက္ရယ္ေမာေနပါလား ။

သူ ့ကိုလွည့္ ၾကည့္လိုက္ မွ ထူးျခားမွဳတခုေၾကာင့္ သူမ ရင္ေတြပြင့္ထြက္ေတာ့မည့္အတိုင္း ႏွလံုးခုန္သံအလြန္ျမန္လာသည္။
သူမက နွလံုးသား ပါးစပ္ကခုန္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အတိုင္း သြားကို တင္းတင္းေစ့ထားမိလိုက္သည္။

Bus Captain ဦးေလးက ခြက္ထိုးခြက္လွန္ရယ္ေမာေနရင္းမွ တရုတ္ႀကီးကေန၊ မေလးလူႀကီး ျဖစ္သြားသည္ ။ ေနာက္တရုတ္လူငယ္ျဖစ္သြားျပန္သည္ ၊ ေနာက္ ကုလားလူငယ္ျဖစ္သြားလိုက္ ၊ အေစာက တရုတ္ဦးေလးျပန္ျဖစ္သြားလိုက္နွင့္ အမ်ိဳးမိ်ဳးေျပာင္းေနေတာ့သည္။

သူမသိလိုက္ၿပီ တခုခုမက မွားယြင္းေနေလၿပီ ။
သူမစိတ္ကို ထိန္းကာ ေနာက္မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းမည့္ ခလုတ္ နွိပ္လုိက္သည္။
Bus Captain ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေရွ ့ေပါက္မွ မဆင္းရဲေတာ့ သည္မို ့ အလည္ေပါက္ကို ေဘးတိုက္ အတုိင္း အသာေလးေလွ်ာက္သြားသည္ ။ အေနာက္က အေငြ ့သဏၭာန္ ကလည္း ထိုအတိုင္းပဲရွိေနသည္။
ကားက မွတ္တိုင္မွာရပ္လုိက္သည္ ။ သူမ အိမ္နားလည္းမဟုတ္ပါေခ် ။ ဘယ္ကိုေရာက္ ေနၿပီလည္း ဘယ္ကိုေရာက္ေရာက္ .. အခုေန ထို ဘတ္စ္ ကားေပၚမွဆင္းရင္ ပင္လယ္ျပင္ထဲေရာက္မည္ ဆိုေတာင္ သူမဆင္းျဖစ္မည္ ထင္သည္ ( သူမေရကူးမကြ်မ္းက်င္ပါ )။ ဘတ္စ္ကားကမွတ္တိုင္မွာ ရပ္ေပမယ့္ တံခါးဖြင့္မေပးပါ ။ သူမတံခါးကို တြန္းလိုက္သည္ ။တံခါးပြင့္မသြား ။
ကားေမာင္းသူဖက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေနရာမွာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ေပ။
ကားတခုလံုး အေငြ ့ေတြဖုံးေနပီ .. အေနာက္ဖက္က အေငြ ့ က သူမနားေရာက္လာၿပီလား ..
အေရွ ့က ေရာ အေနာက္ကေရာ ျမဴဳခိုးေတြ ျပည့္သိပ္လာသည္ ။
သူမဘာကို မွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့ပါ တံခါးကို ေဆာင့္ကန္ေသာ္လည္းမပြင့္
နွာေခါင္းထဲမွာ အေငြ ့ေတြ ရွဳရွိဳက္မိသလို ...
ေလေတြက ေအးစက္ေနသည္၊ အသက္ရွဳရအလြန္ၾကပ္လာသည္ ၊
ငါ့ကို ေသေအာင္သတ္ေတာ ့မွာလား ၊ သရဲေျခာက္ေနၿပီ။
ငါဘယ္ကို ေျပးရမွာလည္း ၊ ဘတ္စ္ကားသည္အလံုပိတ္လွ်က္ ။
သူမအားႏွင့္ မွန္ကိုလည္းမခြဲ ႏိုင္ပါေခ်။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမလုပ္ ႏိုင္တာကဘုရားစာရြတ္ဖို ့ျဖစ္သည္။
ဘုရားစာ.. ဟင္ .. ဘုရားေရ ..သူမ ဘယ္ဘုရားစာမွ မရေတာ့ ပါလား ။
အၿမဲလို ရြတ္ေနၾက ပုရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ .. ေမတၱာသုတ္ ၊ ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ ၊ ပ႒ာန္းပစၥယုေဒၵသ
ဘာဆုိဘာမွ မရေတာ့ပါလား .. အစေလးေတာင္မသိေတာ့ ..။
ေသခ်ာၿပီ။ သူမအေၾကာက္လြန္ေနေလၿပီ။
ေၾကာင္ေတြ အေၾကာက္လြန္ လွ်င္ ကန္းသလိုပဲ သူမလည္း ကန္းေနေလၿပီ။
သူမစိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္ အရံွဴးႏွင့္ရင္ဆိုင္ရေေတာ့မည္။
ရုန္းရင္းဆန္းခတ္ တံခါးကို ကန္ေနတာရပ္၍ စိတ္ထိန္းၿပီး
သူမ ဘတ္စ္ကားၾကမ္းျပင္ေပၚခ်က္ျခင္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။
မ်က္စိကို စံုမွိတ္လိုက္သည္ ။ အသက္ကိုမွန္ေအာင္ရွဴသည္ ၊ေအးစက္ေသာ အေငြ ့ေတြ
ႏွာေခါင္းထဲသို ့ဝင္လာျပန္သည္ ဝင္ပေစ ..ဝင္ပေစ။ သူမ နားမွာ ျမဴခိုးေအးစက္ေတြဖိၾကပ္လာသည္ ။
စိတ္ထိန္းထား .. စိတ္ထိန္းထား မဟုတ္ရင္နင္ရူးလိမ့္မယ္ .. ထိန္းထား ..
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူမ ေန ့တိုင္းရြတ္ေနၾက ပ႒ာန္းကို သတိရလာၿပီ။
အသံကိုထိန္းကာ .. တံခါးကို အာရံုျပဳကာ ရြတ္လိုက္သည္ ။

“ ေဟတုပစၥေယာ တိ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၲကာနံ ဓမၼာနံ
တံသမၸယုတၲကာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ“

ထိုစဥ္ .. ဘတ္စ္ကား တံခါးက ကြ်ီခနဲ ပြင့္သြား ..။

“ အငယ္ေလး .. အငယ္ေလး .. အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနတာလား .. မလန္ ့နဲ ့ေလ “

(based on true story)

Labels: About me, Thoughts 25 comments |

Kindle

Vista

ခုတေလာ စာအေတာ္ဖတ္ေနသည္။
စာလံုးေသးေသးေလးေတြနဲ ့ စာမ်က္ႏွာေထာင္ေက်ာ္ေသာ Ken Follett ၏ World Without End ကို
၂ ပတ္အတြင္းအကုန္ဖတ္ပလိုက္သည္။
စာအုပ္အထူက အုတ္နီခဲ ထက္ပင္ထူေသးသည္။
အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ ၊ရထားစီးလည္းဖတ္ ကားစီးလည္းဖတ္ ႏွင့္ ဝတၳဳၿပီးသြားေတာ့
မ်က္စိေတြ နီလာယံုသာမက ၊လက္ေမာင္းေတြ ပခံုးေတြပါ ေအာင့္က်န္ရစ္သည္။
သယ္ရတာ အလြန္ေလးေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းက လက္ကမခ်ႏိုင္ေအာင္ေကာင္းတာမို ့
ၿပီးေအာင္ဖတ္ရမွာ ေက်နပ္ႏိုင္ေတာ့မယ့္ အေျခအေနမွာ ေလးတာကို လစ္လွ်ဳရွဳရေတာ့ တာပဲ။

တေန ့ကေတာင္ မမကြန္စီေဘာက္မွာ ကိုZT နဲ ့ေျပာျဖစ္ၾကေသးသည္။
သူလည္း Ken Follett ပရိသတ္ပဲတဲ့။
သူ ့က ကိုယ့္ထက္ပင္ စိတ္ႀကီးတဲ့ ဘဝမွာ Ken Follett ရဲ ့ The Pillars of the Earth ကို
ႀကိဳက္လြန္းလို ့ ဖူးႏုသစ္ ဘာသာျပန္ဝတၱဳရွည္မ်ားဘေလာ့ မွာ ဘာသာျပန္ေနသတဲ့ ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာသာျပန္ဆို တိုတိုေလးေတြသာ ျပန္ခ်င္သူမို ့
စာမ်က္ႏွာေထာင္ခ်ီေသာ ထိုစာအုပ္ကို ျမန္မာျပန္ေနေသာ သူ ့အား တကယ့္ကိုပဲ ခ်ီးက်ဳးပါသည္။
သူကလည္းေျပာရွာသည္ အခ်ိန္ေတာ့ႏွစ္နဲ ့ခ်ီၿပီး ၾကာမယ္တဲ့ း)။
ခုေတာ့ ၂ ပိုင္းျပန္ၿပီးထားေနၿပီ။

World Without End က The Pillars of the Earth ၏ ေနာက္ဆက္တြဲလို ့ေျပာရင္ေတာ့ ရနိုင္သည္။ ဇာတ္လမ္းခ်င္းမတူေပမယ့္ ေဒသေနရာ တူသည္ ။ အနွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ကြာၿပီး ဖြဲ ့ထားပါသည္။
World Without End ထဲက ဇာတ္ေကာင္ အခ်ိဳ ့က The Pillars of the Earth ထဲက ဇာတ္ေကာင္မ်ားကေန ဆင္းသက္လာသည္ ဆိုကာ ဇာတ္လမ္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ ထားသည္။
အလယ္ေခတ္ အဂၤလန္ျပည္အေၾကာင္း အေသးစိတ္ေရးဖြဲ ့ထားၿပီးလက္က မခ်ခ်င္ေအာင္စာေရးေကာင္းတာကေတာ့ Ken Follett ၏ေရးဟန္သာျဖစ္ေတာ့သည္။
ထိုသို ့ဤသို ့ဆြဲေဆာင္မွဳမ်ားေၾကာင့္ World Without End အၿပီးမွာ
Ken Follett ၏ ေနာက္ဆံုးထြက္ေသာ Fall of Giants ကို မ်က္စပစ္ျပန္သည္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့၊ စာအုပ္ဆိုဒ္က အႀကီးစား dictionary တအုပ္ထက္ကို ပိုထူေနၿပီး ၊ ဆုိင္မွာ ကိုင္ၾကည့္ယံုပင္ အေတာ္ေလး ေနသည္မို ့လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္ ။
ဤတြင္လူနဲ ့လက္နက္မမွ်တာေတြ ့ေတြ ့ေနရတဲ့ ကိုကိုက Kindle မွာေပးေလေတာ့သည္။

စာသင္ျခင္းကို လြယ္ကူေအာင္ တီထြင္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကို သင္ေထာက္ကူပစၥည္းဟုေခၚမည္ဆိုလွ်င္ စာဖတ္ျခင္းကို လြယ္ကူေစရန္ တီထြင္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ဖတ္ေထာက္ကူပစၥည္းလို ့ေခၚရမည္လား ။
ဟမ္။ တမ်ိဳးႀကီးပဲ ေခၚရတာ ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္အတြက္ကေတာ့အေတာ္အသံုးဝင္ေသာ ဖတ္ေထာက္ကူပစၥည္းေလး Kindle ပါေပ။ ေရာက္လာတာနဲ ့ဝယ္လို ့ရသမွ် အကုန္ဝယ္ ၊ေဒါင္းလို ့ရသမွ် အကုန္ေဒါင္း ျမန္မာ pdf လည္းမက်န္ေစရ ခုမွပဲ ၿငိမ့္ေတာ့သည္။
Kindle ပါးပါးေသးေသး ေပါ့ေပါ့ေလး ထဲမွာ ဖတ္လို သမွ် စာအုပ္ေတြ အကုန္ထည့္လို ့ရသည့္ အျပင္
dictionary လည္းပါေတာ့ အလြန္ကိုပဲ အဆင္ေျပမွ ေျပ ။
ထို ့အတြက္ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးအား ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္။

စာအုပ္ႏွင့္ အထူ အပါး ယွဥ္ၾကည့္ပါ ...

ထိုစာအုပ္မိ်ဳး ေထာင္နဲ ့ခ်ီၿပီး ဖတ္လို ့ရေသာ Kindle ပါးပါးေလး။

Labels: Books, Miscellaneous 12 comments |

နံရံ ေနာက္ကြယ္

Vista

နံရံ..

ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ကာထားတဲ့နံရံ....
ကိုယ္တိုင္ ပန္းရံလုပ္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ နံရံ...
ဒီနံရံကို ကိုယ္တိုင္ေဆာက္ထားမွန္းလည္း မသိ..
လူေတြနဲ ့ေတြ ့ဆံုေပါင္းသင္းတိုင္း မွာ
နံရံေတြ အၿမဲေဆာက္
နံရံ ေနာက္ကြယ္ကေန ဆက္ဆံေနၾကမို ့
ေနာက္ပိုင္းမွာ နံရံကေအာ္တိုေတာင္ေပၚလာတယ္ထင္ခဲ့မိ..

အက်င့္ေတြပါလာလြန္းေတာ့ ဒီနံရံ ေတြရွိေနမွန္းပင္မသိ ...
ဟန္ေဆာင္ေျပာ ..ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာ ..
ဟန္ေဆာင္ခင္မင္တတ္တာအက်င့္ျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္လား ...
.
.

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟန္ေဆာင္မွန္းကို မသိေတာ့တာ ...
တကယ္ပဲ ကုိယ္ဟာ သူတို ့ကို ခင္မင္တယ္ ထင္ေနခဲ့တယ္ မွလား ...
အမွန္ကေတာ့ ..

အလႊာေတြ အလႊာေတြ ...
နံရံေတြ နံရံေတြ ...
ေနာက္ကြယ္မွာပုန္း မွန္းမသိပုန္းေနရင္း ေနခဲ့တာ ..

ဘာ့ေၾကာင့္ လူေတြဟာ .. နံရံေနာက္မွာ ေနၿပီး ကြယ္ဝွက္ေနခ်င္တာလည္း.. ?
ဘာ့ေၾကာင့္အလႊာေတြ ျခားပီးမွ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခ်င္တာလည္း.. ?

ကိုယ့္ရဲ ့အားနည္းခ်က္ေတြ မျမင္ေစခ်င္လုိ ့လား...?
ျပစ္မ်ိဳးမွဲ ့မထင္ အကုန္အဆင္ေျပေနတာလို ့ပဲထင္ေစ ခ်င္တာလား...?
လူေတြကိုေၾကာက္လို ့လား... ?
ဟန္ေဆာင္ရတာႀကိဳက္လို ့လား... ?
............

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က နံရံေတြေနာက္က ၾကည့္ေနသ၍...
သူမ်ားေတြရဲ ့အနားကိုမေရာက္နိုင္ဘူးဆိုတာေတာ့ သတိျပဳသင့္တယ္ေနာ္....

အလႊာတခုျခားၿပီး ေပါင္းသင္းေနသ၍ တဖက္ကလူကိုလည္း အလႊာျခားၿပီးပဲ ေတြ ့ရမွာမို ့

နင္ကိုယ္တိုင္
နင့္ ေရွ ့မွာ ကာမွန္းမသိကာထားတဲ့ နံရံေတြ
အလႊာေတြ ကို အရင္ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါအံုး...
စစ္မွန္တဲ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ရမွာပါ...

ဒါမွမဟုတ္လို ့ကေတာ့ ...
အေပါင္းအသင္းမရွိဘူး အထီးက်န္တယ္ ..
ဘယ္သူမွငါ့ကိုငါခင္သလို မခင္ၾကဘူးလို ့ေတာ့လာမညည္းနဲ ့ ..
သူငယ္ခ်င္းရယ္
ငါလည္း
မတတ္ႏိုင္ဘူး...... ။

(Dedicated to one of my friend )

Labels: Thoughts 10 comments |

One Sunday

Vista

တစ္ရက္ေသာ တနဂၤေႏြေန ့က

ေန ့လည္စာ..

