Vista



သူေျပာတာက က်ဳပ္တို ့ ပိုက္ျပင္သြားရင္ ေရာက္ဖူးတဲ့ ရပ္ကြက္တစ္ခုရွိတယ္ ။
အဲဒီမွာက နိုင္ငံျခားသားေတြေနတာမ်ားတယ္။ သူတို ့က တာဝန္နဲ ့ ဒီနိုင္ငံကို သံုးႏွစ္တန္သည္ ေလးႏွစ္တန္သည္လာၾကၿပီးေတာ့ ေျပာင္းၾကတာ ။ 

အဲလို မေျပာင္းခင္ဆို တအိမ္လံုးမွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ေတြကို စစ္ေဆးျပင္ဆင္ေပးသြားတတ္ၾကတယ္တေယာက္နဲ့တေယာက္မလႊဲခင္ေပါ့ဗ်ာ။
အဲလုိ အကူးအေျပာင္းမွာ လွဳပ္ရွားတာ အေကာင္းဆံုးပဲတဲ့ ။

 သူတုိ ့က ရက္ပိုင္းမွာ ဒီနိုင္ငံက ေျပာင္းေတာ့မယ့္လူေတြဆိုေတာ့ ပစၥည္းေပ်ာက္ 
ပိုက္ဆံေပ်ာက္လည္း သိပ္တိုင္လား ေတာလား လုပ္မေနတတ္ၾကဘူးတဲ့။
သိပ္အၾကီးစားေတာ့ လုပ္လုိ့မရဘူးေပါ့တဲ့။

ခပ္ေသးေသးနဲ ့ အလုပ္ျဖစ္မယ့္ဟာမ်ိဳး ဥပမာ လက္ပတ္နာရီ လိုမ်ိဳးပါ့။
ေလာဘတက္လို ့လည္းမရဘူး ပိုက္ဆံအိ္တ္ထားတတ္တဲ့ေနရာဆိုသိရင္ နည္းနည္းႏွိဳက္ေပါ့ ေနာက္ ေရြထည္နည္းနည္းေပါ့ မ်ားမ်ားယူလို ့ေတာ့မရဘူး ။
သူတို ့အေနနဲ ့  ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ ရဲတိုင္မေနေတာ့ပါဘူး
 ေျပာင္းေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့ အေနေလာက္ပဲယူတဲ့။

သူတို ့အတြက္က ထားနိုင္ေပမယ့္ က်ဳပ္တို ့အတြက္ေတာ့ ၁ လစာေလာက္မဟုတ္လား၊ 
အနည္းဆံုး အိမ္ခန္းခရွင္းနုိင္မယ္ အစားစားဝစားႏိုင္မယ္ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနနိုင္မယ္ေပါ့။
အခုဆို ရတာေလးနဲ ့ဘယ္ေလာက္အထိ ေလာက္ငေအာင္စားရဦးမယ္မွန္း မသိလို ့
မဝေရစာကိုေခြ်တာ စားေနၾကရတယ္မဟုတ္လား။

သူေျပာတာကို နားေထာင္ရင္းနဲ ့က်ဳပ္မ်က္ႏွာတခုလံုးပူထူေနတာပဲ။
 နားထဲမွာလည္း သူခိုး ၊သူခိုး နင္ဟာ သူခိုးလို ့ေအာ္သံေတြၾကားေနသလိုပါပဲ။ 
ဒါေပမယ့္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အငယ္ဆံုးမေေလး ရဲ ့ခ်မ္းေအးဆာေလာင္ေနတဲ့ မ်က္နွာေလးေတြ ့အၿပီးမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခိုင္မာသြားေတာ့ တာပဲ။

ဘယ္အိမ္က ဘယ္ေန ့မွာ ပိုက္စစ္ဖုိ ့ေခၚထားတယ္
 ဘယ္သူ ့ကိုတာဝန္ခ်တယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဇယားေတြ မွတ္တဲ့ 
စာေရးမနဲ ့က်ဳပ္မိတ္ေဆြက ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္တာမို ့ သူ ့ဆီကေန ႀကိဳသိရတယ္ ။

က်န္တာေတြ အက်ဥ္းခ်ံဳးေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီလို စစ္ေပးရတဲ့အိမ္ကို ဝင္ခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေနအထား ေတြ အထားအသိုေတြ မွတ္ရတယ္ ။ ေနာက္ ကိုယ္ဝင္လို ့ရမယ့္ တံခါးတခုကို ဖြင့္ရေအာင္ ျဖစ္ျဖစ္ ေသာ့တု ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခဲ့ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
အတြင္းခန္းတံခါးက အတြင္းေရာက္မွ ခ်ိတ္တခုခုနဲ ့
လွည့္ဖြင့္လို ့ရတယ္။ အျပင္ကေနဖြင့္ေနတာလူျမင္ရင္ မလြယ္ဘူးေလ။

