၁၇ ရက္တိတိ Montavril ခံတပ္ကို ပိတ္ဆို ့ဝိုင္းရံထား အၿပီးတြင္
မဟာမိတ္တပ္မ်ားက တတိယေျမာက္ထုိးစစ္ကုိ ဆင္ႏြဲၿပီး ေအာင္ျမင္မွဳရေလသည္။
၎တို ့သည္ ဂ်ာမနီ ခံစစ္ အျပင္စည္းကို ပင္ ထြင္းေဖာက္ကာ တူးေျမာင္းတဝိုက္ကို သိမ္းယူလိုက္ႏိုင္သည္။

တိုက္ပြဲသည္ အလြန္ျပင္းထန္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ပင္ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ရေလသည္။
ၿပိဳကြဲသြားေသာ တပ္မ်ားကို ျပန္စုစည္းကာ ခံစစ္ဆင္ရေလသည္။
သူကိုယ္တိုင္ပင္ ေသနတ္ကိုင္ကာ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ရေတာ့သည္။
သူက တန္ျပန္ထိုးစစ္ကိုပင္ ဆင္ႏြဲလိုက္ေသးသည္။
သို ့ေပမယ့္ အေျမာက္က်ည္အပိုင္းအစမ်ားက သူ၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိကို ထိမွန္ၿပီးေနာက္ ၊
ကိုက္အတန္အနည္းငယ္အကြာမွ ဗွိဳလ္မွဳးခ်ဳပ္ကို က်ဆံုးသြားေစကာ
က်န္အပိုင္းအစမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဒဏ္ရာရေစေတာ့သည္။

ေျခေထာက္မက်ိဳးသြားေသာ္လည္း ေပါက္ကြဲမွဳအၿပီး သူမတ္တတ္ရပ္ႏိုင္ခ်ိန္တြင္
တန္ျပန္ထိုးစစ္မွာ ရွဳံးႏွိမ္ ့သြားၿပီ ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အခ်ိန္တို အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စီစဥ္ရန္ညြန္ၾကားခ်က္မ်ားေပးျပီး ၊
တပ္ ႏွစ္တပ္ၾကား ေျမျပင္တြင္လဲေနေသာ ဒဏ္ရာရသူမ်ားထံ
လမ္းၾကားေလးမွ တဆင့္သြားရျပန္သည္။

သူက ထိုတပ္ခြဲကို ဗိုလ္မွဳးႀကီး တဦးအားတာဝန္ခ်ခဲ့ ၿပီး တူးေျမာင္းတေလွ်ာက္
ခံစစ္ အေျခအေနကို ေလ့လာရန္ ေထာ့က်ိဳးေထာ့က်ိဳးႏွင့္ေလွ်ာက္သြားရသည္။
ဤစစ္မ်က္ႏွာတြင္ မဟာမိတ္တပ္မ်ား အလြန္ပင္နီးကပ္ေနေလၿပီ။

သူတို ့က အသံခ်ဲ ့စက္မ်ားႏွင့္ တူးေျမာင္းတဖက္မွ လွမ္းေျပာေနၾကသည္။
သူတို ့ေျပာေသာ ဂ်ာမန္စကားမွာ အေတာ္ပင္ေကာင္းမြန္သည္။

ထိုအသံရွင္က သူတို ့ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ ့ေသာ တိုက္ခုိက္မွဳမ်ားစြန္ ့လြတ္ရန္ ဆြဲေဆာင္ေျပာဆိုေနသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ တပ္ခြဲမွဳးတို ့က ထိုအသံခ်ဲ ့စက္မွ အသံကို
အေတာ္ေလးၾကာေအာင္ နားေထာင္ေနမိၾကေလသည္။
မဟာမိတ္တပ္မ်ား အသံကိုနားေထာင္ပါက ေသဒဏ္ခံရမည္ ျဖစ္ၿပီး
သူတို ့ ေလေၾကာင္းမွ က်ဲခ်ေသာ ဝါဒျဖန္ ့စာမ်ားကို ေကာက္ယူဖတ္မိပါကလည္း
အလားတူ အျပစ္ဒဏ္ခံရလိမ့္မည္။
သို ့ေပမယ့္လည္း စစ္သားအမ်ားစုမွာ အသံခ်က္စက္မွ နီးကပ္စြာ ေျပာေနေသာ
ထို အသံကိုလူတိုင္းလိုလို ၾကားေနရေလသည္။
အသံရွင္က သူတို ့အား အေျခအေနကိုရွင္းျပေနသည္။
မဟာမိတ္တပ္မ်ားက ခံစစ္ အေျခအေနကို သံုးသပ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း
ယခုအခါတြင္ သူတို ့သည္ပစ္ကြင္းထဲသို ့လံုးလံုးေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ၊
လက္နက္ခ် ျခင္းသာလွ်င္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာျပေနသည္။
မိမိတို ့အထက္အရာရွိမ်ားက လက္နက္ခ်ခြင့္မျပဳပါက .. မဟာမိတ္တပ္မ်ားဘက္သို ့ အလစ္ဝင္ေျပးလာႏိုင္ေၾကာင္း လည္းေျပာေနျပန္သည္။