Meatball Soto
မေလးပိုင္ စင္ကာပူ မီးရထားဘူတာရံုမွာေရာင္းတာ
အဲဒါကိုႀကိဳက္လို ့မႀကံဳႀကံဳေအာင္သြားစားေလ့ရွိတယ္

ညစာ ....

အလည္လြန္ၿပီး VivoCity က အဲဒီဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ၁၀ နာရီထိုးခါနီး ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မယ္

ဗိုက္ဆာဆာနဲ ့ လာခ်တဲ့ေျမပဲေတြပဲ စားေနရတယ္

ပိန္ေလ အခ်ဥ္ႀကိဳက္ေလ မ်ားလား .. အဲလိုသံပုရာေဖ်ာ္ရည္ဆုိသိပ္ႀကိဳက္တယ္

လာပီလာပီ ဟင္ ..ထည့္ျပဳတ္ဖို ့အဆာေတြအရင္လာခ်တယ္ မီးဖို မခ်ေသးဘူး ကေတာက္

ဒီေခါက္ဆြဲပဲ ကိုက္စားရေတာ့မလို

အမေလးလာပါပီခုမွ

ဘယ္ေတာ့မ်ားက်က္ပါ့မလည္းေနာ္

ဒါလား ဘာ Mode နဲ ့မွရိုက္ထားတာမဟုတ္ဘူး ..
မေစာင့္ႏိုင္လို ့အျမန္က်က္ေအာင္ အဖံုးဖုံးပလိုက္တဲ့ပံု

Labels: Foods, Miscellaneous 4 comments |

စိတ္ထားေကာင္း

Vista

ဟိုးေရွးေရွးတံုးကေပါ့ ....
အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးဟာ သူမအိမ္သားေတြအတြက္ ခ်ပါတီဖုတ္တိုင္းမွာ တစ္ခုအပိုထည့္ၿပီးဖုတ္ေလ့ရွိသတဲ့။ အဲဒီအပိုတစ္ခုက ေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူေတြထဲမွာ ငတ္ျပတ္သူပါရင္ စားႏိုင္ေအာင္အလွဴသေဘာေပါ့။

သူမ ဟာ အဲဒီ အပိုခ်ပါတီခ်ပ္ကို အိမ္ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚမွာ တင္ထားေလ့ရွိတယ္တဲ့ ၊
ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ယူသြားႏိုင္ေအာင္ေလ။

ေန ့တိုင္းလိုလိုပဲ အဲဒီ ခ်ပါတီ ကို ခါးကုန္းအဖုိးအိုတစ္ေယာက္ကလာယူသြားေလ့ရွိသတဲ့။
ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရမယ့္အစား
အဲဒီခါးကုန္းႀကီးက စကားတစ္ခြန္းကို ခပ္တိုးတုိး ေရရြတ္သြားတတ္တယ္တဲ့။

အဲဒီ စကားကေတာ့ “ မေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ဒဏ္ျပန္ခံ ၊ ေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးျပန္ “။

ဒီလိုနဲ ့ေန ့ေတြ တစ္ေန ့ၿပီးတစ္ေန ့ၾကာသြားပါေလေရာတဲ့။
ေန ့တိုင္းပဲ ခါးကုန္းႀကီးဟာ ခ်ပါတီခ်ပ္ကို ယူၿပီး
“ မေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ဒဏ္ျပန္ခံ ၊ ေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးျပန္ “လို ့ေရရြတ္သြားသတဲ့ေလ။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ၾကာေတာ့ စိတ္တိုလာပါေရာတဲ့။
“ အမေလးေတာ္ ၊ ေက်းဇူးတင္စကားေလးမ်ားတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာဘူး “ ၊
ေန ့တုိင္း ဒီ သံေပါက္ လိုဟာပဲရြတ္ေနတာပဲ ၊
ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းလည္းမသိ “ လို ့သူ ့ကိုယ္သူေျပာမိသတဲ့။

ဒီလိုနဲ ့တစ္ေန ့မွာေတာ့ သူမဟာ သည္းခံႏိုင္စြမ္းကုန္လြန္လာၿပီး
ခါးကုန္းႀကီးကို ရွင္းပစ္ဖို ့အထိစိတ္ရိုင္းေတြဝင္လာသတဲ့ေလ။
“ ငါ ဒါႀကီးကို ရွင္းျပစ္မွ ေအးမယ္ “ သူမက ေျပာၿပီးေတာ့ ဘာမ်ားလုပ္သလဲဆိုေတာ့
အဲဒီအလွဴ ခ်ပါတီ ထဲမွာ အဆိပ္ခပ္ထားလိုက္သတဲ့ေလ။

အဲဒီ အဆိပ္ပါတဲ ့ခ်ပါတီကို ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚတင္မယ္လုပ္ေနတံုးမွာပဲ
သူမ လက္ေတြ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္လာတယ္တဲ့ ။
“ ဘုရားေရ ၊ ငါဘာမ်ားလုပ္မိေနပါလိမ့္ “ ။
သူမက အဲဒီ အဆိပ္ခ်ပါတီကို လႊင့္ျပစ္ၿပီးေတာ့ ၊ အေကာင္းတစ္ခုအျမန္လုပ္ကာ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚတင္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ထံုးစံအတိုင္းပဲ ခါးကုန္းႀကီးက ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚက ခ်ပါတီကို ယူၿပီး ၊
ရြတ္ေနၾကအတိုင္း “ မေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ဒဏ္ျပန္ခံ ၊ ေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးျပန္ “
လို ့ေရရြတ္ၿပီးေတာ့ ၊ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ ့ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ ့အႀကံအစည္ကို
လုံးဝမရိပ္မိလိုက္ဘဲ ၊ထြက္ခြာသြားသတဲ့။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ ေန ့တိုင္း ခ်ပါတီကို ျပတင္းေပါက္ေဘာင္မွာ တင္ရင္းနဲ ့
စီးပြားအရွာထြက္သြားတဲ့ ၊ သူမရဲ ့သားအတြက္ဆုေတာင္းေလ့ရွိပါသတဲ့။
သူမရဲ ့သားထံမွ သတင္းမၾကားရတာ လေပါင္းမ်ားစြာရွိၿပီမို ့အမ်ိဳးသမီးႀကီးက အရမ္းကို စိတ္ပူေနၿပီးေတာ့ သားျဖစ္သူ ေခ်ာေမြ ့စြာျပန္လည္ေရာက္ရွိေရးအတြက္ ဆုေတာင္းေနရတာေပါ့။

အဲဒီေန ့ညေနမွာပဲ တံခါးေခါက္သံၾကားလို ့ သူမ တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့
သူမရဲ ့သားျဖစ္သူကို တံခါးဝမွာေတြ ့ရသတဲ့။
သူမသားဟာ ပိန္ခ်ံဳးၿပီး အဝတ္အစားေတြ စုတ္ျပတ္ ၊ လူကလည္းငတ္ျပတ္ လို ့ေလ။
သားက ေျပာျပသတဲ့ ” အေမရယ္ ၊ ကံေကာင္းေပလို ့ဗ်ာ ၊
က်ေနာ္ျပန္လာလို ့ ဒီနားမေရာက္ခင္ ၁မိုင္ေလာက္မွာ ဘယ္လုိမွ မဟန္ႏိုင္ေတာ့တာဗ်ာ ။
ငတ္လြန္းလို ့၊ ပစ္လဲပါေလေရာအေမရယ္။
ေသမ်ားေတာင္ေသေတာ့မလိုျဖစ္ေနတံုး ၊
ခါးကုန္းအဘိုးအိုႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ ့လို ့ အစားေလးမ်ားပါရင္ စြန္ ့ခဲ့ပါလို ့ေတာင္းေတာ့
သူက က်ေနာ့္ကို ခ်ပါတီ တစ္ခ်ပ္လံုးေပးတယ္ဗ်ာ။ “
“ ေျပာလည္းေျပာေသးတယ္ သိလား ၊ ဒါဟာ ငါေန ့တိုင္းစားေနရတဲ့ ဟာပဲတဲ့ ၊
ဒါေပမယ့္ အခုမင္းဒုကၡက ငါ့ထက္ပိုဆိုးေနလို ့မင္းကို လွဴပါတယ္တဲ့ေလ “။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ ၊ထိုစကားကုိၾကားေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္ၿပီး မတ္တတ္ေတာင္မရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားရွာလို တံခါးကို မွီလိုက္ရသတဲ့။

သူမသာ အဲဒီေန ့မနက္က အဆိပ္ခပ္ထားတဲ့ ခ်ပါတီကို
မလႊင့္ပစ္ပဲ အဘိုးႀကီးကို စားေစခဲ့ရင္ အခုေလာက္အခ်ိန္မွာ ေသဆံုးရမယ္ ့သူဟာ
သူမရဲ ့သားအရင္းပဲျဖစ္ေတာ့တယ္ ဆိုတာကို ေတြးမိလိုက္လို ေပါ့။

တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူမ သေဘာေပါက္သြားတာက ခါးကုန္းႀကီး ရြတ္ေလ့ရွိတဲ့
“ မေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ဒဏ္ျပန္ခံ ၊ ေကာင္းမွဳလုပ္လွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးျပန္ “ ဆိုတဲ့ သံေပါက္ကေလးပဲျဖစ္ေတာ့တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳလုပ္တာကိုဘယ္ေတာ့မွ မရပ္ၾကပါနဲ ့၊
စိတ္ထားေကာင္းေလးေမြးၿပီး ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ကို ဆက္လုပ္ၾကပါ ၊
ေဒါသအေလွ်ာက္ အကုသိုလ္ အလုပ္ကိုမလုပ္မိၾကပါနဲ ့။
ကိုယ္လုပ္တဲ ့ေကာင္းမွဳကို သူတပါး အသိအမွတ္မျပဳေသးဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ
မရပ္ဘဲ ဆက္္လုပ္ၾကပါလို ့ ။

မန္ေနဂ်ာ ပို ့ထားတဲ ့ေမးလ္မွ ပံုျပင္ကို နားလည္သလိုဘာသာျပန္သည္။

(Image from Internet)

Labels: Story;ဘာသာျပန္ 13 comments |

စားစား သြားသြား စေနည

Vista

ဒါဘာလည္း အနီးကပ္ဆိုေရခဲမုန္ ့လိုလိုပဲ။
Wasabi prawn တဲ့။
ပုစြန္ေၾကာ္ကို ဝါဆာဘိ အနွစ္ဆမ္းထားတာ ၊ မဆိုးပါဘူး ။
က်ေနာ္ Wasabi မႀကိဳက္တာေတာင္စားလို ့ရတယ္။

ဒါက အေဝးကပ္ရိုက္ခ်က္ ။

ငါးမန္းေတာင္ ဖက္ထုပ္ဟင္းခ်ိဳဆိုပဲ။ ငါးမန္းေတာင္ အသားရွာဖို ့ဦးစံရွား ရဲ ့မွန္ဘီလူးလိုတယ္။

ဝက္သား+ ေကာင္ညင္း + မွိဳ ( ဟင္း နာမည္မမွတ္ထားမိ )။
စားလို ့ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္း ၊ ေကာက္ညွင္းမႀကိဳက္တဲ့ က်ေနာ္ေတာင္စားတယ္ ။

စားၿပီးေတာ့ ကမ္းနားထိုင္ ၊ ဟိုေငး ဒီေငး။
ဟိုေျပာ ဒီေျပာ ။

လက္ကမေန နိုင္ ၊ ကင္မရာ မပါ ေပမယ့္ ဖုန္းနဲ ့ရိုက္။

ကမ္းနားမွာ သီခ်င္းဆိုတာ နားေထာင္ ။

အဲဒီ တစ္ဖြဲ ့လံုးအရမ္းေတာ္ၾကပါတယ္ ။
မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ ၊ ေလဒီဂါဂါ ၊ အက္ဘာ ၊ ဂ်က္စတင္ တင္းဘာလိတ္ ၊ ဟဲဗီး
သီခ်င္းေတြ အကုန္ဆိုတာ ဆက္တိုက္ ။

သူတို ့တီးဝိုင္းနားေထာင္ၿပီးေတာ့ ကမ္းနား မွာ ျပန္ထိုင္ ၊ ေမွာင္ေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သားျပန္လာၾက။
စေနေန ့ည ခရီးစဥ္ဤတြင္ၿပီးပါၿပီ။

--------------------------------

Labels: About me, Foods 7 comments |

ႀကံဳရ ဆုံရ

Vista

IBM Engineer ဆီက Report ယူ ၊ လက္မွတ္ထိုး ၊ သူ ့ကို တံခါးဝလိုက္ပို ့၊
ႏုတ္ဆက္ အၿပီး မွာမွ နာရီၾကည့္မိသည္။ ညေန ၇ နာရီခြဲ။
IBM က Teo က ဒီကိုလာေနၾကမို ့ဓါတ္ေလွကားနားအထိလိုက္ပို ့ရန္မလို ။ သူ ဘာသာသြားတတ္သည္။ Server Room ထဲမွာက power supply လာ လဲသူမ်ားက်န္ေသးသည္ ။
ျပႆနာဆိုတာ တစ္ခုတည္းမလာဘူးဆိုတဲ့စကားပံုမ်ားေတာ့ သိပ္မွန္။
ဒီ System က ဒါျဖစ္ၿပီဆို ၊ ေနာက္ တစ္ခုကလည္း ျဖစ္ေသးတာ။
အနည္းဆံုး ၂ ခုေလာက္မွ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ။ power supply သမားေတြျပန္သြားေတာ့ ၈ နာရီနီးပါး။
က်ေနာ့္မွာ အဲဒီေတာ့မွ ခံုမွာေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္မိသည္။
ေမာတာ ၊ မနက္စာ breakfast ေတာင္မွ မစားရေသး ခုဟာက ညစာအခ်ိန္ေတာင္လြန္ေတာ့မယ္ ။
သိမ္းစရာေတြ သိမ္း အၿပီး ၊ ျပန္ခါနီးမွာ Server Rack ေတြ ေသာ့ခတ္
ဖို ့အသြား ၊ ေတြ ့လိုက္ရတာတစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားသည္။
က်ေနာ္ တို ့Server Room ရဲ ့အတြင္း မွာ ေနာက္ထပ္ တစ္ခန္းရွိေသးသည္။
အဲ အခန္းကို က်ေနာ္တို ့အခန္းက ေန ျဖတ္ၿပီးမွ ဝင္သြားရသည္။
အဲအခန္းမွာ Francis တစ္ေယာက္ပဲ သူ ့စက္ေတြနဲ ့ေနေလ့ရွိသည္ ။
ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွလည္း တံခါးပိတ္ေလ့မရွိ ။
က်ေနာ္တို ့အခန္းအတြင္းက အခန္းလို ျဖစ္ေနတာမို ့ တံခါးပိတ္လိုက္တာနဲ ့ ဖုန္းလိုင္းမမိေတာ့လို ့ေလ။

ဒါေပမယ့္ ခုေတြ ့လိုက္တာက အဲဒီ တံခါးက ပိတ္ရက္သား ၿပီးေတာ့ တလွဳပ္လွဳပ္နဲ ့။
ကိုယ္တိုင္ က ဗႏၶဳလေသြးပါ သူမို ့ သတိၱကေကာင္းၿပီးသား။
မ်က္လံုး ျပဴးသြား ၿပီး စစ ခ်င္းေခါင္းထဲ ဝင္လာတဲ ့အေတြးက အရင္ Security ဦးေလးၾကီးေျပာဖူးတဲ့ ၊
နင္တို ့level မွာ သရဲ ရွိတယ္ ဆိုတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ရြတ္ဖတ္ ၿပီးေမာင္းထုတ္ရတယ္ ဆိုလားတဲ ့။