က်ဳပ္ကေတာ့ ေအာက္ဆံုးထပ္ ေနာက္ေဖးမီးဖုိခန္းတခါးကို ေသာ့ပံုစံယူခဲ့တယ္။
 ေနာက္ေဖးတံခါးေသာ့ေတြကမီးဖိုခန္းဗီဒိုနားခ်ိတ္တတ္ၾကတာမဟုတ္လား။
က်ဳပ္အလုပ္လုပ္ေနတံုးလည္း ဘယ္သူမွ ၾကည့္ေနတာမဟုတ္ေတာ့
 ေသာ့ပံုစံယူတာေလာက္က အသာေလးေပါ့ဗ်ာ။ 
က်ဳပ္တုိ ့ကိုလိုက္ပို ့တဲ့ ကုမၸဏီီကအယ္လဖြန္ဆိုက အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္ေတာ့
 အိမ္ရွင္မိန္းမနဲ ့သူတို ့ခ်င္းေျပာၾကဆုိၾကေပါ့။
 ေနာက္မွ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတုိ ့က ေနာက္ ၃ ပတ္ေနရင္
ေျပာင္းေတာ့မွာေသခ်ာတယ္္ဆိုတာ သိရတယ္။ 

က်ဳပ္မိတ္ေဆြ ရဲ ့အစီအစဥ္အတုိင္း ဒီအိမ္ကို ေလ့လာတယ္၊ အဝင္အထြက္ ေပါ့။
သူတုိ ့တမိသားစုလံုးက မနက္ဆို အကုန္ထြက္သြားတတ္တယ္ ။ 
အေဖက ရံုးသြားရင္း ကေလးေတြကို ေက်ာင္းပို ့ေပါ့ ။ 
အေမကေတာ့ ေနခင္းေလာက္ဆို ေဈးသြားရင္းနဲ ့ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တယ္ ။ 
အဲဒီ အခ်ိန္ကို ေရြးလိုက္တယ္။သူက ညေန ၃နာရီမေက်ာ္မခ်င္းျပန္မေရာက္ဘူးေလ။

က်ဳပ္တို ့ပိုက္ျပင္ဝင္ၿပီး ၁ ပတ္ေက်ာ္မွ စလွဳပ္ရွားတယ္။ ဒါမွ သကၤာမကင္းမျဖစ္မွာေပါ့။
ဒီလိုနဲ ့ မီးဖိုခန္းကိုေသာ့တုနဲ ့ဖြင့္ဝင္တာဘာမွ အခက္အခဲမရွိဘူး။
က်ဳပ္ရင္ထဲမွာေတာ့ ဓါတ္ရထားဝင္ခုတ္ေနသလိုပဲ ေသာ့ဖြင့္တာေတာင္ လက္တုန္ေနတယ္။
က်ဳပ္မွတ္ထားသေလာက္ဆိုရင္ အေပၚဆံုးထပ္မွာ အိပ္ခန္းေတြရွိတယ္ အဲဒီမွာ တခုခုရႏိုင္မယ္။
မရလည္း ရတာေပါ့ဗ်ာ ဝင္လာပီးမွေတာ့ လက္ခ်ည္းမထြက္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။

က်ဳပ္က မ်က္နွာကို ေခါင္းစြပ္နဲ ့စြပ္လိုက္တယ္ အဲေခါင္းစြပ္ကမ်က္လံုးပဲေဖာ္ထားတာ။
တကယ္လို ့တေယာက္ေယာက္ေတြ ့သြားလည္း မမွတ္မိနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒီလိုနဲ ့အေပၚထပ္ကို တျဖည္းျဖည္းတက္လာတာေပါ့ ။

ဒုတိယထပ္မွာ အခန္း၂ခန္းရွိတယ္ ေနာက္မွၾကည့္မယ္ဆုိၿပီး
အေပၚဆံုးထပ္ကို အရင္တက္တယ္။အေပၚဆံုးထပ္က ပင္မအိပ္ခန္းရွိတာကိုး ၊
ဟိုေန ့က အဲဒီက ပိုက္ဆုိ ့ေနလုိ ့က်ဳပ္ျပင္ေပးရေသးတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ပင္မအိပ္ခန္းတခါးဘုကို လွည့္ဖြင့္လုိက္ေတာ့
အဆင္သင့္လိုက္တာ ေသာ့မခတ္ထားဘူး ။

