နံရံ..

ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ကာထားတဲ့နံရံ....
ကိုယ္တိုင္ ပန္းရံလုပ္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ နံရံ...
ဒီနံရံကို ကိုယ္တိုင္ေဆာက္ထားမွန္းလည္း မသိ..
လူေတြနဲ ့ေတြ ့ဆံုေပါင္းသင္းတိုင္း မွာ
နံရံေတြ အၿမဲေဆာက္
နံရံ ေနာက္ကြယ္ကေန ဆက္ဆံေနၾကမို ့
ေနာက္ပိုင္းမွာ နံရံကေအာ္တိုေတာင္ေပၚလာတယ္ထင္ခဲ့မိ..

အက်င့္ေတြပါလာလြန္းေတာ့ ဒီနံရံ ေတြရွိေနမွန္းပင္မသိ ...
ဟန္ေဆာင္ေျပာ ..ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာ ..
ဟန္ေဆာင္ခင္မင္တတ္တာအက်င့္ျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္လား ...
.
.

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟန္ေဆာင္မွန္းကို မသိေတာ့တာ ...
တကယ္ပဲ ကုိယ္ဟာ သူတို ့ကို ခင္မင္တယ္ ထင္ေနခဲ့တယ္ မွလား ...
အမွန္ကေတာ့ ..

အလႊာေတြ အလႊာေတြ ...
နံရံေတြ နံရံေတြ ...
ေနာက္ကြယ္မွာပုန္း မွန္းမသိပုန္းေနရင္း ေနခဲ့တာ ..


ဘာ့ေၾကာင့္ လူေတြဟာ .. နံရံေနာက္မွာ ေနၿပီး ကြယ္ဝွက္ေနခ်င္တာလည္း.. ?
ဘာ့ေၾကာင့္အလႊာေတြ ျခားပီးမွ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံခ်င္တာလည္း.. ?

ကိုယ့္ရဲ ့အားနည္းခ်က္ေတြ မျမင္ေစခ်င္လုိ ့လား...?
ျပစ္မ်ိဳးမွဲ ့မထင္ အကုန္အဆင္ေျပေနတာလို ့ပဲထင္ေစ ခ်င္တာလား...?
လူေတြကိုေၾကာက္လို ့လား... ?
ဟန္ေဆာင္ရတာႀကိဳက္လို ့လား... ?
............

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က နံရံေတြေနာက္က ၾကည့္ေနသ၍...
သူမ်ားေတြရဲ ့အနားကိုမေရာက္နိုင္ဘူးဆိုတာေတာ့ သတိျပဳသင့္တယ္ေနာ္....

အလႊာတခုျခားၿပီး ေပါင္းသင္းေနသ၍ တဖက္ကလူကိုလည္း အလႊာျခားၿပီးပဲ ေတြ ့ရမွာမို ့


နင္ကိုယ္တိုင္
နင့္ ေရွ ့မွာ ကာမွန္းမသိကာထားတဲ့ နံရံေတြ
အလႊာေတြ ကို အရင္ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ပါအံုး...
စစ္မွန္တဲ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ရမွာပါ...


ဒါမွမဟုတ္လို ့ကေတာ့ ...
အေပါင္းအသင္းမရွိဘူး အထီးက်န္တယ္ ..
ဘယ္သူမွငါ့ကိုငါခင္သလို မခင္ၾကဘူးလို ့ေတာ့လာမညည္းနဲ ့ ..
သူငယ္ခ်င္းရယ္
ငါလည္း
မတတ္ႏိုင္ဘူး...... ။