ထိုစဥ္တယ္လီဖုန္းသံၾကားရသျဖင့္ Dexter စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။
ဌာနခ်ဳပ္ကို ဆက္ေသာဖုနး္မ်ားမွာအေရးႀကီး သတင္းမ်ားသာျဖစ္သျဖင့္
Frey က အရာရွိခ်ဳပ္ ျဖစ္ရာ ဖုန္းကို သူပဲေျဖရသည္။

“ အရာရွိခ်ဳပ္ ပါ “ Frey က ဆိုသည္။ “ အင္း ၾကားတယ္ ၊ အင္း သိၿပီ“

သူက တယ္လီဖုန္းကို လက္မွ ကိုင္ထားၿပီး Dexter ကို ေျပာသည္ ။

“Fussel “ ဆက္တာ ခင္ဗ် ၊ တမံေနာက္ဘက္နားမွာ သံခ်ပ္ကာတင့္ကားေတြ
လွဳပ္ရွားမွဳ အသံၾကားေနရတယ္လုိ ့ေျပာေနတယ္၊ ေျမပံုအညႊန္း .... “

“ အဲဒီေနရာ ကိုယ္ သိတယ္ “ Dexter က ေျပာလိုက္သည္။

“ သူ ့ကိုေပးထားတဲ့ အမိန္ ့အတိုင္းဘာမွ မေျပာင္းလဲ ဘူးလို ့ျပန္ေျပာလိုက္ “

မဟာမိတ္တပ္မ်ားက တင့္ကားမ်ား သံုးၿပီး တိုက္လာၿပီ ဆိုလွ်င္
Fussel ၏ ေရွ ့တန္းခံစစ္ကို အလြယ္ေလး ခ်ိဳးေဖာက္ႏိုင္မွာပဲ ဟု Dexter က ေတြးလိုက္မိသည္။

“ ဒါက ပရိယာယ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ ေနာ္ “ Busse ကေျပာသည္။

ဒါလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ မဟာမိတ္တပ္မ်ားက တင့္ကားမ်ား
ေထာင္ေသာင္းခ်ီလာသည့္ အသံမ်ိဳး အတုလုပ္ကာ လွည့္စား ႏိုင္ေသးသည္။
ဒါေပမယ့္ Dexter စိတ္ထဲမွာ ေသခ်ာခံစားေနမိတာက ထိုအသံမ်ားသည္ ပရိယာယ္မွ်သာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေပါ့။

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကေတာ္ က်န္းမာလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္ “

Frey က Dexter လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာစာကို လက္ညိွးညြန္ျပရင္းေျပာလိုက္သည္။
သူ၏ စူးရွရွအသံက ပိုစူးရွလာသည္။

“ ေနေကာင္းပါေစလို ့လည္း က်ေနာ္ဆုေတာင္းပါတယ္ “

Dexter သေဘာေပါက္သြားပါသည္။
ဒါဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ျခိမ္းေျခာက္ျခင္းပဲမဟုတ္ပါလား ။
Frey သေဘာထားက ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ထံမွ တိုက္ရိုက္ဆင္းသက္လာေသာ သေဘာထားျဖစ္သည္။
နာဇီပါတီက်ဆံုး ပ်က္စီးလွ်င္ ဂ်ာမန္ တျပည္လံုးလည္းပ်က္စီးရမည္။
ေယာက်ာ္းမ်ားက က်ဆံုး၊ မိန္းမႏွင့္ကေလးမ်ားက
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ၿမိဳ ့မ်ားထဲမွာ ငတ္ျပတ္ေသဆံုးၾကရမည္။
သူတို ့စစ္ရွဳံးလွ်င္ ဂ်ာမနီ တျပည္လံုး တစျပင္ပမာသာ က်န္ရစ္ရမည္။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က တစျပင္ဂ်ာမနီျပည္ဆိုပါက
Frey ၏ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ ယခုခံတပ္မွ တပ္သား ၁ ေသာင္းလံုးက်ဆံုးေရးသာျဖစ္ေပမည္။
ထို ့ေၾကာင့္သာ သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးလက္ထဲမွ စာကို သတိေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
Aloise သည္ ဓါးစာခံ၊ ထို အခ်က္ကို သူေမ ့လို ့မျဖစ္ပါေလ။