ဒါေပမယ့္ တံခါး တလွဳပ္လွဳပ္နဲ ့က မရပ္ တာ မို ့ အရဲစြန္ ့ သြား card နဲ ့ကပ္ ခါ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ၊
တစ္မ်က္ႏွာလံုး ရဲရဲ နီေနၿပီး တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္။
ထိုအမ်ိဳးသမီးေလး ေျပာလိုက္တာက အေထြးေထြးအေရာေရာ
“ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာရွင္ ၊ ဖုန္းလည္း လိုင္းမမိဘူး“ တဲ့။
ႀကိဳးေပ်ာက္ ဂါဝန္ အနက္ ခပ္တိုတို အေပၚမွာ ပဝါ အနက္ပါးပါးေလး ပတ္လို ့၊ ၆ လက္မ နီးပါးျမင့္ေသာ ထိပ္ခြ်န္ေဒါက္ျမင့္ ၊ ထို ဝတ္စားပံု အရ ဒီရံုးကို တစ္ခါမွ မလာဖူးသူဟုသတ္မွတ္လိုက္သည္။

အမ်ိဳးသမီးေလးက သူမေနာက္ကလိုက္ထြက္အလာမွာ ထိပ္ခြ်န္ေဒါက္ျမင့္က
ေအာက္က Raised Floor အေပါက္ၾကားမွာညပ္ေနျပန္လို ့ထုပ္ရျပန္သည္။
သူမကို ထိုင္ခိုင္းၿပီး စိတ္ေအးေအးထား ခိုင္းရသည္။
ဖုန္းတစ္ခါ နွစ္ခါ ေခၚအၿပီးမွာမွ ဇတ္လမ္းက ရွင္းေတာ့တာ။

သူမက အေပၚထပ္ က Server Room မွာ ထိုင္ တဲ့ ျပင္သစ္ Francis ထံကို အလုပ္ကိစၥနဲ ့လာသူ။
ပရိုဂရမ္မာ။ေအာက္က Security အသစ္က က သူမေျပာတဲ့ Francis ကို ၊
က်ေနာ္တို ့အထပ္က စလံုး Francis နဲ ့မွားၿပီး လိုက္ပို ့ေပးလိုက္တာ။
တစ္ကယ္က ျပင္သစ္လိုက ဖရြန္ဆီ လိုမိ်ဳးဆန္ဆန္ အသံထြက္တာပါ ။
English လို ဆိုေတာ့ ဖရန္ ့စစ္ ဆို တူတူ ျဖစ္ေနတာ မို ့ Security က လည္း တစ္ေယာက္ထဲပဲမွတ္ေတာ့တာ။ သူမတို ့ က်ေနာ့္နားက ျဖတ္ၿပီး ဝင္သြားတာ ကို အဲဒီေတာ့မွ ျပန္မွတ္မိလာသည္။
အလုပ္ရွုပ္ေနတာမို ့မ်က္လံုးေထာင့္က ျမင္လိုက္ေပမယ့္ အမွတ္မထင္။

အေပၚထပ္က Francis က က်ေနာ့္လိုပဲ ေနာက္က်လာ ေနာက္က်ျပန္သူ ။
က်ေနာ္တို ့ အထပ္က Francis က ၈ ဆို လာ ၅ နာရီ တိတိဆိုျပန္သူ။ သူမလာေတာ့ ၆နာရီ မို ့မရွိေတာ့ ။ Security က လည္း အသစ္ဆိုေတာ့ မသိ ၊ ဒီမွာ ထိုင္ေလ့ရွိတယ္ ေစာင့္ေနပါဆို ထားပစ္ခဲ့တာ။
တစ္ကယ္က အဲလို ဧည့္သည္ကို အထဲသို ့ မပို ့ရ ။
ဧည့္ခန္းမွာပဲ ေနေစရတာ ။ေနာက္ေန ့မွာျပႆနာႀကီးက်ယ္ ျဖစ္သြားေသးတယ္။

သူမက ေစာင့္ေန မလာတဲ့အဆံုးဖုန္းဆက္မယ္ဆို ဖုန္းထုတ္ေတာ့ မမိ ။
တံခါးကို ထုေနတာ လည္းအေတာ္ၾကာၿပီတဲ ့ ၊
က်ေနာ္တို ့ကလည္း အလုပ္မ်ားေနေတာ့ မၾကားၾကဘူးေလ။
ေနာက္ဆံုး အကုန္ျပန္လို ့ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေတာ့မွေတာင္ တံခါးလွဳပ္တာျမင္လို ့ ။
တံခါးက အထူႀကီးေတြ မို ့သူမထုေနတာလည္း အသံမၾကား ၊ လွဳပ္ရံုေလးပဲရွိတာ ။
က်ေနာ္သာမေတြ ့ရင္ မနက္ ထိ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ေနရမယ့္ သူမဘဝ မေတြးရဲပါတဲ ့။
ဝတ္စားထားတဲ့ ပံုနဲ ့ အေအးပတ္ ၿပီးေသမလား ေလ ျဖတ္မလားပဲ ။
က်ေနာ့္ကလည္းအဲဒီေန ့ကအလုပ္မ်ားလို ့၊ ပုံမွန္ဆို အဲဒီအခန္းေထာင့္လည္းမေရာက္ ၊
၆ နာရီ ေက်ာ္ဆိုျပန္ေနၿပီ။
ေနာက္ေတာ့ တုန္ရီရီ သူမကို ဓါတ္ေလွကား အထိ လိုက္ပို ့ၿပီး အိမ္ျပန္ေတာ့ ၉ နာရီနီးပါးရွိေနပါေပါ့လား။
ဗိုက္ဆာလိုက္ထွာမွ ဂြီ။

(image from Google)

Labels: About me, Miscellaneous 13 comments |

အဖ်ား ၊ အနား

Vista

ဖ်ားခါနီးလို ့နားလိုက္တယ္၊ အနားရၿပီဆိုမွ ဖ်ားေတာ့တယ္ း)။
ဒီတစ္လမွာေတာ့ ပင္ပန္းတာ ဆက္တိုက္ဆိုသလိုကိုပဲ ..မနားရဘူး ။
ၿပီးေတာ့ကိုယ္က on call တာဝန္ယူရတဲ့လ ။ ပိတ္ရက္လည္း အေရးႀကီးရင္ျပန္သြားရေသးတယ္။
Sunday ေတာင္ညႀကီး အလုပ္ျပန္သြားရေသးတယ္။ ညမအိပ္ရတာလည္း ရက္ဆက္ေနေတာ့ ၊ ႏိုးၿပီးရင္ျပန္မအိပ္တတ္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အရင္ကဆို ျပႆနာမရွိဘူး on call လည္းေအးေဆးပဲ။
ဖုန္းလာလို ့ေျပာဆိုရွင္းလင္းၿပီးတာနဲ ့ျပန္အိပ္တာပဲ။
ခုက မအိပ္ရတာမ်ားေတာ့ ဖုန္းေျပာၿပီးရင္ ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ၊ မ်က္စိကအေၾကာင္လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ ျပန္အိပ္ဖို ့ႀကိဳးစားရင္းနဲ ့မိုးလင္းခါနီးေတာ့ အိပ္ခ်င္သလိုျဖစ္ ၊ ေနာက္တစ္call ဝင္လာျပန္ ေသေရာ ။
ဒီလိုနဲ ့ ၂ ပတ္ေလာက္ဆိုေတာ့မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး ။
မနက္အလုပ္ကလည္းမသြားလို ့မရဘူး ။ အေရးႀကီးေနတာကိုး။
စိတ္ကလည္း ပင္ပန္းေသး ။လူပင္ပန္းတာေတာ္ေသးတယ္ ၊ စိတ္ပင္ပန္းမခံႏိုင္ဘူး။
က်ေနာ္က customer office မွာေနရတဲ့လူ ၊ အကုန္လံုးနဲ ့တည့္ေအာင္ေပါင္းပါတယ္ အဆင္လည္းေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္း တျခားဌာနကေန က်ေနာ္တာဝန္ယူရတဲ့ဘက္ကို အသစ္ေျပာင္း
လာတဲ့ သူက လူညစ္။ သူက ရစ္သလားမေမးနဲ ့ ၊ ဒါလုပ္ေန ဟိုဟာေရာ မၿပီးေသးဘူးလား ။
အေရးႀကီးတာေတြလုပ္ေနရလို ့ ညမအိပ္ရတာ အိပ္ရတာ သူဂရုမစိုက္ဘူး ။
သူ ့ရဲ ့အေရးသိပ္မႀကီးတဲ့ backup တို ့ ၊ ဗိုင္းရပ္စ္ update တို ့ နည္းနည္းေနာက္က်လို ့မရဘူး။
paper work ေတြလည္း လုပ္ခိုင္းေသးတယ္ ၊ အေရးမပါတာေတြ ။ ဘယ္ေတ့ာတင္တင္ရတဲ့ဟာေတြကို။
က်ေနာ္ ့ကိုမ်ားေျပာဖို ့လိုက္ၾကည့္္ေနသလားမွတ္ရတယ္ ။ သူကလည္း စိတ္ဒုကၡေပးတာတစ္မ်ိဳး။
စိတ္မထင္ရင္ က်ေနာ့္မန္ေနဂ်ာသြားတိုင္ေသးတယ္ ။

( ေလပါဒယ္ )

က်ေနာ့္မန္ေနဂ်ာက အရမ္းေကာင္းတာ သူ ့တပည့္ေတြ ဆ ိုရင္ဝယ္သား ဆိုသလိုပဲ ။
က်ေနာ္ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီဆိုတာသိလို ့့မန္ေနဂ်ာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို on call လႊဲေပးလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္မွာမွ က်ေနာ္ျပန္ယူမယ္ ။
တစ္ေယာက္ကို အလုပ္မွာ လာကူခိုင္းတယ္ ။
နည္းနည္း အနားရတာေပါ့ေလ ၊ အနားလည္းရေရာ ဖ်ားေတာ့တာပဲ း)။
ဖ်ားေတာ့မွ အိပ္ရေတာ့တယ္။ ေဆးေသာက္အိပ္လိုက္တာ တစ္ခ်ိဳးတည္း။ ေကာင္းမွေကာင္းပါလား ဖ်ားရတာ။

(ဒီလိုေလး အိပ္ရတယ္ )

images from internet

Labels: About me 9 comments |

ေကာင္းကင္ ပန္းၿခံ

Vista

အမ်ားသိၿပီးသား Sky Park ကိုသြားခဲ့တဲ့ ပံုေတြပါ ။
တီဆြိ ကေသခ်ာတင္ထားတာမို ့ က်န္တာေတြမေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။
ပံုေတြလည္းတီဆိြနဲ ့မတူတာေတြပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ့လိုဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ ၂၀ တန္ပါတယ္။
ကိုကို ့လို ေလသလပ္ခံလိုသူမ်ားအတြက္လည္း တန္တာေပါ့ေလ ။
က်ေနာ္က အေပၚမေရာက္ခင္ေရာ ၊ ေရာက္ၿပီးေတာ့ေရာ တစ္ခ်ိန္လံုး ဓါတ္ပံုရိုက္ေနပါတယ္ ၊
သူကလည္း တစ္ခ်ိန္လံုးေလသလပ္ခံေနပါတယ္။

လက္မွတ္တန္းစီရတာတစ္ခုပဲ စိတ္အေတာ္ရွည္ရပါတယ္။
လူေတြအမ်ားႀကီးပါ တစ္ေယာက္ ၂၀ နဲ ့ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ကိုမနည္းရမွာပါ။

တစ္ကယ့္ကိုေနလို ့လည္းေကာင္းတဲ့ ေနရာပါ။အၾကာႀကီးကို ေနခဲ့ပါတယ္ ညအထိေပါ့
( တန္ေအာင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး .. ဟမ္ ) ။

ဓါတ္ပံု အလွရိုက္လိုသူမ်ားကေတာ့ သံုးေခ်ာင္းေထာက္အရွည္ယူသြားဖို ့အႀကံျပဳပါရေစ။
မဟုတ္ရင္ သိပ္အဆင္မေျပဘူး ၊
မွန္အျပင္ဘက္ကိုကင္မရာ ထုတ္ရိုက္ရတာမို ့ဘယ္လိုထိမ္းေပမယ့္ ၊လက္တုန္ပါတယ္ ။ း)
ဒါေတြက ပံုအမ်ားႀကီးထဲကမွ နည္းနည္းေကာင္းတာေရြးထားတာပါ။

ေကာက္ကလိမ္လမ္းရဲ ့ညျမင္ကြင္း

ေကာင္မေလးေတြ ေရကူးတာ ေစာင့္ေနပါေသးတယ္၊ သိလို ့လားမသိဘူး။
ဘယ္သူမွမကူးလာဘူး အဲလူဝတုတ္ႀကီးပဲကူးေနတယ္ ။ စိတ္မဆိုးၾကနဲ ့ေနာ္ ။ း)
ေဟာ္တယ္ မွာလာတည္းသူေတြပဲ ကူးရတယ့္ေနရာေပမယ့္ က်ေနာ္ေတာ့ မႀကိဳက္ပါဘူး privacy မရွိဘူး ။
လူေပါင္းစံုလာၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေနၾကတဲ ့ေနရာႀကီးကို။

အေဝးက ရွုခင္း

အဲဒီေပၚမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးရွိပါတယ္ ။ အဲဒီအဖြဲ ့က အဆိုေတာ္မေလးပါ ။
ဘာလူမ်ိဳးလည္းမသိဘူး ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္။

ဒါက ေအာက္ထပ္က Shopping center ထဲက ေဖ်ာ္ေျဖေရး တေယာအဖြဲ ့ပါ။
လူေလးေတြေခ်ာသလို ဂီတကလည္း နားေထာင္လုိ ့ အင္မတန္သာယာပါတယ္။

ေကာက္ကလိမ္လမ္းနဲ ့ Sky Park ၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းရိုက္ရင္ရရဲ ့သားနဲ ့ း)

------------------------

Labels: About me, Miscellaneous 10 comments |

ဘဘ လြမ္းခ်င္း

Vista

Image from Google

ဘဘသည္ ထိုင္ေနၾက ပံုစံအတိုင္းထိုင္လွ်က္ ၊ေပါ့ပါးေသာအၿပံဳးႏွင့္ရယ္ေမာၿမဲ ။ သူမကအနားမွာထုိင္ကာလုပ္ၿမဲထံုးစံဘဘလက္ကိုဆြဲယူကာေပါင္ေပၚတင္ၿပီး
သူမ၏ လက္ေသးေသးမ်ားႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
ရွည္လ်ားေသာ ေအးစက္စက္လက္ေခ်ာငး္မ်ား ( ဘဘလက္မ်ားက အၿမဲပင္ေအးစက္သည္ )
ကို သူမက တစ္ခါတစ္ေလ ပါးႏွင့္ကပ္ထားေလ့ရွိသည့္အတိုင္း အခုလည္းကပ္ထားမိသည္။
ဘဘ အနားမွာရွိေနလွ်င္ စိတ္၏ေအးခ်မ္းမွဳကို ခံစားရၿမဲအတိုင္း ခံစားရပါသည္။
သူမဘဘကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ဟာ ၁၀၀ % အျပည့္တိတိ။
ဘဘနဲ ့မေတြ ့ရတာ အရမ္းကိုၾကာခဲ့ၿပီ မို ့ယခုလို ျပန္ေတြ ့ရတာ အလြန္ပဲ ဝမ္းသာရပါသည္။

သူမဘဝမွာရင္းႏွီးခဲ ့ဖူးေသာ အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္ ဘဘကိုပဲအခ်စ္ဆံုး။
စိတ္တိုလိုက္တာ ၊ စိတ္ဆိုးလိုက္တာ ၊အလိုမက် လိုက္တာရယ္လို ့တစ္ခါမွပင္
မျဖစ္စဘူးခဲ ့။ေၾကာက္တယ္လန္ ့တယ္ရယ္လည္းမရွိ။
ေဖေဖ့ကိုဆိုလန္ ့ေသးသည္ ။ တစ္ခါမွအရိုက္ခံ ၊အဆူမခံခဲ့ရဖူးေပမယ့္ေၾကာက္ရသည္။