“ ကိုယ္ ဌာနခ်ဳပ္ဘက္ျပန္လိုက္အံုးမယ္ သူတို ့ဖုန္းဆက္လာရင္ ကိုယ္လာေနၿပီးေျပာလိုက္ “
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တပ္ခြဲမွဳးကို ေျပာလိုက္သည္။
“ ဟုတ္ကဲ့ ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး “ တပ္ခြဲမွဳးကေျပာေလသည္။

ဌာနခ်ဳပ္ကို သြားရန္ခဏေလးသာၾကာပါသည္။
ထိုအခ်က္ကပင္ေရွ့တန္း ခံစစ္ဆုတ္ယုတ္လာျခင္းကို ေဖာ္ျပေနေလသည္။

မဟာမိတ္မ်ားက သူတို ့ေတြထက္ လူအင္အား ၄ဆပိုသည္၊
လက္နက္ ၁၀ ဆပိုမိုတပ္ဆင္ထားသည္၊
ေလေၾကာင္းအင္အား အရေတာ့ အဆ ၁၀၀ ပင္သာေသးေတာ့သည္။

သူလုပ္ႏိုင္ တာကေတာ့ ခံစစ္ကို နာရီအနည္းငယ္ ဆြဲဆန္ ့ထားႏိုင္တာသာျဖစ္ေလသည္။
မဟာမိတ္မ်ားက ေနာက္ထိုးစစ္ႀကီး မဆင္ခင္ တပ္မ်ားျပန္လည္စုစည္းျခင္း ၊
ခဲယမ္းမ်ားျဖည့္တင္းျခင္းတုိ ့လုပ္ၾကေပအံုးမည္။

သူ၏တန္ျပန္ထုိးစစ္ကလည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ ၊ သူ ့ေနာက္တြင္လည္း တပ္မႀကီး ေနာက္ခံမရိွပါေခ်။ ေျခလွ်င္တပ္သားမ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား ၊
ထမင္းခ်က္မ်ား ပင္ ေရွ ့တန္းဆင္းတိုက္ေနၾကရသည္ ။
ရြာထဲတြင္ လည္း တပ္ေျပး ၂ ေယာက္ဖမ္းမိထားေသးသည္။
ဌာနခ်ဳပ္တြင္ သူတို ့ကို စစ္ခံုရံုးတင္ဖို ့ကိစၥ သူအတည္ျပဳေပးရအံုးမည္။
လူေပါင္း ၁ေသာင္းေက်ာ္ေသေက်ပ်က္္စီး ခါနီး အခ်ိန္တြင္
တပ္ေျပး ၂ေယာက္ ဆိုသည္မွာ အေရးေရာ ပါေသးရဲ ့လား။

ဌာနခ်ဳပ္သည္ နံရံတဖက္သာက်န္ေတာ့သည္ ့ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း ၏ေျမေအာက္ခန္းတြင္တည္ရွိသည္ ။
Dexter က ရုပ္ဖ်က္ထားေသာ ကတုတ္က်င္းအဝင္ဝမွ ေၾကးနန္းသမားမ်ား ကိုေက်ာ္ျဖတ္ဝင္လာသည္ ။ အတြင္းပိုင္းတြင္ ဖေယာင္းတိုင္ ၄ တိုင္ထြန္းညိွထားၿပီး
Gruppenfuehrer Frey က သူ ့ကို ႀကိဳဆိုသည္။

“ ကြန္ကရက္က်ဳေလးရွင္းပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး “
Dexter ကေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။

သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့မ် အခုတပတ္အတြင္း ေရာရက္ပိုင္းအတြင္း တြင္ပါ ဂုဏ္ျပဳ ေလာက္စရာ ဘာမွ မရွိပါေလ။

Frey က စားပြဲေပၚမွ ဗူးေလးကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး အဖံုးဖြင့္ကာ
အထဲရွိသတၳဳပစၥည္း ေလးကို သူ ့အားလွမ္းေပးလိုက္သည္။
ေအးစက္ေနေသာ ထိုအရာဝတၳဳေလးသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လက္ထဲ သို ့ေရာက္လာသည္။

“ The Knight's Cross of the Iron Cross (သူရဲေကာင္း သံမဏိ ၾကက္ေျခတံဆိပ္ )ပါ“
Frey ကေျပာသည္။

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရတာ အရမ္းကို ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ “

“ ဒါဘယ္လို ေရာက္လာတာတုံး “

“ မနက္က ပို ့ေဆာင္ေရးေလယာဥ္ျဖတ္သြားတယ္ေလ ဆက္သြယ္ေရးစာထုတ္ကို က်ဲခ် ခဲ့တာေပါ့ “

“ ကိုယ္မျမင္လိုက္ဘူး “

သူက အလြန္အလုပ္မ်ားေနၿပီး ဂ်ာမန္ေလယာဥ္ျဖတ္ပ်ံသြားတာကိုေတာင္ မေတြ ့လိုက္ပါေခ်။

“တျခားဘာေတြပါေသးလည္း “

“ ခံတပ္က တပ္သားေတြ အတြက္ စာနည္းနည္း .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က
ဝါဒေရးရာ အရာရွိအေနနဲ ့ သူတို ့ကိုေပးသင့္မေပးသင့္ .. “