Dexter ပစၥတိုေသနတ္က ခါးပတ္တြင္အသင့္ ၊
သူက ေသနတ္ကိုထုတ္ၿပီး ထုိအရူးေကာင္ကို ပစ္သတ္လိုက္ခ်င္သည္ ။
သို ့ေပမယ့္ ထိုအေကာင္ေသသြား အံုးေတာ့ Aloise က SS ေတြလက္မွ လြတ္မည္မဟုတ္ပါေလ။ ထိုအရာကပို၍ပင္ ဆိုးေစလိမ့္မည္။
အက်ဥ္းသားေတြ ႏွိပ္စက္ေသာအခန္း ၊
သံမွိဳႏွဳတ္ေသာ ကရိယာေတြ .. အမေလး ... သူက ေအာ္ဟစ္ ေသာင္းက်န္းပစ္လိုက္ခ်င္သည္။

“ ကိုယ့္ စာကိုေတာင္ သတိမရဘူး “ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာ အသံက သူ ့အသံမွ ဟုတ္ပါေလစ။

“ ကိုယ္နားဦး မွ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ “ သူက ေျပာလိုက္သည္။

Frey နဲ ့Busse က ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ၿပီး သူနားေနဖို ့ အခန္းေထာင့္တြင္
ေစာင္ေလးျဖင့္ အကာအကြယ္ လုပ္ထားေပးသည့္ေနရာကို
ျဖည္းျဖည္းျခင္းေလွ်ာက္သြားတာကို ၾကည့္ေနလိုက္ၾကသည္။

သူက စာကိုဖတ္ရန္ ဖေယာင္းတိုင္ေလး တတိုင္ယူလာသည္ ။
အကာေလး ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ကုတင္ေလးတလံုးသာရွိေလသည္။
သူက အိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္ျပီး စာအိတ္ကေလးကို ရင္ပတ္ေပၚတင္ ကာ ၿငိမ္ေနမိသည္။

သူက စာကို မဖတ္ရင္ေကာင္းမလား လို ့ေတြးေနမိသည္။
သူအခု လုပ္ေနေသာအလုပ္က သူ ့အတြက္ဒုကၡမ်ားၿငိမ္းေစမည္ ျဖစ္ၿပီး
Aloise အတြက္လည္း အႏ ၱရယ္မရွိႏိုင္ပါ။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူမေျပာတတ္ေတာ့ပါေခ်။

သူကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းၿပီး Aloise ကေတာ့ .. သူဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ႏိုင္ပါ။
သူေသသြား ျခင္းသည္ပင္ သူမကို မကယ္ႏိုင္ပါေပ။

သူတေယာက္သတ္ေသလိုက္ယံုမွ် ႏွင့္လည္း တပ္သား ၁ ေသာင္း အသက္ကို မကယ္ႏိုင္ေပ။
သူေသသြားလွ်င္ Frey က အမိန္ ့ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး
တပ္သား ၁ ေသာင္းမေသမခ်င္း တိုက္ခိုင္းေပလိမ့္မည္။
ထို ့ေၾကာင့္ သူသတ္ေသဖုိ ့လမ္းကို မေရြးသင့္ပါ။
ဂ်ာမနီျပည္ႀကီးကို အုပ္စိုးထားေသာ စနစ္ဆိုးက Friedich von Dexter ကိုပင္ သရဲေဘာေၾကာင္သူတေယာက္ျဖစ္သြားေစခဲ့ေလၿပီလား။