ဘဘ ကိုက်ေတာ့ ခ်စ္တာ သက္သက္ပဲ ၊ ျမတ္ႏိုးတာ လည္းပါေသးတယ္။
ဘဘက အလုိလိုက္ထားလြန္းလို ့လား ၊ မဟုတ္ပါ ။
ဘဘ နဲ ့ေနရင္ မနက္စာေတာင္စားခ်င္တာမစားရ ။
ၾကက္ဥ မက်က္တစ္က်က္ျပဳတ္ ၊ ေပါင္မုန္ ့၊ ႏြားနို ့၊ ေကာ္ဖီ ၊ေထာပတ္ ၊ ယို စသျဖင့္
စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ၿဗိတိသွ်မနက္စာမ်ား ပဲစားရသည္။ အလြန္ဆံုး စားရရင္ နံျပား ၊ ပလာတာ။

ဘဘ အဆိုအရ မနက္ေစာေစာ အူေဟာင္းေလာင္းအခ်ိန္မွာ
အာဟာရျဖစ္မယ့္အစားအေသာက္မ်ားကို
စားမွ ကိုယ္ခႏၶာအတြက္ အက်ိဳးရွိေစမယ္တဲ့ေလ။
ဘဘ နဲ ့ဆိုရင္ မနက္ေစာေစာ ကို အသုပ္ ေတြ မုန္ ့ဟင္းခါးေတြ လံုးဝမစားရ ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ အစားစားရင္ဘယ္လို ၊ ဘယ္ဇြန္းက ဘာစသည္ျဖင့္ Table manners ေတြလည္း သင္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ဆို အေတာ္ပဲစိတ္ညစ္ရသည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ခ်စ္တာပါပဲ။

သူမသိတတ္ခါစ အခ်ိန္က ဘဘကို ျမန္မာလို ့မထင္ခဲ့ဘူးတာကေတာ့ ရယ္စရာ ။
ဘဘက အသက္ ၃၅ ေလာက္ကစၿပီး ဆံပင္ျဖဴသူမို ့ သူမမွတ္မိေသာအရြယ္မွာ
ေဘာ္ေငြေရာင္ဆံပင္မ်ား နဲ ့ေပါ့။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ၊ နွာေခါင္းျမင့္ျမင့္ ၊မ်က္ရိုးေပၚေပၚနွင့္
မ်က္နွာက် ကလည္းျမန္မာမဆန္ ေသာေၾကာင့္ လည္းျမန္မာလို ့မထင္ခဲ့မိတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဘဘက ၿဗိတိသွ် ေခတ္ကအရာရွိလုပ္ဖူးသူမို ့ငယ္ငယ္က ယူနီေဖာင္းနဲ ၊့
အဂၤလိပ္ေတြနဲ ့အတူတူရိုက္ထားတဲ ့ပံုကို ၾကည့္ကာ ဘဘကို အဂၤလိပ္လို ့ပဲထင္ခဲ့ဖူးတာလည္းျဖစ္နိုင္သည္။

ဘဘငယ္စဥ္က မိရိုးဖလာ စီးပြားေရးကိုမလုပ္လိုသူ ၊ အသစ္အဆန္းေလ့လာလိုသူမို
့ေက်ာင္းပီးတာနဲ ့ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္။
ကိုလိုနီေပမယ့္လည္း သူတို ့ေတြရဲ ့ေကာင္းကြက္ေတြ အတုယူရမယ္ ၊ ဒါ ဘဘရဲ ့ဝါဒ။
သူတို ့ကဘာေတြသာလို ့တို ့ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာလည္း ၊
သူတို ့လက္ေအာက္ကလြတ္ဖို ့ဘာေတြလိုအပ္သလည္း ေလ့လာဖို ့လို သည္တဲ့။

အဂၤလိပ္စကားအျပင္ ၊ အိႏိၵယစကား ႏွစ္မ်ိဳး သံုးမ်ိဳး ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေျပာတတ္ေသးသည္။
အဲဒီေခတ္က ဘယ္လိုပဲခ်မ္းသာသူျဖစ္ပါေစ
အဂၤလိပ္ဘက္က အရာရွိကို ဘုရားထူး ၾကရတဲ့ေခတ္ကို ဘယ္လိုမွ မနွစ္သက္နုိင္ခဲ့သူတဲ့။
ဘဘကေတာ့ေငြေၾကးအတြက္မဟုတ္ပဲ ေလ့လာယံု ဝင္လုပ္သူ ၊
ၿဗိတိသွ် အထက္အရာရွိမ်ားကိုလည္း မွန္တန္းသာ ဆက္ဆံသူမို ့ တစ္ခ်ိဳ ့
အထက္အရာရွိေတြနဲ ့ ျပႆနာ ခဏခဏတတ္ခဲ့ဖူးသည္တဲ့။
ျမန္မာလူမ်ိဳးထဲကအနည္းငယ္ေသာသူေတြသာ ရာထူးျမင့္ျမင့္ရၾကေသာေခတ္ေပမယ့္ ဘဘက ေတာ္လွန္ေရးအတြက္သာ အားသန္သူမို ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို ့ေတာ္လွန္ဖို ့စခါနီးေလးတြင္ ဘဘ က အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးထဲပါဝင္ဖုိ ့အကုန္အသင့္ျပင္ၿပီးၿပီ။

ဖြားဖြား ကို ခြင့္ေတာင္း ၊ ရွိတဲ့စီးပြားေတြ အကုန္ေပးၿပီး ငါေသပီမွတ္လိုက္ေတာ့ မင္းေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလည္းရတယ္လို ့ခြင့္ျပဳၿပီး ထြက္သြား ခဲ့တာတဲ့။
ဖြားဖြားကလည္း မေခသူမို ့“ ရွင္မေသရင္ ဘယ္ႏွနစ္ၾကာေနပါေစ ျပန္လာခဲ ့ ၊
က်မ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳဘူး ၊ ေသမွရွင့္မိန္းမအျဖစ္က ျပတ္စဲမယ္၊ ခုလည္းစိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြား ၊ ေနာက္ဆံမတင္းနဲ ့ “ လို ့ေျပာၿပီးေစာင့္ေနခဲ့တာ။
အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္ ၊ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မွပဲ ဘဘ တစ္ေယာက္အိမ္ျပန္ကပ္ေတာ့တာတဲ ့။

သူမ မွတ္မိသေလာက္ ဘဘ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို ့နဲ ့ေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္း
ကိုသိပ္ၿပီး ျပန္ေျပာင္း ေျပာေလ့မရွိပါ။ အစိုးရက ေမာ္ကြန္းဝင္ေလွ်ာက္ရန္ေခၚေတာ့လည္း ဘဘက ျငင္းဆိုလိုက္သည္။ တိုင္းျပည္အတြက္လုပ္သင့္တာလုပ္တာမွာ ဘာတံဆိပ္ မွမလိုအပ္ဘူးတဲ့။ နိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ ့လုပ္သင့္တာကို လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ခဲ့တာမို ့
ဘာ ကြန္းဝင္မွ ျဖစ္ေနစရာမလိုပါတဲ့ေလ။

လြတ္လပ္ေရးရခါနီးေတာ့မွ ဘဘ စီးပြားေရးျပန္လုပ္ေတာ့တာေလ ၊ တရားဘာဝနာ ကိုလည္း စတင္ေလ့လာေတာ့တာေပါ့။
သူမမွတ္မိတဲ ့အရြယ္မွာ ဘဘက တရားဘာဝနာအားထုတ္တာ နွစ္ေတြအေတာ့္ကိုၾကာေနၿပီ ။
ထိုင္ေနသြားေန စားေန တရားမွတ္ေနတာ။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဘဘတရားမွတ္ေနတာကို အိပ္ငိုက္ေနတယ္ထင္တာေလ။ ပက္လက္ကုလားထိုင္ခံုေလးမွာထိုင္ေနလည္းမ်က္စိမွိတ္ထားတာကိုး။
လက္ေခ်ာင္းရွည္ေတြ တစ္ေခ်ာင္းနဲ ့တစ္ေခ်ာင္းလက္ထိပ္ခ်င္းထိလို ့ေလ။

မွတ္မိသေလာက္ ဘဘ က သူမကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့တာ ။
သူမကလည္း ခ်စ္လိုက္တာမွာတုန္လို ့ဆိုတဲ့အစားထဲက။

ဘဘက သူမေမြးစကတည္းက အနားမွာေနခဲ့တာ ၊ ဖြားဖြားက ေမေမမီးဖြားၿပီးေတာ့ နယ္ကအိမ္ကိုျပန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာက အေဒၚငယ္ေတြရွိေသးလို ့ေလ ။ ဘဘပဲ သူမတို ့အိမ္မွာ ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ေနခဲ့တာေလ။ သူ ့နယ္ကအိမ္ကို တစ္ခါတစ္ေလပဲျပန္တယ္။
သူမ ကေလးဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အတြက္ေတာ့အေကာင္းဆံုးအေဖာ္ေပါ့ ။

မနက္တိုင္း ေဆာင္းတြင္းေအးျမေနေသာ ႏွင္းေတြၾကားမွာ ဘဘ နဲ ့ ေျမးအဘိုးႏွစ္ေယာက္ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ရေသာ အခ်ိန္ေတြ ၊ ညေနဘက္မွာ အိမ္ေနာက္ဘက္ေတာင္ၾကားမွာ မိွဳရွာထြက္တာေတြ ၊ သူမက အိမ္ေရွ ့ျမက္ခင္းမွာ ေဒါင္းေတာက္ေအာင္ေဆာ့ေနခ်ိန္
ဘဘက ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုးနဲ ့ လိုင္ခ်ီးပင္ေအာက္မွာ ေစာင့္ေနခဲ့ေသာအခိ်န္ေတြက တစ္ဘဝမွာတစ္ခါပဲရခဲ့ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာနဲ ့ျပည့္ဝေနတဲ ့အခိ်န္ေတြပဲျဖစ္ေတာ့သည္။
သူမ ငယ္ငယ္က မွတ္မိသေလာက္ ေဖေဖ့ေရာ ေမေမေရာ သိပ္မအားၾက ၊
အလုပ္ကိုယ္စီနဲ ့မို ့အၿမဲတမ္း ကေလးနားကပ္မေနနိုင္ၾကပါ ။
ဒါေပမယ့္ အငယ္ဆံုးကေလး သူမဘဝမွာ လိုအပ္တယ္လို ့မခံစားရတာ ဘဘ ရွိေနလို ့သာပဲ။

သူမက တရားမွတ္ေနတတ္တဲ့ ဘဘကို အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိ သီခ်င္းဆိုခိုင္းတတ္ေသးတာေလ။
ဘဘ ဆိုျပေနၾကသီခ်င္းက “ ေရခ်ိဳးဆိပ္“ ေပါ့။ ကေလးဆိုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္သံစဥ္ေလးကိုႀကိဳက္တာေလ ဘဘက ဒီတစ္ပိုဒ္ထဲပဲ အၿမဲဆိုျပတာပါ။

“ အိပြဲ႕ အိပြဲ႕ ငွက္သမၺာန္ ခတ္သြားတယ္ ၾကည့္ကြဲ႕ ၾကည့္ကြဲ႕ ညည္းလူဟာ ေၾကာင္လြန္းတယ္
တစုတေဝး လံုမငယ္ က်ိတ္ပုန္းစားၾကတယ္
ေရခ်ိဳး ေနရင္းကြယ္ ေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးၾကတယ္
ကုန္းေပၚက လူပ်ိဳေလးရယ္ ဘာကိုေငးတယ္ သိႏိုင္ၿပီဘူးကြယ္ “

(သီခ်င္းအေၾကာင္းအေသးစိတ္သိလုိလွ်င္ ရီတာ့ ထံတြင္ဖတ္လို ့ရပါသည္)။

ဒီအပိုဒ္ေလးပဲ ျပန္ေက်ာ့လိုက္ဆိုလိုက္ပါပဲ။

သားအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္ဆိုေပမယ့္ ေျမးေတြထဲမွာ အဦးဆံုးေျမး မမထက္ေရာ .. အလယ္က အကိုေတြအမေတြေရာ သူမ ေနာက္မွ ေမြးတဲ ့ဝမ္းကြဲ ေမာင္ေလးေတြ ညီမေလးေတြ ထက္ေရာ
သူမကို အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ခဲ့တ့ဲ ဘဘ ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါသည္။
တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးမွာ ဆို သလိုပဲ သူမရဲ ့ဘဘကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ပိုလို ့
ဘဘကလည္း ေျမးေတြ အားလံုးထက္ ပိုခ်စ္တာ မ်ားလားလို ့ေတြးမိပါရဲ ့။

ဘဘ ကလည္း သူမကို ေက်းဇူးတင္တယ္တဲ ့ ၊ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့
သူမနဲ ့ခြဲခြာရတဲ ့ဒဏ္ဟာျပင္းထန္လြန္းလို ့တရားဘာဝနာကို ပို အားထုတ္ျဖစ္တာတဲ့။
သူမတို ့မိသားစုနဲ ့တူတူေနရင္းနဲ ့ ေဖေဖ က နိုင္ငံရပ္ျခားမွာအလုပ္သြားလုပ္ေတာ့တစ္မိသားစုလံုးလိုက္သြားရာက စတာေပါ့။
ဘဘ ကအသက္ႀကီးၿပီး ေဖေဖ့ ေယာကၡမသာ ျဖစ္တာမို ့တစ္ခါတည္းလိုက္ဖို ့အဆင္သိပ္မေျပဘူး။
ေနာက္မွလာလည္ရေအာင္ကလည္း သူမတို ့ေနတဲ ့ေနရာေရာက္ဖို ့ေလယာဥ္ေတြ
အမ်ားႀကီးေျပာင္းစီးရမွာ ဆိုေတာ့ အေဒၚေတြက စိတ္ပူတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ ့အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ဘဘနဲ ့သူမခြဲခြာၾကရေတာ့တာေပါ့။ ဖုန္းဆက္ စာေရး ပဲလုပ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။

ဘဘကျပန္မေျပာေပမဲ ့ အေဒၚေတြ ေျပာျပတာ မွာ ဘဘ ဟာအရူးတစ္ပိုင္းပဲတဲ ့။
သူမေရးတဲ့ စာေလးေတြကိုင္ရင္း
“ အငယ္ေလး သတိရလိုက္တာကြာ “လို ့မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းေတာင္ေျပာဖူးသတဲ့။
အိမ္နီးခ်င္းေတြေတာင္ အကုန္ရိပ္မိကုန္ၾကတယ္ ။
အဲဒီမွာ စကား အေျပာမတတ္တဲ့ အေဒၚႀကီး တစ္ေယာက္က အိမ္လာလည္ရင္း
“ အမေလးေတာ္ ဦးေက်ာ္တို ့ေျပာေတာ့ တရားေလး ၊ မိုးကုတ္ေလးနဲ ့
ေျမးသံေယာဇဥ္ၾကေတာ့မျဖတ္နိုင္ပါလား “ လို ့ က်ယ္က်ယ္ေျပာလိုက္သတဲ ့ ။
အေပၚထပ္မွာေနတဲ ့ ဘဘ ဆိုတာ ဆတ္္ခနဲျဖစ္သြား ၿပီး ထိုင္ရာကေတာင္ထလိုက္မိ သတဲ့ေလ။
သူမ အေဒၚအႀကီးဆံုးက မနည္းစိတ္ထိန္းၿပီး ျပန္တဲ့အထိစကားေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ဘဘ ဘာမ်ားျဖစ္ေနမလည္းလို ့စိတ္ထည္းမွာ တစ္ထင့္ထင့္နဲ ့ေပါ့။
ဧည့္သည္ျပန္သြားေတာ့ ဘဘဆီေျပးၾကည့္တာမွာ ဘဘက အိပ္ခန္းအလည္မွာေတြေတြႀကီးရပ္လို ့
ဝင္လာတဲ ့အေဒၚကို “ သမီးႀကီး ၊ မစန္းေျပာသြားတာ သိပ္မွန္တာပဲ ၊ ေဖေဖ ဟာ ဘာမွ မဟုတ္ေသးဘူး ၊ တရားစာေတြဖတ္ပီး စာသိသိေနတာ ကိုယ္မွာတစ္ကယ္သိေသးတာမွ မဟုတ္ဘဲ ၊
မစန္းကို ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ၊ ေဖေဖ သမီးတို ့ေမေမဆံုးတံုးက တစ္ခါ စိတ္ေတြလြတ္ပီးဘီ ၊၊ အခုေတာ့မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘူး ၊ လုပ္ေတာ့မွ “ လို ့ေျပာသတဲ့။