“ ကိုယ့္အတြက္ ဘာပါလည္း ..“

“ စာတစ္ေစာင္ပါ ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး “

Dexter က ဘယ္သူ ့ထံမွ စာဆိုသည္ကို ျမင္ယံုႏွင့္ သိၿပီးျဖစ္ေလသည္ ။
သူက စာကို Frey ထံမွလွမ္းယူကာ လက္တြင္ကိုင္ထားသည္ ။
သူက Frey ေရွ ့ေမွာက္တြင္ ဖြင့္မဖတ္လိုပါ။

“သတင္းပို ့တာေတြလာၿပီလား “ သူက ေမးလုိက္သည္
Aloise ထံမွ စာကို မဖတ္ခင္ အရင္သူ ့တာဝန္ေတြလုပ္ရအံုးမည္။

လက္ေထာက္ Buess က လက္ထဲတြင္
သတင္းပို ့ရန္ တယ္လီဖုန္း သတင္းမ်ား အသင့္ျပင္ထားၿပီး ျဖစ္ေလသည္။

“ Barmers က သတင္းပို ့ပါတယ္ .. သူေျပာသမွ် အတိအက်ေျပာရမွာလား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး “

“ ေအးေျပာ “

Barmers က ခံတပ္၏ ေဆးမွဳး ျဖစ္ေလသည္။

“ သူ ေျပာတာက ၊ ဒါဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို ေျပာဖို ့က်ေနာ့္တာဝန္ရွိတဲ့ အတိုင္းသတင္းပို ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
က်ေနာ္ ဒဏ္ရာရသူေတြကို ဘာမွ ဆက္မလုပ္ေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။
ေမ့ေဆး ၊ အနာထည့္ေဆးေတြ ကုန္သြားပါၿပီ။ တပ္ရင္း ေဆးအဖြဲ ့ကလည္း
ေမာဖင္းေတြေတာင္းေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေပးစရာမရွိပါဘူး။
ဒဏ္ရရသူေတြဟာ ေမ့ေဆးမပါပဲ အခြဲ ခံဖို ့ေတာင္ ေဆးရံုအျပင္မွာ
အပံုလိုက္ လဲၿပီး ေစာင့္ေနၾကရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ၊
ဒါေတာင္မွ နက္ျဖန္မနက္ေလာက္မွ သူတုိ ့အလွည့္ေရာက္ပါမယ္ ၊ သတင္းပို ့ခ်က္ ဒါပါပဲခင္ဗ်ာ “

“ ေအး ေက်းဇူးပဲ “ Dexter က ေျပာလိုက္သည္။

သူက တျခားေသာ တပ္မ်ားမွ သတင္းကို ဆက္နားေထာင္သည္ ။
ဘယ္သတင္းမွ ေဆးမွဳး၏ သတင္းထက္မသာေပ။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ တပ္ခြဲမ်ားမွ အရာရွိမ်ားက လက္နက္မ်ား လူစားမ်ား ေတာင္းဆိုမွဳေတြသာျဖစ္ေလသည္။

“ ေနာက္ဘာက်န္ေသးလည္းေဟ့ “

“ စစ္ခံုရံုးတင္ဖို ့ကိစၥပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး “

“ ေအး ေအး “

Dexter က ေျပာလိုက္သည္ ။ လူ ၂ ေယာက္ကေတာ့ ေသမင္းကို ေစာင့္ေနေလၿပီ။
သူတို ့တပ္ေျပးသည့္အတြက္ ပစ္သတ္ခံရေပလိမ့္မည္။
သူ၏တာဝန္က ထိုအမိန္ ့ကိုခ်ဖို ့ျဖစ္ေနေလသည္။ သူသည္ အခုထက္ထိ တာဝန္ေက်ခဲ့သည္။
တိုက္ပြဲကိုလည္း ေကာင္းစြာ တိုက္ႏိုင္ခဲ့ ၿပီး ခံတပ္ကိုလည္း
အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုအထိ ထိန္းထားႏိုင္ေသးသည္ ။
ထိုရလဒ္ အတြက္ သူသည္ တခုခုရသင့္သည္မဟုတ္ပါလား ။
သံမဏိသူရဲေကာင္းၾကက္ေျခ တံဆိပ္အစား တခုခုေပါ့ ။
ယခု ေသဒဏ္ခ်ရမည့္ ကေလး ၂ေယာက္အသက္ကိုလႊတ္ႏိုင္တာ ျဖစ္ေစ ၊
တပ္သား ၁ေသာင္းအသက္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ေစေပါ့။

Dexter သည္ ရုတ္တရက္သူ ့မ်က္ႏွာကိုအကဲခတ္ေနေသာ
Frey ၏ မ်က္လံုးမ်ားကို ရိပ္မိသြား ၿပီး
သူ ့မ်က္ႏွာ တြင္ ဘာခံစားခ်က္မွ ေတြ ့မသြားပါေစႏွင့္လို ့သာဆႏၵျပဳေနမိေတာ့ သည္။