သူ ့ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ရန္ ရင္ပတ္ေပၚတြင္ ဖိထားေသာ စာကို လႊတ္ရမည္။
စာကိုေတာ့ ဖတ္အံုးမွပါ ၊ ေနာက္မွ ေသနတ္ကို ထုတ္ေတာ့မည္ ဟုေတြးၿပီး စာကို ဖြင့္လိုက္သည္။


ဒီစာကေနတဆင့္ ေမာင္တေယာက္ က်န္းမာခ်မ္းသာ ေစဖို ့
ေဘးရန္ကင္းေစဖို ့ခင့္ဆီက ဆုေတာင္းေတြကို သယ္ေဆာင္လာပါလိမ့္မယ္။
က်မတို ့အိမ္ေထာင္သက္တေလွ်ာက္လံုး မေလွ်ာ့တဲ့ အခ်စ္ေတြကိုလည္း ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေမာင္ရယ္ ၊
ဒီစာေလးဟာ ေမာင့္ကို စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ လည္းေပးလိမ့္မယ္ကြယ္။
က်မမွာေမာင့္ကို ေျပာစရာ သတင္းဆိုးရွိတယ္ ။
က်မတို ့တူတူရွိေနတံုးက ေမာင္ ့မွာ စိတ္ညစ္စရာေတြမ်ားလို ့
ထပ္တိုး စိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို ့အသိမေပးဝံ့ဘူး ။
အသာေလး မေျပာဘဲထားတာ ။ အခုေတာ့ ေမာင့္ကို ေျပာကို ေျပာရေတာ့မွာ မို ့လို ့ပါ။
ေမာင္ ဒီစာကိုဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ခင္ဟာေလာကႀကီးမွာ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူးကြယ္ ။
ခင့္မွာ ကင္ဆာေရာဂါရွိေနတာၾကာၿပီေလ။ ေဒါက္တာ Mohrenwitz က ေျပာတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္သူမေျပာခင္ကတည္းက ခင္ရိပ္မိေနတာပါ ။ အခုေတာ့ ပိုလို ့ဆိုးလာေနၿပီကြယ္ ။ ခင္မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘယ္လိုမွ ဆက္ၿပီး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ေဒါက္တာ Mohrenwitz က အိပ္ေဆးေတြေပးတာ ခင္စုထားတယ္ ။
ဒီညေတာ့ ဒီေဆးေတြ ေသာကျ္ပီး ေလာက ကိုေက်ာခိုင္းေတာ့မယ္ ေမာင္ေရ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာင့္ကို ခင္ႏုတ္ဆက္ပါတယ္ ။
ဘဝ တသက္လံုး ေမာင္ ခင့္အေပၚဂရုစိုက္ခ်စ္ခင္ခဲ့တာေတြ
ကို ေက်းဇူးတင္လို ့မဆံုးပါဘူး ေက်းဇူးရွင္ႀကီးရယ္။
ခင္ဒီလို လုပ္ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူးေမာင္။
ခင္တို ့သားေလးေတြ က်ဆံုးတံုးက ခင္ခံစားရတာ
အျပင္ေမာင္ခံစားရတာကို ပါ ခင္မွ်ေဝ ခံစားခဲ့တယ္မဟုတ္လား ။
အခုေတာ့ ခင္မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူးေမာင္ ။
ခင္ ဝမ္းနည္းတာ နာက်င္တာေတြမရွိတဲ့ အရပ္ကိုသြားေတာ့မယ္။
ေမာင္ဒီစာကို ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ခင္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းရာကို ေရာက္ေနၿပီလို ့မွတ္ပါေမာင္ရယ္။
ဒီည ခင့္အေတြးေတြထဲမွာ ေမာင္ဟာေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိရွိေနမွာပါေနာ္။



စာက ဒါပဲျဖစ္သည္။
Dexter က စာကို ၂ ေခါက္တိတိ ျပန္ဖတ္သည္။
ဖတ္အၿပီးမွာ သူက စာကို ရင္ပတ္ေပၚတင္ကာ ေတြးေနမိသည္။
Aloise မရွိေသာ ဘဝ သည္ ဘဝ သစ္ျဖစ္ၿပီး သူလိုခ်င္ေသာ ဘဝမဟုတ္ပါေလ။
သူဘာေၾကာင့္ဒီ အခန္းေလးသို ့ဝင္ခဲ့သည္ကို သတိရလာၿပီး ေသနတ္ေပၚလက္တင္လိုက္မိသည္။
ေအးစက္စက္ အထိအေတြ ့ကသူ ့ကို နည္းမွန္လမ္းမွန္လုပ္ရန္ သတိဝင္လာေစသည္။

Aloise ေသၿပီ .. ေသေလၿပီ ... ေလာကႀကီးထဲ သူမ မရွိေတာ့ ၊
သူမအတြက္နာက်င္မွဳမ်ားေရာ ဝမ္းနည္းရမွဳမ်ားပါ မရွိေတာ့။
SS ကိုလည္း ေၾကာက္ေနစရာမလိုေတာ့ေပ။
ဒါေပမယ့္ သူကေတ့ာ သူ ့တာဝန္က်န္ေသးသည္။
သူ တာဝန္ေက်ေအာင္ထမ္းေဆာင္ရအံုးမည္။
ယခုပင္တာဝန္ေက်ေစရမည္။

သူ ့တြင္ အခ်ိန္အနည္းငယ္သာက်န္ေတာ့ သည္ ။ အျမန္ဆံုးလွုပ္ရွားရမည္ ။
သူက အိပ္ရာမွ ထထိုင္ၿပီး ပစၥတိုေသနတ္လံုၿခံဳေရးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။
ေနာက္ခဏ အတြင္းမွာေတာ့ သူက အခန္းတြင္းမွထြက္ၿပီး ေသနတ္နဲ ့ခ်ိန္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေလၿပီ။

Frye ႏွင့္ Busse က ထိုေနရာတြင္ရွိေနေသးသည္။
သူတို ့က လိုက္ကာ ေနာက္ကြယ္မွ ေသနတ္သံကိုေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကၿပီး
သူ ေသနတ္ခ်ိန္လွ်က္ထြက္လာေတာ့ အံအားသင့္ေနၾကေလသည္။
သူက ထို ၂ ေယာက္တြင္ အႏၱရယ္အေပးႏိုင္ဆံုး Frey ကို ခ်ိန္ထား လိုက္သည္။

“ မလွဳပ္နဲ ့ေနာ္ ၊ လွဳပ္တာနဲ ့ေသၿပီမွတ္“ Dexter က ေျပာသည္။

“ ဘာ ..ဘာျဖစ္လို ့လည္း ခင္ဗ်ာ ..“ Frey က ေသနတ္ေျပာင္းဝမွ ေနာက္သို ့ဆုတ္ရင္းေျပာသည္ ။

“ ရပ္ေနစမ္း ၊ ေခါင္းေပၚလက္တင္ထားလိုက္ “

Frey က လုိက္လုပ္သည္ ။သူ ့ပါးစပ္မွ တစံုတရာေျပာေပမယ့္ အသံမထြက္လာေပ။

“ Busse “

“ ခင္ဗ်ာ“

“ ခုခ်က္ခ်င္း Fussel ကို ဆက္စမ္း“

“ ဟုတ္ကဲ့“ Busse က ေျပာရင္း တယ္လီဖုန္းနား တိုးသြားသည္။

“ ခင္ဗ်ား လက္နက္ခ်ေတာ့ မလို ့လား “ အသံျပန္ထြက္လာေသာ Frey က ဆိုသည္။

“ ဟုတ္တယ္ “ Dexter က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

သူက အနာဂတ္ဂ်ာမနီျပည္ႀကီး အတြက္ ဂ်ာမန္ ၁ ေသာင္းအသက္ကို ကယ္ဆယ္မည္။

“ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားမိန္းမ “ “ သတိထားအံုးမွေပါ့ “ Frey က ေျပာသည္။