သူမ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ဖြားဖြား ဆံုးသြားတာေလ၊ အဲဒီတုန္းက ဘဘ က တရားစလုပ္ေနပီ။ အသုဘခ်ပီးတဲ့အထိ ဘဘမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘူး။ ေနာက္ တစ္လေလာက္ေနတဲ့အထိ ေအးေဆးပဲ။ သားသမီးေတြကို တရားျပလို ့ေခ်ာ့လို ့ေပါ့။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွန္မွန္သြား လို ့တည္ၿငိမ္ေနတာ ။ သူမ်ားေတြကေတာင္ ဦးေက်ာ္ အေတာ္တည္ျငိမ္ပါလား ဆို ခ်ီးမြမ္းၾကရတယ္တဲ့။

ဒါေပမယ့္ တစ္ေန ့မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ကအျပန္ စိတ္ထဲမွာ ဘာဖစ္သြားလည္းကို မသိဘဲ
သုသာန္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားတာတဲ ့ ။ ဖြားဖြား အုတ္ဂူကို ရွင္းလင္းပီး မ်က္ရည္ေတြ က်တာ ဘယ္လို မွထိန္းမရသိမ္းမရနဲ၊ ့စိတ္ေတြလြတ္ၿပီး အဲဒီမွာထိုင္ေနတာတဲ့ေလ။
အဲအခ်ိန္မွာ မိုးေတြကရြာ ၊ လွ်ပ္စီးေတြလက္လို ့ ဘဘ အိမ္ျပန္ထမင္းစားခ်ိန္ျပန္မလာလို ့ အေဒၚေတြကလိုက္ရွာေတာ့ဘယ္မွမေတြ ့ၾကဘူးေပါ့ ။
သုသာန္က ၿမိဳ ့နဲ ့အေဝးႀကီးကို ။
အဲဒီေန ညႀကီးမိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္မွ ျပန္လာတဲ့ ဘဘ ဟာ တစ္လေလာက္ ဖ်ားပါေရာတဲ့။

အဲဒီလို ဆိုေတာ့ ၊ အခုဒီတစ္ခါေတာ့ သိသင့္ၿပီ လို ့ေျပာေတာ့ ဘာမ်ားလုပ္ေတာ့မလည္းဆိုၿပီး
အေဒၚေတြက စိတ္ပူတာေပါ။့
၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတဲ ့ဘဘ ကအိမ္ျပန္မလာေတာ့ဘဲ စာေလးပို ့လိုက္တယ္ ။
“ ေဖေဖ ဖားေအာက္ ဆရာေတာ္ ထံကို တရားအားထုတ္ရန္သြားၿပီ ၊ စိတ္မပူနဲ ့“ ဆုိၿပီးေတာ့ပဲေရးထားတာတဲ့။
အဲဒီတုံးက ဆရာေတာ္ႀကီး က ေတာရေဆာက္တည္ေနတာ ။
အေဒၚေတြလည္း လိုက္သြားလို ့ကလည္းမရ ဘယ္ေတာထဲလိုက္ရမွန္းလည္း မသိနဲ ့ ၊ ဆုပဲေတာင္းေနရေတာ့တာေပါ့ ။
၃ လေလာက္ေနမွ ျပန္လာတယ္တဲ ့၊ ပိန္ခ်ံဳးလို ့ေပါ့ ။
လူကေတာ့ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ ၾကည္လင္လို ့ေလ ၊ ဆရာေတာ္က ေကာင္းေကာင္း သင္ၾကားလိုက္တာ ေပါ့ ၊
ဘဘ ဟာအဲဒီကေနာက္ပိုင္း စား စားသြားသြား တရားမွတ္ေနေတာ့တာပဲ။
သူမနဲ ့ခြဲလိုက္တူတူေနလုိက္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေအးေဆးျဖစ္သြားၿပီ။

ဘဘ ဟာ အသက္၈၀ ေက်ာ္ အထိ ၊ က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ။ ဆံုးမယ့္ႏွစ္ ၃ လေလာက္ပဲ ေနမေကာင္းျဖစ္ရာက ေဆးစစ္ေတာ့ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာတဲ့ ၊
အသက္ကၾကီးၿပီ မိုလို ့ဓါတ္ကင္တာေတြလည္းမရေတာ့ဘူးေလ။
ဘဘက ဟင္းရည္အပူေတြအရမ္းႀကိဳက္တယ္ ။
အရက္မေသာက္ ၊ေဆးလိပ္မေသာက္ေပမယ့္အဲဒီ အပူေတြအၿမဲစားတာကေန ျဖစ္တာတဲ့။
ဘဘဟာ ကင္ဆာေဝဒနာကို လည္း ေအးေဆးစြာရင္ဆိုင္သြားပါတယ္။

သူမျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္မို ့ ေကာင္းေကာင္းျပဳစုလိုက္ရတာေပါ့။
အရမ္း နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာကို တရားရွဳရင္း ထိန္းသြားတာ အလြန္ အံၾသဖို ့ေကာင္းပါတယ္။

ဘဘဟာ သူမလက္ေပၚမွာပဲ ဆံုးတာပါ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္သူမ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ပါဘူး ။
ဘဘဆံုးသြားတာ ေဝဒနာေတြခ်ဳပ္သြားတာမို ့လို ့ပါ ၊
၃ လေလာက္အတြင္းမွာ ခံစားရတာေတြမၾကည့္ႏိုင္ေတာ့လို ့ေလ။
အိပ္ေနသလိုထင္ရတဲ့ ဘဘ လက္ေတြကို တစ္ဝ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္။
ဘဘရဲ ့လက္ေတြဟာ အၿမဲေအးစက္တာမို ့ အသက္ရွင္ေနတာနဲ ့မကြာပါဘူး။
ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ကိုင္ခြင့္မရေတာ့တဲ့ သူမရဲ ့ ငယ္ဘဝ အေဖာ္မြန္ လက္ေတြေပါ့။

ဒါေပမယ့္ တစ္ေန ့ကပဲ ဘဘ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုပ္ကိုင္ခြင့္မရေတာ့ဘူးထင္တဲ့ လက္ေတြကို
၁၀ စုႏွစ္ တစ္ခုၾကာၿပီးမွျပန္လည္ ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ။

အိမ္မက္ထဲမွာ ေပါ့။
၃ရက္ဆက္တိုက္ကိုပဲ ဘဘကို အိမ္မက္မက္တာ ။ ဝမ္းသာလိုက္တာ ၊ အလြမ္းေျပလိုက္တာ ။
ေမေမ့ကို ဖုန္းဆက္ေျပာမိေတာ့
“ နင့္ဘဘဟာေလ အိမ္မက္ေတာင္ မ်က္ႏွာလိုက္တယ္တဲ ့ ၊ ငါတုိ ့ဆိုတစ္ခါမွ မမက္ဘူးတဲ ့ “ ဟိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေက်နပ္လိုက္တာ .. ။

ေနာက္တစ္ခါ အိမ္မက္ကို ေမွ်ာ္ေနတယ္ ေနာ္ ဘဘ။ း)

Labels: About me, Remembrance 5 comments |

Ho Ho D D

Vista

ခုတစ္ေလာ စာႀကီးေပႀကီးေတြဖတ္ေနရတာနဲ ့မအား ႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္ ။
စာႀကီးေပႀကီးမ်ားေလ့လာလို လွ်င္ေအာက္ပံုတြင္ရွဳ ။ း)

ငယ္ငယ္တည္းက ကာတြန္းႀကိဳက္တာ။ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြလည္းဖတ္တယ္ ။
သမိန္ေပါသြပ္တို ့ ၊ ပိုးဇာ ၊တြတ္ပီ ၊ တာရာပြႀကီး စသျဖင့္ေပါ့ ။ မဂၢဇင္းဆိုရင္လည္း ကာတြန္း ကစၿပီးဖတ္တာ ၊ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေတာ့ သတင္းစာဖတ္ရင္ Garfield အစရွိတဲ့ကာတြန္းေပါင္းစံုရွိတဲ့ ေနာက္ကစဖတ္တယ္ ၊ ကာတြန္းေတြၿပီးမွ ေနာက္ပိုင္းသတင္းတို ့ေဆာင္းပါးတို ့ဝတၳဳတို ့အလွည့္ေရာက္တာ။

မိန္းမ Hulk တဲ ့ .. အႏုျမဴဓါတ္သင့္လို ့ အစိမ္းေရာင္လူထြားႀကီး ျဖစ္သြားတဲ ့ Dr.Banner ရဲ ့ဝမ္းကြဲညီမ
ေရွ ့ေန မေလး Jennifer Walters အေၾကာင္းေပါ့။ သူ အေရးေပၚေသြးလို တဲ ့အခ်ိန္မွာ အကိုဝမ္းကြဲေသြးကို ေပးလိုက္လို ့သူလည္း ဒီလို ျဖစ္တယ္ေပါ့ေလ။
ဇတ္လမ္းတို ေတြအမ်ားႀကီးကို စုၿပီး အထူးထုတ္ လုပ္ထားတာ ဖတ္ေကာင္းပါတယ္။

ဒါကေတာ့ တစ္ေန ့က ကိုကို ဝယ္လာေပးတာ Harris စာအုပ္ဆိုင္ကပဲ။
လိုခ်င္ေနတာၾကာျပီ Dan Brown ရဲ ့ The Lost Symbol Paperback ေလ။
စစခ်င္းထြက္တဲ ့ hard cover နဲ ့က ေလးသလားမေမးနဲ ့သြားေလရာသယ္သြားၿပီးဖတ္လို ့မရဘူး ။
ဗလ ကလည္းေကာင္းတယ္ဆုိေတာ့ တစ္အုပ္မကုန္ခင္ လက္ကိုေက်ာက္ပတ္တီးကုိင္ရကိန္းရွိတယ္။
ခုဟာေလးနဲ ့မွ အဆင္ေျပေတာ့တယ္ ။

မေန ့က ေဈးသြားရင္းနဲ ့အခန္းထဲမွာ ေမႊြးေနေအာင္လုပ္တဲ့ အဆီကုန္သြားလို ့အသစ္သြားဝယ္တာ
ဒါေလးေတြ ့လို ့စမ္းသံုးမယ္ဆို ဝယ္လာတယ္။

သူက အဲအကိုင္းေလးေတြကို ဗူးထဲမွာ စိုက္ထား အဆီစုပ္ျပီး အခန္းထဲမွာ အနံ ့ပ်ံ ့ေနေအာင္လုပ္တာေပါ့။
ဘာအကိုင္းလည္းလို ့ေရးထားတာေလးေတြ ့လို ့စဥ္းစားမိသြားတယ္ ။
Sesame branches ဆိုပါလား ႏွမ္းပင္အကိုင္းေပါ့။ မွားပါတယ္ ။
ဒီတစ္ေခါက္ျမန္မာျပည္ ျပန္တုံးက အညာမေရာက္ဖူးလို ့သြားလည္တာ၊ လမ္းမွာ ႏွမ္းေတြ ရိတ္ၿပီးေတာ့ အပံုလိုက္ပံုထားတာေလ အဲလို အကိုင္းေတြ မွ ေတာင္လို ပံု ။
အဲအကိုင္းေတြ ဒီလိုလုပ္တဲ့သူ ဆီကိုေရာင္းမစားဘူးလားမသိ။ က်ေနာ္ေတာ့မထင္ပါဘူး ။
ႏွမ္းေစ့ပဲ ယူမယ္ထင္တယ္။
ဒီမွာေတာ့ ႏွမ္းပင္အကိုင္းကို ေသခ်ာ အခြံသပ္ၿပီး အသံုးခ်ေနတာ ။ အင္းး ... ဟုတ္ေနတာပဲ။

Labels: Books, Miscellaneous 2 comments |

အသြင္ To

Vista

မသက္ေဝက ခ်စ္လို ့ တက္ခ္ထားေတာ့က်ေနာ္ကလည္းခ်စ္လို ့ေရးရေတာ့မွာေပါ့။
က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကေတာ့ သူမ်ားစံုတြဲေတြနဲ ့သိပ္တူမွာမဟုတ္ပါဘူး။

က်ေနာ္နဲ ့ကိုကိုက ဆုေတာင္းမွားခဲ့ေလသလားလို ့ေျပာရမယ့္ ႏွစ္ေယာက္ပါ။
ဟုတ္တယ္ ဆုေတာင္းမွားခဲ့လို ့သာ လင္မယားလာျဖစ္ေနရတာ ၊
ဆုေတာင္းမွန္ခဲ ့ရင္ ေမာင္ႏွမ ၊ဒါမွမဟုတ္ ညီအစ္ကိုျဖစ္ရမွာ။
ဖူးစာေတြေရစက္ေတြေတာ့မေျပာတတ္ဘူး အရင္ဘဝကေတာ့ ပတ္သက္ခဲ့ဖူးတာအေသအခ်ာ။
ဆုေတာင္းတာပဲလြဲသလား ၊ ဆုေပးတဲ့လူကပဲနားၾကားလြဲေလသလားမသိဘူး ။
က်ေနာ္တို ့မွာတစ္ေယာက္ဟာတစ္ေယာက္ရဲ ့တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္တယ္။
ႏွစ္လႊာေပါင္းတစ္ရြက္ ဘာညာေတြကအပိုေတြမို ့ မေျပာလိုပါဘူး ။
ခုဘဝမွာျဖစ္ရမွာက ေမာင္ႏွမေတာင္ အခ်င္းတူ အမႊာေလာက္ကိုျဖစ္ရမွာ ။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တူတာေတြမ်ားတယ္။
မတူတာေတြလည္းရွိပါတယ္ အမႊာေတြေတာင္မွ အားလံုးမတူဘူးေလ။

က်ေနာ္တို ့ရုပ္ခ်င္းဆင္တယ္ ( တစ္ကယ္က ဘယ္နားမွကိုမတူတာ ) ဒါေပမယ့္မသိတဲ့လူဆို ေမာင္ႏွမပဲထင္ၾကေအာင္ကိုဆင္တယ္။
က်ေနာ္တုိ ့ အတြဲမဟုတ္ခင္ကတည္းက အတြဲထင္ခံရတယ္ ( ေမာင္နွမ မဟုတ္မွန္းသိတဲ ့သူေတြက ) ။

ခုတူတာေတြစေျပာမယ္ေနာ္။

က်ေနာ္တို ့၂ ေယာက္လံုး မိသားစုမွာအငယ္ဆံုးေတြျဖစ္တယ္။အေမေတြ အသက္ႀကီးမွေမြးခဲ့ၾကတာျခင္းလည္းတူတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာတစ္ေယာက္ဟာတစ္ေယာက္ရဲ ့ပထမဆံုးရည္းစားေတြျဖစ္တာလည္းတူတယ္။