ဒါေပမယ့္က်ဳပ္မဝင္ရဲဘူး တံခါးလက္ကိုင္ဘုကို ဆုပ္ထားၿပီး တြန္းမဖြင့္ဘဲေၾကာင္ေနေသးတယ္ ၊
 လုပ္ေနၾကမွ မဟုတ္တာ ၿပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူေနတယ္။
က်ဳပ္အရဲကိုးၿပီး တြန္းဝင္လုိက္တယ္ ။မွန္တင္ခံုက အံဆြဲေတြ ဖြင့္ၾကည့္တယ္။
 ကံအားေလွ်ာ္စြာနာရီေတြေတြ ့တယ္ ရိုးလက္စ္ တလံုး၊စီတီဇင္တလံုး ။
ရိုးလက္စ္တလံုးဆုိ အေတာ္အဆင္ေျပၿပီ တျခားဟာေတာင္ယူစရာမလုိေတာ့ဘူး ။
၂ လံုးစလံုးေတာ့ယူလုိ ့မျဖစ္ဘူး အထားမွားလို ့ေပ်ာက္သလိုလိုလည္း လုပ္ရမွာကိုး ။
အဲအခ်ိန္မွာပဲ က်ဳပ္ကို တေယာက္ေယာက္က ေနာက္ကေနၾကည့္္ေနသလို ခံစားမိိလိုက္တယ္။ 
 
က်ဳပ္အျမန္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ဆုိရင္ဘဲ ျပဴးက်ယ္ေနတဲ့ 
မ်က္လံုးေလး ၂လံုးနဲ ့စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ကေလးမတေယာက္ကိုေတြ ့ရတယ္ ။ 
အိမ္ရွင့္ကေလး အငယ္ဆံုးေလးထင္တယ္ ။ ၁၂ နွစ္လားမသိ ဒီ့ထက္ၾကီးခ်င္လည္း ႀကီးမွာေပါ့။
သူတုိ ့့အေရွ ့တိုင္းသားေတြက က်ဳပ္တုိ ့လိုလူေကာင္သိပ္မထြားဘူး မဟုတ္လား။ 

ကေလးမက နဖူးေပၚမွာဆံပင္နက္ကေလးအတိျဖတ္လို ့အေနာက္ကဆံပင္ေတြကလည္း
 ေက်ာလယ္ေတာင္ေက်ာ္မလားဘဲ ။ သူေလးက ခဏေၾကာင္ေနတယ္ ေနာက္မွ တခါတည္း ဆင္းေျပးေတာ့တာပဲ ။ က်ဳပ္လည္း အဲဒီေတာ့မွ သတိဝင္လာတယ္ သူ ့ကိုတားရမယ္ ။ 
ရဲကိုဖုန္းဆက္တာနဲ ဧည့္ခန္းကလံုျခံဳေရးအလန္း ကို နွိပ္တာနဲ ့က်ဳပ္ဘဝ ဆံုးၿပီ။  
က်ဳပ္ဘဝဆံုးရင္ က်ဳပ္ေနာက္က တမိသားစုလံုး၊ ဥမမယ္ စာမေျမာက္ ကေလး၃ ေယာက္ ၊ နာတာရွည္က်ဳပ္ဇနီး အကုန္ဘဝဆံုးမွာ။ သူ ့ကို တားရမယ္ ။ က်ဳပ္ေျပးလုိက္တယ္ ။
က်ဳပ္ကိုယ္လံုးက ႀကီးႀကီး ေလွကားက ေသးေသးနဲ ့မနည္း ဆင္းလုိက္ရတယ္။သူေလးက ေျပးတာလွစ္ေနတာပဲ။ 
သူက ဧည့္ခန္းကို ေျပးတယ္ အလန္းနား ကို ေျပးတာ လူလည္္ကေလး ၊ 
က်ဳပ္က ေလွကားထစ္ကို မဆင္းေတာ့ပဲ ခုန္ခ်လိုက္တယ္ သူ ့နားတန္းေရာက္တာေပါ့ ။
သူ ့ပုခံုးေလးဖမ္းလို ့မိကာနီးမွာ မီးဖိုထဲကို လွစ္ကနဲေျပးျပန္တယ္ က်ဳပ္ကလည္း ေျပးလိုက္ရတာေပါ့ ။

to be continue 
Labels: edit post
4 Responses
  1. Nay Says:

    ၼလိမၼာတယ္စာဆက္ေရး.. :)


  2. Nay Says:

    ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္၊သင္ခ္ယူး... :)


  3. ေဟာၾကည့္... ေျပးေန၊ လိုက္ေနၾကတုန္း တန္းလန္းႀကီးမွာ... ျဖတ္လိုက္ျပန္ၿပီ၊ း) စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလာၿပီ ညီမေရ..၊ အေျပးမရပ္ခင္မွာ ဆက္ရန္ေလး လုပ္ပါအံုးဗ်ာ...။ း)


  4. Tuumar Says:

    ေအးေအးေဆးဖတ္သြားတယ္
    ေရးတာေလးေတြေကာင္းသလို စိတ္ကူးကလဲေကာင္းလိုက္တာ
    အရမ္းေတာ္တယ္ေနာ္