“ ငါ့မိန္းမ ေသၿပီကြ“

“ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မိန္းမ ၊ ကေလးေတြက်ေတာ့ေရာ “

Frey အသံက ပိုစူးရွလာသည္ ။

ထုိ ့ေနာက္ ပိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားက ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။

စကၠန္ ့ပိုင္းအတြင္းမွ Frey က သူ ့ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္သည္။

ထုိ အခ်ိန္မွာပဲ Dexter က သူ ့ကို ႏွစ္ခ်က္တိတိ ပစ္ပလိုက္သည္။

ေျမေအာက္ခန္းတြင္ ေသနတ္သံက အေျမာက္ပစ္သလို ဆူညံသြားၿပီး Frey လဲက်ေသဆံုးသြားသည္။

“ ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ ၊ Fussel ကို ငါကိုယ္တုိင္ ေျပာရေတာ့မယ္“ Dexter က ေျပာလိုက္သည္။

--------------------


ထိုညတြင္ ဘီဘီစီ မွ Montavril ခံတပ္ လက္နက္ခ်သည့္ သတင္းကို ကမ ၻာ တဝွမ္း ေၾကညာသည္။ ဥေရာပတိုက္တြင္ ဘာသာစကား ၅မ်ိဳးျဖင့္အသံလႊင့္ သည္။
ဂ်ာမန္ စစ္သား ၁ ေသာင္းမွာ မဟာမိတ္တပ္ စစ္သံုပန္း စခန္းမ်ားသို ့ေရာက္ရွိၿပီး ၊
မဟာမိတ္ ဆရာဝန္မ်ား က ဒဏ္ရာရ ဂ်ာမန္စစ္သားမ်ားကို ညတြင္းခ်င္းျပဳစု ကုသၾကေလသည္။

အလြန္ေဝးလံေသာ အေရွ ့Prussia ေဒသ ဌာနခ်ဳပ္ႀကီးတြင္ေတာ့
သူမွန္းထားေသာ လူ ၁ ေသာင္းမေသသည္ ့အတြက္
စိတ္ရူးေပါက္ေနေသာ အာဏာရွင္ႀကီးတဦး ေသာင္းက်န္းေနေလသည္။

-----------------

ထုိညတြင္ Welfenstrasse ၿမိဳ ရွိ အိမ္ေလး တံခါးသို ့
လူ ၄ ဦး ေရာက္ရွိ လာၿပီး တံခါးေခါက္ေလသည္။

အမယ္အိုတစ္ဦးက တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး ထိုသူမ်ား ဘယ္သူဆိုတာ

ယူနီေဖာင္းျမင္ရံုံု နွင့္ရိပ္မိသြားေတာ့သည္။

“ ကဲ အေမကလည္း မင္းတို ့အလာကို ေစာင့္ေနတာပါကြယ္ ၊ အခုလိုက္ခဲ ့ရမွာလား “

သူမကေမးလိုက္သည္။

“ ဟုတ္တယ္ ၊ လုိက္ခဲ့ရမယ္ “ တေယာက္က ေျပာလိုက္သည္။

အမယ္အိုက သူမ၏ ဦးထုပ္နွင့္ ကုတ္အက်ီ ၤေလးကို စြပ္လိုက္ၿပီး
ေစာင့္ေနေသာကားေပၚသုိ ့တက္လိုက္သြားေတာ့သည္။

သူမ သည္ က်န္းမာစြာ အသက္ရွင္လွ်က္ရွိၿပီး သူမေျပာခဲ့သလို
ကင္ဆာေရာဂါရွိသူ တေယာက္၏ လကၡဏာမ်ားလည္း မရွိပါေလ။
ဒါေပမယ့္ ခင္ပြန္းသည္ကို စာတြင္ ေျပာခဲ့သလိုပဲ
သူမဘဝ၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အေတြးမ်ားထဲတြင္ေတာ့
ခ်စ္ရေသာ ခင္ပြန္းသည္ အေၾကာင္းမ်ားသာျဖစ္ပါေတာ့သည္။

----------------------------------