အႀကိဳက္ခ်င္း တူတဲ ့ဘဝမွာေတာ့ ၊
အထက္တန္းတံုးက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို နွစ္ေယာက္လံုး တူတူ သေဘာက်ဖူးတယ္ ။
ဟမ္ ရွဳပ္သြားပလား ၊ က်ေနာ္ကမိန္းကေလးပါ ဟုတ္တယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ေယာက်ာ္းေလးစိတ္ကတစ္ဝက္နီးပါးပဲ။
ဆုေတာင္းမွားပါတယ္ဆိုမွ ၊ အမွန္က အမႊာညီအစ္ကုိျဖစ္ခဲ ့ရမွာ။
ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးက အလြန္ေခတ္ဆန္တဲ့ မိသားစုက ပီပီ ၊ ေခတ္ဆန္တယ္။ဆိုရွယ္က်တယ္။
ကိုကို ့အႀကိဳက္နဲ ့ျပဒါးတစ္လမ္းသံတစ္လမ္းမို ့ ကိုကိုက မစဥ္းစားေတာ့ဘူး ။
လူပံုစံကိုေတာ့ သေဘာက်တယ္ ဘယ္လို မွမယံုၾကည္ႏိုင္လို ့တဲ့ ။
ဟိုကေတာ့ေစာင့္ေနရွာတယ္ သနားစရာ ၊ က်ေနာ္ကလည္း မိန္းကေလးမိုလို ့ေပါ့ ကေတာက္ !။

က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားနည္းတယ္ ( သူမ်ားေတြနဲ ့မေျပာျဖစ္ဘူး ) ။
ႏွစ္ေယာက္တည္းဆို ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို ေျပာတယ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ လုေျပာရတယ္ ။
တစ္ေန ့တစ္ေန ့တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္အလုပ္အျပန္ေတြ ့တာနဲ ့ ၊
တစ္ေန ့ဘာျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ ကို ျပန္ေျပာၾကတယ္။
ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ အတူတူရွိေနၾကေတာ့ အသစ္အဆန္း မရွိတာနဲ ့သိပ္မေျပာျဖစ္ဘူး ။
ကိုကို က လည္း သူ ့မိသားစုမွာေတာင္ ဘယ္သူနဲ ့မွ အဲလိုေျပာေလ့ မရွိဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့လည္းခင္တာခင္တာပဲ အဲလို ့မေျပာတတ္ဘူး ။က်ေနာ္န ဲ့ပဲေျပာတာ ၊ တိုင္ပင္တာ။
က်ေနာ္က တစ္ကယ္ေတာ့ သူ ့ကို ဂိုဒ္လုပ္ေပးနိုင္တဲ့ဦးေႏွာက္လည္းမရွိပါဘူး ။သူ ့ခမ်ာသနားစရာ ေျပာရံုပဲ။
က်ေနာ္ကေတာ့ သူ ့ကိုေျပာတယ္ဆိုတာမွာ အၾကံေတာင္းတာကခပ္မ်ားမ်ားရယ္။
ဘယ္ေနရာမဆို ကိုကို ဆံုးျဖတ္တာ ေတြးတာက က်ေနာ့္ထက္ ၁၀ ဆသာေလ့ရွိတယ္။
အလုပ္သြားေနၾကရင္လည္း ထူးျခားတာ ဘာမွမဟုတ္တာေတြလွမ္းေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
ခုေရးေနရင္းေတာင္ အလုပ္ကေန “ ကုိယ့္ ၂ လီတာေရဘူးကြဲသြားတယ္ “
လို ့ဖုန္းလွမ္းဆက္ေနေသးတယ္။

အစားအေသာက္ ႀကိဳက္တာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတူတယ္။
အခ်ဥ္ႀကိဳက္တယ္၊ အသုပ္ႀကိဳက္တယ္ ၊ လဖက္ႀကိဳက္တယ္ ၊ရွမ္းစာႀကိဳက္တယ္၊ ငါးမုန္ ့ေၾကာ္ အာလူးေၾကာ္ ႀကိဳက္တယ္. ..တယ္.. တယ္။က်ေနာ္ နဲ ့မတူတာဆိုလို ့ ကိုကိုက ငါးဟင္းမႀကိဳက္ဘူး ။
အရြက္ေၾကာ္ရင္ မက်က္တစ္က်က္ေတြမႀကိဳက္ဘူး က်လိ ၊က်လိ နဲ ့တဲ့။
က်ေနာ္က နည္းနည္းႏြမ္းသြားတာနဲ ့စားတတ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူကေခ်းမမ်ားဘူး။
ဗိုက္ဆာရင္ ဘာနဲ ့ျဖစ္ျဖစ္စားတတ္တယ္ဆိုတဲ ့လူ။
က်ေနာ္က ေတာ့မႀကိဳက္တာနဲ ့စားရမယ္ဆို ဗိုက္ပါမဆာေတာ့တဲ့လူ။

က်ေနာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္လံုးသူမ်ား ကို ကူညီရတာ ဝါႆနာပါတယ္။
ကူညီလို ့လည္း သူမ်ား ေတြပတ္သြားတာလည္းထပ္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံေခ်းၿပီးျပန္မရတာလည္း ခဏခဏ။
ဟိုေန ့ကေတာင္ေျပာျဖစ္ၾကေသးတယ္ “ ေနာက္ပိုင္းမွာ တို ့ေတြေငြေၾကးနဲ ့ပတ္သတ္တာကို
သိပ္ မကူညီၾကရင္ေကာင္းလိမ့္မယ္လို ့“ ။ လိုအပ္လို ့ေတာင္းလို ့တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပးလိုက္ရတာကို ႏွစ္ေယာက္လံုးေက်နပ္တယ္။ ေခ်းၿပီး ျပန္မေပးရင္ သိပ္စိတ္ကုန္တာ။

က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္စလံုးေအးေအးေနရတာႏွစ္သက္တယ္ ။
Shopping ၊ ပါတီ ၊ ဧည့္ခံပြဲေတြကို ေဝးေဝးေရွာင္တယ္ မျဖစ္လြန္းမွ သြားၾကတယ္။
ေတာေတာင္ သဘာဝ ကိုခ်စ္တယ္။ ေရကန္နား ၊ ပင္လယ္နားသြားထုိင္ပီး စိတ္ေအးလက္ေအးနားရတာကို သေဘာက်တယ္ ။ ဓါတ္ပံု ဝါႆနာပါတယ္။ တိရိစာၦန္ေတြ ခ်စ္တယ္ ။ National Geographic တို ့BBC
တို ့ကလာတဲ့ အေကာင္ပေလာင္ေတြအေၾကာင္းဗဟုသုတေတြၾကည့္ရတာ သေဘာက်တယ္ ။
ကိုကို က Documentary ေတြႀကိဳက္တယ္ ၊ က်ေနာ္က သူၾကည့္ရင္လိုက္ၾကည့္တယ္။
က်ေနာ္ကက်ေတာ့ စကားေျပာမ်ားမ်ားပါတဲ ့ Drama movies ေတြႀကိဳက္တယ္ ။ က်ေနာ္ၾကည့္ရင္သူလိုက္ၾကည့္တယ္။
စာဖတ္ဝါႆနာပါတာလည္းတူတယ္။ အဂၤလိပ္ဝတၳဳ ၊ ျမန္မာဝတၳဳ အကုန္ဖတ္( ေရႊဥေဒါင္း အႀကိဳက္ဆံုး )။
သီခ်င္း က်ေတာ့ ႀကိဳက္တာတူလိုက္မတူလိုက္ပဲ။ ကိုကို က ဟဲဗီးေတြႀကိဳက္တယ္ ။
Skid row , White lion, AC DC , Guns and Roses, Bon Jovi , Metallica, Scorpions ..etc။
က်ေနာ္လည္းႀကိဳက္ပါတယ္ Ozzy Osbourne ႀကီး ကလြဲလို ့။
က်ေနာ္က Miley Cyrus, Jesse McCartney , Taylor swift , Justin biber ,Eminem စသည္ျဖင့္နွစ္သက္တယ္ ၊ကိုကိုလည္း တစ္ခ်ိဳ ့သီခ်င္းေတြ ႀကိဳက္ပါတယ္။

ဟင္ ဒီႏွစ္ေယာက္ သိပ္တူေနတယ္ ထင္လား ။ လာပါေတာ့မယ္ မတူတာေတြ ။
အသြင္မတူ၊ အက်င့္မတူတာေတြ ဒီမွာပါ။
ကိုကို ကတစ္ခုခုဆို ခ်က္ျခင္းလုပ္တတ္တယ္ ။ စာေမးပြဲအတြက္စာဖတ္တာကလြဲလို ့။
သူကဉာဏ္္ေကာင္းလို ့စာေတာ့ ဝီရိယမရွိဘူး။ဘယ္ေတာ့ထဖတ္ဖတ္မွတ္မိတာကိုး။
မဖတ္ဘဲသြားေျဖလည္း အမွတ္ေကာင္းတာပဲ ။
က်ေနာ္က ဉာဏ္္မေကာင္းလို ့စာကို ဝီရိယနဲ ့ဖတ္ရတယ္။က်န္တာကေတာ့ အခ်ိန္ဆြဲလုပ္တတ္တယ္ ၊ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေရာက္ခါနီးမွ ဖုတ္ပူမီးတိုက္လုပ္ေပါင္းမ်ားလွပီ။ ကိုကို ကအဲဒါကိုအၿမဲပဲ ဆူေလ့ရွိတယ္ ။ ဒါလည္းမမွတ္ဘူး။
ကိုကို ကသူနဲ ့ပတ္သတ္တဲ ့စာရြက္စာတမ္းေတြ ၊ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ ၊အကုန္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ထားတတ္တယ္။
အေရးႀကီးတာေတြအကုန္လံုး စကမ္ဖတ္၊ စီဒီခုတ္ စက္ထဲသိမ္းထားတယ္။
ေက်ာင္းတုနး္ကစာေတြေတာင္ လိုတယ္ထင္တာေတြ စကမ္ဖတ္ External Hard disk ထဲသိမ္းထား ။
လိုအပ္တာေတြဆိုအကုန္ ဖိုင္တြဲထား တာ။ ဘာမဆို တိတိက်က်ေသေသခ်ာခ်ာ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္နားေရာက္လုိ ့ေရာက္မွန္းမသိ ၊အၿမဲေပ်ာက္ ၊ မေတြ ့ေတာ့။ မမွတ္မိေတာ့တာခ်ည္းပဲ။
အခုေတာ့ ကိုကို လုပ္သလို လုိက္လုပ္တာ အေတာ္ေလးတိုးတက္ေနၿပီ။ စာရြက္စာတမ္းသိမ္းစရာဆို အရင္လို အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ထသိမ္းလိုက္တယ္။ မဟုတ္ရင္ဘယ္ေရာက္မွန္းကို မသိေတာ့တာ။ေမ့တတ္တာလည္းအလြန္ပဲ။

ကိုကို ကမွတ္ဥာဏ္ေကာင္းသေလာက္ က်ေနာ္ကေမ့တတ္တာ။ ကိုကို ကသူ ့မူႀကိဳတုန္းက သူငယ္ခ်င္းကအစမွတ္မိတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ လမ္းေတြ ့တဲ ့သိပ္မရင္းႏွီးခဲ့တဲ ့သူငယ္ခ်င္း ဆိုဘယ္တုန္းကသိခဲ့တာလည္းေတာင္ ျပန္မေဖာ္ႏိုင္ဘူး။

ကိုကို ကသခ်ၤာအလြန္ေတာ္တယ္။ အလြန္ ့အလြန္ ေတာင္ေျပာလို ့ရတယ္။
ဘာမွအားထုတ္စရာမလိုဘဲကို သခ်ာၤေတြ၊ရုပေဗဒေတြဆို အလိုလို သေဘာေတြေပါက္ေနတာ ။
အင္ဂ်င္နီယာဆိုတဲ ့နာမည္နဲ ့လံုးဝ ထိုက္တန္တဲ ့လူေပါ့။
က်ေနာ္ကလား သခ်ၤာမေတာ္ဘူး ၊ က်ေနာ့္အတြက္က သခ်ၤာဆိုတာ သင္ေလ ခ်ာေလ ။
ဘာ !! ၊ အင္ဂ်င္နီယာ ဟုတ္လား? မေျပာပါနဲ ့ အဲနံမည္တပ္တပ္ေျပာခံရမွာစိုးလို ့ကြန္ျပဴတာနဲ ့လုပ္စားေနတာ။

က်ေနာ္က ဂိန္းေဆာ့တယ္ ၊ ဘေလာ့ေရးတယ္ ။ ကိုကို ကဒါေတြဟာအခ်ိန္ျဖဳန္းတာပဲ လို ့ေျပာတယ္။
သူလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး ။ က်ေနာ့္ လုပ္တာေတာ့ မတားပါဘူး ။ လာလည္းမဖတ္ဘူး ။
အဲ ဓါတ္ပံုတင္ထားတဲ ့ပိုစ့္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကည့္တယ္။သူ ့ေရွ ့မွာ ဂိန္းေဆာ့တာမ်ားလာရင္ေတာ့ ဆူတယ္။နားပါလား ၊ အပိုလုပ္ေနတယ္ ။ အဲအခ်ိန္ေတြ စာေမးပြဲေျဖမယ့္စာဖတ္ပါလား ။
ဒီတစ္သက္ျဖစ္အံုးမယ္ CCIE ဘာညာေပါ့ ။ နည္းနည္းပါ ေနာက္ေတာ့ေမာလို ့ထင္တယ္ ေျပာေတာ့ဘူး။

က်ေနာ္နဲ ့သူနဲ ့က အသက္အမ်ားႀကီးမကြာေပမယ့္ ၊လူႀကီးနဲ ့ကေလးလိုျဖစ္ေနတာ။
ကိုကို ကအုပ္ထိန္းသူ ေနရာပါယူထားရတာ။က်ေနာ္က ေတာ့ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသမီးလိုေမႊ ဆိုတဲ့သူ။

ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းလမ္းညႊန္ေျပာျပတာဆိုရင္ မွန္တဲ့လူကေျပာေၾကး ။ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။
ကိုကို လိုတာရွိလည္း က်ေနာ္ေထာက္ျပလို ့ရတယ္ ၊
စိတ္မဆိုးဘူး ခ်က္နဲ ့လက္နဲ ့က်က်နနေျပာရင္္ ပို သေဘာက်ေသးတယ္။

က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မလိမ္မညာဘူး ။
လိမ္တာလည္းမႀကိဳက္ဘူး ။ ဒါအရမ္းကို serious ျဖစ္တဲ ့ကိစၥပဲ ။လိမ္တတ္တဲ့လူကိုလည္း အထင္မႀကီးေတာ့ဘူး။ အကုန္ျပန္ေျပာေလ့ရွိတာေၾကာင့္တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အူမ ေခ်းခါးက အစ အကုန္သိတယ္။
ဒီနွစ္ေယာက္ေပါင္း တစ္ဘဝလို ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါဟာ ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္ မေကာင္းလည္းမေကာင္းျပန္ဘူး။
ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ ကစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္လုိ ့မရျဖစ္ေနတာ။
အခ်င္းခ်င္းမေက်နပ္တာဘယ္သူ ့ကိုမွမေျပာဖူးဘူး ။ အခ်င္းခ်င္းပဲ မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ေျပာပလိုက္ၾကတယ္။
စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္တယ္ဆုိလည္း ၅မိနစ္မျပည့္ဘူး ျပန္ေခၚရတယ္။
ေနလို ့မွမရတာကို ၊ ေျပာစရာ တစ္ျခားသူမရွိသလို ျဖစ္ေနတယ္။
သူ ့ကိုစိတ္ဆိုးရင္းနဲ ့ကိုယ္ဘာကိုယ္စိတ္ညစ္ၿပီး စိတ္ျပန္ဆိုးေနရတယ္ ၊မေကာင္းဘူး။
ကိုယ့္ Life ကို share လုပ္ထားသလို ့ျဖစ္ေနတာ ။

ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္လိုက္ရင္ အတူတူျဖစ္တတ္တယ္။ အဲဒါမေကာင္းဘူး။
ကိုကိုေနမေကာင္း တဲ့အခါ က်ေနာ္လည္း ဖ်ားေလ့ရွိတယ္။ အၿမဲေတာ့မဟုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ။ အဲဒါမေကာင္းဘူး တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းမျပဳစုႏိုင္ၾကဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ေျပာတယ္တစ္ခ်င္းထဲအမႊာျဖစ္ရမွာ လြဲလာပါတယ္ဆို။

က်ေနာ့္စိတ္ရင္းက ကိုကို ့ကို က်ေနာ့္ထက္ပိုေခ်ာ၊ ပိုလွ ပိုေတာ္တဲ ့တစ္ေယာက္နဲ ့ရေစခ်င္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ကိုကို ကေျပာတာက သူ ့life ကုိ share တဲ ့ေနရာမွာ ၁၀၀ % ယံုၾကည္ရ သူနဲ ့ပဲလက္တြဲခ်င္တယ္။

မိန္းမ၊ေယာက်္ားဆိုခြဲျခားမထားျခင္ဘူး။ က်ေနာ္တို ့နွစ္ေယာက္ကက်ေတာ့ေသြးသားလို ့ျဖစ္ေနတာ။ ဘဏ္အေကာင့္ဆိုလည္း အတူတူတြဲထားတယ္။ သူ ့ပိုက္ဆံဟာကိုယ့္ပိုက္ဆံပဲ။
သူ ့မိသားစုဟာကိုယ့္မိသားစုျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ဘက္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအတြင္းေရးအျပင္ေရး အကုန္သိတယ္။
အဲလို သေဘာထားလို ့ရတဲ့လူမ်ိဳးဟာတစ္သက္မွာ သိပ္မ်ားမ်ားမရွိႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။
အခ်င္းခ်င္းကလြဲလို ့ဘယ္သူ ့ကိုမွ မယံုနိုင္ၾကတဲ့အတြက္ ဘယ္သူနဲ ့မွယူလို ့မျဖစ္ ေတာ့တာ။
ကိုကို ့မွာမ်ား ၀ဋ္္ေၾကြးပါလာေလသလား ဟားဟား။

လက္တြဲေဖာ္ေတြ အသြင္တူတာမတူတာနဲ ့ပတ္သက္လို ့က်ေနာ့္ယံုၾကည္တာကေတာ့
အဓိက အခ်က္အျခာက်တဲ ့ေနရာေတြမွာ အသြင္တူမွ ပိုအဆင္ေျပမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။
ေအးေဆးေနတတ္သူနဲ ့ သြားသြားလာလာေနမွေပ်ာ္တ့ဲလူဆို ႏွစ္ေယာက္လံုး လိုက္ေလွ်ာႏိုင္လြန္းမွ အိုေကလိမ့္မယ္။အလွဳအတန္းရက္ေရာသူနဲ ့ကုတ္ကတ္သူနဲ ့ဆိုရင္ေရာဘယ္လို လုပ္ပါ့မလည္း။
က်န္တဲ့အေသးအဖြဲေတြကေတာ့ ညိွယူလို ့ရပါတယ္ေလ။
အခ်စ္နဲ ့အရာရာကို အေကာင္းအတိုင္းျဖစ္ေစမည္ ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ ့အၾကြင္းမဲ ့မယံုတာအမွန္ပါပဲ။

Labels: About me, Tag post 15 comments |

Losing a loved pet

Vista

Many people don’t understand how deep the pain of losing a pet is.
The pain can be quite unbearable.

Do you know someone who lost a pet?
For me yes!

My friend Steve recently lost his beloved cat and he felt totally lost .

This post is dedicated to him and all the animal lovers who consider their pets as their family members and not just as a pet.

If you have lost a pet and people around you cannot understand how you feel and that is more difficult for you.
The people who cant understand will keep asking you like , ‘ Why don’t you go and get another ? or
“ Oh , its been a month already!
(Just another saying that, c’mon you ‘v got to stop mourning, its enough “.)

For those people, please pity to them cause they never had the kind of strong bond that you had with your pet.
They have no idea what kind of losers are they as they never felt the beautiful love?

But believe me, there are others who can understand you.

But for the people who are trying to help your friend who lost his or her pets, I have some suggestions.

Never ever ask them to get another one.
If someone lost their family members, did you ever ask them to find another one?
I believed nobody suggest to like that. Just like human being, our pets are individuals to us. They may be the same for the other people, but actually they have totally different personalities of their own. They are not like another cats or dogs.
We cannot substitute them in our life. So never ever suggest them to get another one.

Let them talk about their pets.
Just listen to their sweet memories even if you didn’t know their pets.
Share the join and pain with them if they what to share with you.
Don’t tell them its enough.

For us, losing a pet is just like losing the family members.
We keep on walking, living but we cannot stop missing them.
Inside our home we can still feel their figures, voices and all.

What person is always happy to see you always, no matter what?
Our pets don’t care how we look or how you dressed.
They don’t care we are poor or rich .
They always want nothing but our happiness.
They always tried to cheer us up .
Every time you come home you can feel the great joy when you see their greetings.
Their love is unconditional.

Our furry companions never leave us.
They always depend on us for the care and give back their love to us.
They repay our cares to them with their precious love.
Of course you can get another pet but can’t replace the other.
Never ashamed to grief the lost of your beloved pet .
No matter how long it will take. Go ahead and grief.
Give yourself enough time to grief.
It may take you a year to overcome but who to care?
It’s because you love your pet.

Because losing a love one is never been easy, it can be a human or canine or feline or whatever. It will always be so difficult.

You need to stay around with the people who can understand you and try to cure your emotional pain which can be worse than physical pain. You will get over it, but don’t set the time for it.
Try to go on and eventually you will get over it.

(Image from Google )

Labels: Miscellaneous;Pets 10 comments |

ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ အစားအစာ

Vista

Cappuccino

Lasagna ( lasagne)

Pizza capricciosa

French fries

Japanese set Meals

Yaki Udon (Japanese Stir-Fried Udon )

Labels: About me, Foods 6 comments |

မရွံုးနိမ့္သူ ( ၇ ) ဇတ္သိမ္း

Vista

ေနာက္တစ္ေန ့မွာHans ေရာက္လာသည္။ သူက Anette ကိုၿပံဳးျပရင္းေျပာသည္ ။

“ ထြက္မေျပးတာေက်းဇူးပဲကြာ “

“ က်မ မိဘေတြက ရွင့္ကိုလာခိုင္းၿပီးေတာ့ သူတို ့ရြာထဲထြက္သြားၾကတယ္၊
က်မရွင္နဲ ့ စကားေသခ်ာေျပာစရာရွိတယ္ ၊ ထိုင္ပါအံုး “

Hans က အေပၚဝတ္ ကုတ္ႏွင့္ သံခေမာက္ကိုခြ်တ္လိုက္ၿပီး ၊ထိုင္ခံုတစ္လံုးဆြဲကာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။

“ က်မ မိဘမ်ားက ရွင့္ကို လက္ထပ္ေစခ်င္ၾကတယ္ ၊
ရွင္က ရွင့္မိဘေတြ ကိုလည္းေျပာၿပီး ကတိေတြလည္းေပးတာကိုး “
“ က်မေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မဘယ္ေတာ့မွ ရွင့္ကိုလက္မထပ္ဘူးဆိုတာပဲ ၊
က်မတစ္သက္မွာဘယ္သူ ့ကိုမွ ရွင့္ကို မုန္းသလို မမုန္းခဲ့ဘူးဖူး “

“ ဒါေပမယ့္ Anette ရယ္ ၊ မင္းကေလးအတြက္ အေဖမလိုခ်င္ဘူးလား“

“ ရွင္ဟာ ဂ်ာမန္တစ္ေယာက္လိုပဲ မတံုးဘူးဆိုရင္ သေဘာေပါက္သင့္တယ္ ၊
ဒီကေလးဟာက်မအသက္ရွင္ေနသ၍ အရွက္ရေစမယ့္အရာပဲ ။
ဂ်ာမန္စစ္သားနဲ ့ရတဲ့ကေလးကိုပိုက္ၿပီးေတာ့ က်မမိတ္ေဆြေတြမ်က္နွာကို ဘယ္လို ၾကည့္ရပါ့မလည္း ။ “
“ တစ္ခုပဲေတာင္းဆိုပါရေစရွင္ ၊ က်မ ဘဝနဲ ့က်မရွိပါေစေတာ့ ၊
ရွင္က်မဆီကိုေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမလာပါနဲ ့ေတာ့ “

“ ဒါေပမယ့္ ၊ ဒီကေလးက ကိုယ့္ကေလးေလ ၊ သူ ့ကို ကိုယ္လိုခ်င္တယ္ ၊ ေယာက်္ားေလးဆိုတာကိုယ္သိေနတယ္
ဒီေကာင္ေလးအရြယ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ္တတ္သမွ်အားလံုးသင္ေပးခ်င္တာ ၊
ဘယ္လုိဆိုင္ကယ္စီးရတယ္ ၊ ေသနတ္ဘယ္လိုပစ္ရတယ္သင္ေပးမွာ ၊
မင္းတို ့နားကစမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ငါးေတြရွိတယ္မွလား၊
ငါးဖမ္းတာလည္းသင္ေပးမယ္ ၊
ကိုယ္ဟာကမ ၻာေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုး ဂုဏ္အယူဆံုးအေဖလုပ္မွာကြ “

သူမက သူ ့ကို ေအးစက္တင္းမာ မ်က္လံုးေလးမ်ားျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
အလြန္ဆိုးဝါးေသာ ၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ အႀကံအစည္တစ္ခုက
သူမေခါင္းထဲမွာျဖစ္တည္လာေနၿပီ။
သူမ၏အၾကည့္တြင္ေအာင္ပြဲခံအရိပ္အေယာင္ေတြပါလာသည္။

“ ကိုယ့္ အတြက္ၾကင္ၾကင္နာနာ စကား ေလးတစ္ခြန္းေတာင္မေျပာႏိုင္ဘူးလားကြာ “ သူကေမးလိုက္သည္။

“ ရွင္ ဟာက်မရန္သူပဲ ၊အၿမဲတမ္းရန္သူပဲ ၊ က်မအသက္ဆက္ရွင္ေနတာဟာလည္း
က်မတို ့ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရတာကို ျမင္သြားခ်င္ေသးလို ့ရွင့္ ၊
က်မတို ့လြတ္လပ္မွာပါ ၊ ေနာင္ႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ၊
ေနာက္အႏွစ္ ၃၀ လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လိမ့္မယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာေပါက္လြတ္လပ္မွာရွင့္ ၊
အဲဒီက်ရင္ က်မႏိုင္ငံကို က်ဳးေက်ာ္သူေတြနဲ ့ဘာမွ ပတ္သက္ေနစရာမလို ေတာ့ဘူး။“

“ က်မရွင့္ကိုမုန္းတယ္ ၊ ရွင့္ကေလးကိုလည္း မုန္းတယ္ ။
က်မတို ့ဟာ စစ္ရံွုးခဲ့တယ္ မွန္ပါတယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ဘယ္ေတာ့မွ အရွုံးမေပးဘူးရွင့္ ၊ အရွုံးမေပးသူမ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွုံးနိမ့္ဘူး ၊ ဒါကိုရွင္ေနာက္ေတာ့သိလာရမယ္ ၊ကဲျပန္ပါေတာ့“

သူ အေတာ္ၾကာတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ထရပ္လိုက္သည္။

သူလမ္းဖက္ေလွ်ာက္ ထြက္သြားသည္ကို သူမက ျပဴတင္းေပါက္မွရပ္ၾကည့္ေနသည္။
သူလမ္းေလွ်ာက္သြားစဥ္ သူမတို ့အိမ္မွာေမြးထားတာၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာေခြးအိုတစ္ေကာင္က ၊ အတင္းလိုက္လာၿပီး ထိုးေဟာင္ေတာ့သည္။
Hans က ဒီေခြးနဲ ့မိတ္ေဆြျဖစ္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာႀကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ေပ။ ဘယ္လို လုပ္လုပ္ သူ ့ကို မရင္းႏွီးလာခဲ ့။
အခုလည္း သူ ့ထံေျပးလာရင္ ထိုးေဟာင္ျပန္ေတာ့၊
ေဒါသထြက္လာၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ ကန္ထည့္ပစ္လိုက္သည္။

သူမက ဒါကိုေတြ ့ေနရသည္။ “ တိရိစ ၦာန္ “ “အလိမ္ေတြ ၊ အညာေတြ “ သူမကငိုေၾကြးလိုက္သည္။

----------------------------------------------------

မတ္လပင္ေရာက္ခဲ ့ေလၿပီ။ Soissons ရွိ သူတို ့တပ္မမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာသည္။
စစ္ေဆးမွုေတြ စစ္သင္တန္းေတြ တက္ၾကရသည္။
ဘယ္ေနရာလို ့မသိေသးေသာ္လည္း ၊ တစ္ေနရာေရႊ ့ၾကရမည္မွာ ေသခ်ာေနၿပီ။
တစ္ခ်ိဳ ့ကသူတို ့အဂၤလန္ကို တက္သိမ္းမည့္ တပ္ဖြဲ ့တြင္ပါဝင္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ဟုထင္သည္။
တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း Balkans သို ့ေျပာင္းရေတာ့မည္လိုလို Ukraine သို ့လိုလိုေျပာေနၾကသည္။
Hans မွာအလြန္ အလုပ္မ်ားေနရာ ၂ ပတ္ၾကာမွ လယ္တဲသို ့တစ္ေခါက္သြားႏိုင္သည္။

“ အမေလး မင္းလာတာ အေတာ္ပဲ “ မဒမ္ Périer က ေအာ္လိုက္သည္ ။

“ ဒီမနက္ပဲကေလးေလးေမြးတယ္ ၊ ေယာက်္ားေလး ေတာ္ေရ ့“

“ ဟာ ၊ ေယာက်္ားေလးဟုတ္လား ၊ ရွန္ပိန္ေဖာက္ရေအာင္ဗ်ိဳ ့၊ Anette ေရာ ဘယ္လိုေနလည္း “

“ သူ အလြယ္ေလးေမြးတာေတာ့ ၊ ကေလးက ဆံပင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ ေရႊေရာင္ဆံပင္ မ်က္လံုးျပာနဲ ့ “

“ က်ေနာ္ Anette ကိုေတြ ့ခ်င္တယ္ “

“ ေနအံုး ၊ သူမင္းကို ေတြ ့ခ်င္လား မေတြ ့ခ်င္လားမသိဘူး ၊ ကေလးကို မင္းကို ျပမယ္ ခဏေစာင့္ “

မဒမ္ Périer က အေပၚထပ္သို ့တက္သြားသည္ ၊ ထို ့ေနာက္ ခ်က္ျခင္းျပန္ဆင္းလာကာ

“ဘယ္ေရာက္ သြားၾကၿပီလည္း ၊ မရွိေတာ့ဘူး “ ဟု ေအာ္သည္။

သူတို ့၃ ဦး သူမနာမည္ကို ေခၚကာ တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ရွာၾကသည္။
အဘိုးႀကီးက အေရွ ့တံခါးမွၾကည့္ကာ

“ အေရွ ့ဘက္လမ္းကေန အျပင္သြားတာ “ ဟုဆိုသည္။

“ အမေလး ၊ ဘုရားဘုရား ေသေတာ့မွာပဲ လုပ္ၾကပါအံုး “ မဒမ္ Périer ကေအာ္ေတာ့သည္။

“က်ေနာ္တို ့လိုက္ရွာမွ ျဖစ္မယ္ ဘယ္ကိုလိုက္ရမွာလည္း “ Hans ေျပာသည္။

“ စမ္းေခ်ာင္းေလးဘက္ “ အဘြားႀကီးကေအာ္သည္ ။

“ က်ဳပ္ေၾကာက္လာၿပီ ၊ ေၾကာက္လာၿပီ “

Hans က တံခါးကို ဆြဲဖြင္ ့လိုက္ေတာ့ Anette က တံခါးဝ ကေနျပန္ဝင္လာသည္။
သူမ တစ္ကိုယ္လံုး အေသေကာင္လို ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။
မဒမ္ Périer က ေျပးသြားၿပီး ဖက္ထားလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ Anette က သူမကို တြန္းပစ္လိုက္ကာ Hans ကိုၾကည့္သည္။

“ ရွင္ေရာက္လာတာ အခ်ိန္ေကာင္းပဲ “

“ ကေလးေရာ ၊ ကေလးေလးေရာ “ မဒမ္ Périer က ေအာ္ငိုရင္းေမးေနသည္။

“ က်မ ခ်က္ခ်င္းလုပ္မွ ျဖစ္မွာမို ့လုပ္လိုက္တယ္ ၊ ေစာင့္ေနရင္ လုပ္ရက္မွာ မဟုတ္ေတာ့လို ့“

“ Anette ကေလးကို နင္ဘာလုပ္လိုက္ၿပီလည္း ?? !! “

“ က်မလုပ္သင့္သလိုလုပ္လိုက္တယ္ ၊
အဲဒါေလးကို စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ေသတဲ ့အထိ ႏွစ္ထားၿပီး သတ္ပလိုက္တယ္ေလ “

Hans သည္ ေသကြင္းေသကြက္ကို ထိမွန္ခံရေသာ တိရိစ ၦာန္တစ္ေကာင္၏ ေသငယ္ေဇာျဖင့္နာက်င္စြာေအာ္လိုက္သကဲ့သို ့ အသံနက္ႀကီးျဖင့္တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ၿပီးေနာက္
သူ ့မ်က္ႏွာကို လက္မ်ားျဖင့္အုပ္ကာ အိမ္ထဲ မွ ေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။

------------------------------------------------------------------------------------------------

ၿပီးပါၿပီ။

W. Somerset Maugham ၏ The Unconquered ကိုက်ေနာ္ နားလည္သလို ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
(Image from Google )

၁၂ ႏွစ္သမီးမွာ ပထမဆံုး English လုိဖတ္ဖူးတဲ ့ Somerset Maugham၏ ဝတၳဳတိုမို ့အမွတ္တရ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေန ့တစ္ပိုင္းတင္ျဖစ္ေအာင္ တုတ္ထမ္းေစာင့္ၿပီး အားေပးေသာ သူငယ္ခ်င္း ေရႊငါး၊ မအားတဲ့ၾကားလာလာဖတ္ၿပီး သတ္ပံုအမွား၊ စာအမွား ေတြျပင္ေပးေသာ ငါးေျပမ နွင့္ ကိုဘ ၊ သည္းခံဖတ္ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ း)

Labels: Books;ဘာသာျပန္ 15 comments |

မရွုံးနိမ့္သူ ( ၆ )

Vista

အခ်ိန္ေတြတစ္ေျဖးေျဖးေရႊ ့လွ်ားကုန္ဆံုးသြားသည္။
ဂ်ာမန္သတင္းစာမ်ားက နာဇီေလတပ္ Luftwaffe ေၾကာင့္ အဂၤလန္ကြ်န္း ပ်က္စီးရပံု ၊
လူေတြထိန္ ့လန္ ့ေၾကာက္ရြံ ့ၾကပံု မ်ားကို ေဝေဝဆာဆာေဖာ္ျပၾကသည္။
ေရငုတ္သေဘၤာမ်ားကလည္း အဂၤလိပ္ေရတပ္ကို ဖ်က္ဆီးပံု ၊
အဂၤလန္မွာ ငတ္ေနၿပီ စသည္ျဖင့္ သတင္းမ်ားဖတ္ရသည္။
ေႏြဦးေပါက္မတိုင္ခင္မွာပင္ ဂ်ာမန္တပ္မေတာ္က ေအာင္ပြဲခံၿပီး
ကမ ၻာကိုအုပ္စုိးေတာ့မည္မွာေသခ်ာေနေလၿပီ။
သူက ျပင္သစ္မေလးႏွင့္လက္ထပ္မည္ ၊ သူမ ၏လယ္ကိုလုပ္ကိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း
သူ ့အိမ္သို ့စာေရးထည့္လိုက္သည္။
သူတစ္ကယ္လည္း သူမတို ့လယ္ေျမကို သေဘာက်ၿပီး Anette မိဘမ်ားနွင့္ပင္
သူဂ်ာမနီက မွာယူမည့္ ေနာက္ဆံုးေပၚထြန္စက္အေၾကာင္း၊
တစ္ျခားအေထာက္အကူျပဳပစၥည္းမ်ား အေၾကာင္းမၾကာခဏေျပာျဖစ္ၾကသည္။
သူက လယ္ထဲတြင္ Anette မကူညီနိုင္သည္မ်ားကို ပင္ကူလုပ္ေပးေသးသည္။
ဒီလိုနည္းနဲ ့သူမကို အနားရေစသည္။

Anette ကေတာ့ ဒီပံုစံသာ။ အရင္လိုရန္လို ၿမဲ ။
စကားလည္းဘယ္ေတာ့မွ မေျပာ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူမအခန္းထဲမွာပဲသူမေနသည္။

တစ္ေန ့ သူလယ္တဲသို ့အသြား မဒမ္ Périer ကို လမ္းတြင္ေတြ ့ရာ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္သည္။

“ မင္း ျပန္အံုး ၊မလာနဲ ့အံုး Pierre ေသၿပီ “

“ ဘယ္သူတံုး Pierre ဆိုတာ “

” Anette လက္ထပ္မယ့္ ေက်ာင္းဆရာဆိုတာေလကြယ္ “

“ ဟယ္ ငါတယ္ ကံေကာင္း “ Hans ေတြးလိုက္သည္။

“ ဒါဆို က်ေနာ့္အတြက္ အခြင့္အလမ္း ပြင့္တာေပါ့“ သူကေျပာလိုက္သည္။

“ သူလံုးဝမငိုဘူးကြဲ ့“ မဒမ္ Périer ကေျပာသည္ ။
“ ဒါေပမယ့္ ဒီေန ့သာမင္းကိုေတြ ့လို ့ကေတာ့ ဓါးနဲ ့ထိုးသတ္လိမ့္မယ္ “

“ အာ ၊ က်ေနာ္နဲ ့ဘာဆိုင္လို ့လည္း အဲဒီလူေသတာ ၊ ဒါနဲ ့သူေသတာ ဘယ္လိုသိတံုး“
“ ဆြစ္ဇာလန္ဖက္ကေနလြတ္ေျပးလာတဲ ့ သံုပန္းတစ္ေယာက္က Anette ကို စာေရးလိုက္တာ “
ဒီမနက္ပဲစာ ေရာက္လာတယ္ေလ“
“ အက်ဥ္းစခန္းမွာ အစားအစာမဝလို ့သပိတ္ေမွာက္မွုျဖစ္တယ္တဲ့ ၊ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပစ္သတ္ခံရတယ္တဲ့၊ အဲဒီထဲမွာ Pierre ပါသြားတယ္တဲ့ေလ “

Hans ၿငိမ္သြားသည္။ ဒီေကာင္ကေသသင့္တာေပါ့လို ့သူကေတြးမိသည္။
သူတို ့က ဆႏၵျပရေအာင္ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားဘာမွတ္ေနလို ့တုံး ၊
Ritz ဟုိတယ္မ်ားမွတ္ေနလား။
“သူ ့ကိုခဏေလာက္လႊတ္ထားလိုက္အံုး“ မဒမ္ Périer ကဆိုသည္။

“စိတ္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါ က်ဳပ္ေျဖာင္းျဖေပးမယ္ “
“လာလို ့ရၿပီဆိုရင္ မင္းကို စာထည့္လိုက္မယ္ေလ“

“ အင္း၊ ေကာင္းၿပီေလ ၊ က်ေနာ့္ကို ကူညီမယ္မဟုတ္လား “

“ အိုး စိတ္ခ်စမ္းပါေတာ္ ၊ က်ဳပ္ေယာက်္ားနဲ ့လည္းတိုင္ပင္ၿပီးၿပီ၊
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ျဖစ္လာတာကို
လက္ခံဖုိ ့ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။
က်ဳပ္ေယာက္်ားကလည္း အရူးမဟုတ္ပါဘူး၊
အခုအခ်ိန္မွာ ျပင္သစ္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးက ပူးေပါင္းဖုိ ့ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီးသားပါ။
ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း Anette အတြက္ ေတာ့
ေက်ာင္းဆရာထက္ ၊ မင္းဟာခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ပိုျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေလ၊ ၿပီးေတာ့ကေလးကလည္းရွိေသးတယ္မွလား “

“ က်ေနာ္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ “ Hans ကဆိုသည္။

“ ေယာက်္ားေလးပါ ေသခ်ာတယ္ “ ငါေဗဒင္ခ်ပ္ေတြၾကည့္တိုင္းေယာက်္ားေလးပဲက်တယ္“

“ ေၾသာ္ ေမ့ေတာ့မလို ့၊ဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို ့အတြက္ သတင္းစာေတြ “
Hans က ဆိုင္ကယ္ အဖုံးကို လွန္လိုက္သည္။
သူက အဘြားႀကီးကို Paris-Soir သတင္းစာ ၃ ေစာင္ေပးလိုက္ရာ သူမကေသခ်ာဖတ္ေနသည္။
သူက ျပင္သစ္ေတြ သည္ ဟစ္တလာ၏ ဥေရာပအတြက္ခ်မွတ္မည့္ “ အမိန္ ့သစ္“ ကိုလက္ခံရမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္း၊
ပင္လယ္ျပင္ကိုစိုးမိုးထားေသာ ဂ်ာမန္ ေရငုတ္သေဘၤာမ်ား၏ အေၾကာင္း ၊
အဂၤလန္ကို ဒူးေထာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာတိုက္ခုိက္မွုမ်ားအေၾကာင္း ႏွင့္
အကူအညီေပးမည္ဆိုေသာ အေမရိကန္မ်ားမွာလည္း အသင့္မျဖစ္ေသးေၾကာင္း မ်ားကို ၿခံဳငံုဖတ္ျပလိုက္သည္။ျပင္သစ္သည္ အဖဂ်ာမနီနိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ပူးေပါင္းပါက
အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားအနက္
ဂုဏ္ျပဳဖြယ္အဆင့္အတန္းတစ္ခုေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားတာေတြလည္းဖတ္ျပသည္။
ထုိေဆာင္းပါးသည္ ဂ်ာမန္ကေရးျခင္းမဟုတ္ပဲ ျပင္သစ္တစ္ဦးကေရးထားျခင္းျဖစ္သည္ ။

--------------------------------------------

Pierre နာေရးသတင္းၾကားအၿပီး ၁၀ ရက္ ခန္ ့ၾကာၿပီးေနာက္ ညစာစားအၿပီးမွာ
မဒမ္ Périer က Anette ကို
“ အေမ Hans ဆီကို စာေရးလိုက္တယ္ မနက္ျဖန္လာခဲ ့ဖို ့“

“ ေျပာျပတာ ေက်းဇူးပဲ အေမ ၊ က်မ အခန္းထဲမွာေနလို ့ရတာေပါ့“

“ ကဲ ၊ သမီးေလးရယ္ ၊ Pierre လည္းဆံုးၿပီပဲကြယ္ ၊
Hans က သမီးကိုလည္းခ်စ္တယ္ ၊လက္ထပ္ခ်င္ေနတဲ့ဟာကို ၊
သူမရွိပဲ အေမတို ့လယ္ကိုလည္းဘယ္လိုဆက္ထိန္းသိမ္းမလည္း။
သူက ထြန္စက္ေတာင္ သူ ့ပိုက္ဆံနဲ ့ဝယ္ေတာ့မလို လုပ္ေနၿပီ ၊ ၿပီးခဲ့တာေတြၿပီးပါေစေတာ့သမီးရယ္ “

“ အေမ သမီးကို သေဘာမေပါက္ေသးပဲကိုး ၊ က်မသူ ့ကိုအရမ္း မုန္းတယ္အေမ ၊
သူ ့ရဲ ့ဘဝင္ေလဟပ္ေနတဲ ့ပံုစံ ၊ ဆရာႀကီး ပံုစံကိုလည္း ရံြတယ္ ။
သူ ့ကို က်မသတ္လိုက္လို ့ရတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ သူေသတာနဲ ့တင္မေက်နပ္ႏိုင္ေသးလို ့။
က်မ ရင္ထဲမွာ တစ္ႏံု ့ႏံု ့ခံစားေနရသလို သူ ့ကိုခံစားေစခ်င္တာ၊
အဲဒီလိုသာသူ ့ကိုျပန္ခံစားရေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္ဆို က်မေသေပ်ာ္ၿပီအေမ “

“ မိုက္လွေခ်လား သမီးေလးရယ္ “

“ နင့္အေမေျပာတာမွန္တယ္သမီး “ အဘိုးၾကီးက ဝင္ေျပာသည္။

“ တို ့ေတြဟာ စစ္ရံွုးၾကၿပီ ၊ ေအာင္ႏိုင္သူေတြနဲ ့ အဆင္ေျပေအာင္ေပါင္းရေတာ့မွာ “
အလိမၼာသံုးၿပီး ေပါင္းထားရင္းနဲ ့မွအႏိုင္ျပန္ယူရမယ္ေလ။
ဂ်ဳးေတြနဲ ့ျဗဴရိုကရက္ေတြ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုဖ်က္ဆီးခဲ့လည္း ၾကည့္ပါလား သတင္းစာမွာ “

“ ဒီသတင္းစာထဲက ဟာေတြက်မ ယံုမယ္ထင္ေနလား အေဖ ၊ ဒါေတြက အလုိေတာ္ရိေတြေရးတာ ၊ သစၥာေဖာက္ေတြေရးထားတာအေဖရဲ ့။ သူတို ့ကို ဂ်ာမန္ေတြက ေငြနဲ ့ေပါက္ထားတာ “

“ ဘာလို ့ဒီကေလးကို ဒီေလာက္ေတာင္မုန္းေနရတာလည္း သမီးရယ္ ၊
သူက သမီးကို အတင္းသိမ္းပိုက္တာ ဟုတ္ပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္အဲဒီတုန္းက မူးေနလို ့ပါ၊ ၿပီးေတာ့လည္း
ဒါကို ျပန္ဆယ္နုိင္ဖို ့အတတ္နိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေနတဲ ့ဟာပဲကြယ္ “

မဒမ္ Périer ကေျပာရင္းနဲ ့ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာသည္။

“ သူက ညည္း အေဖကို ေဆးတံေသာက္ေဆးဆုိလည္းယူလာေပးတယ္ ၊ အစားအစာေတြလည္းယူလာေပးတယ္။
ညည္းက ခ်ိစ္ေတြ ၊ေထာပတ္ေတြ မစားတာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ ၊
ဒီေန ့ညည္းစားတဲ ့စြပ္ျပဳတ္က အသားက သူယူလာတာ ၊ အသုပ္လုပ္တဲ့အထဲကဆီကလည္းသူ ့ဟာပဲ “

Anette က သူမမ်က္နွာကို လက္မ်ားျဖင့္အုပ္ထားလိုက္သည္။

“က်မသိတယ္ ၊ မစားဘဲေနတာပဲ မတတ္ႏိုင္လို ့ဆာလြန္းလို ့စားမိတာ “

“ ေအး ၊ စားၿပီးဘီေလ “

“ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ စားမိပါတယ္ ၊ ရွက္ရွက္နဲ ့ပဲစားမိတာပါ။
သူတို ့ေတြက တင့္ကားေတြ ၊ ေလယာဥ္ေတြနဲ ့က်မတို ့လူအင္အားကို ၿဖိဳခြင္းၿပီး ၊
အခု စိတ္ဓါတ္ကို ပါ အငတ္ထားလို ့ရိုက္ခ်ိဳးေနၿပီေပါ့ “

-----------------------------------------------------------------------------

(Image from Google )
ေနာက္တစ္ပိုင္းသာက်န္ပါေတာ့သည္